Είναι εκείνη η στιγμή, που νιώθεις μια συγκεκριμένη ανάγκη, να θέλεις όλα όσα αισθάνεσαι να τα εξωτερικεύσεις…δεν
μπορείς πια να συγκρατήσεις κανένα συναίσθημα
εγκλωβισμένο. Δεν σε απασχολεί εάν θα σε ακούσει ένας
ακροατής ή πολλοί και όταν δεν βρίσκεται ούτε ο ένας…τότε
που τον έχεις ανάγκη…
Σε αυτήν την περίπτωση βρίσκεις τη λύτρωση σε μια λευκή
κόλλα χαρτί!
Κάνεις την ευχάριστη διαπίστωση πως μεταμορφώνεται σε μια
όαση γαλήνης, που θέλεις να εισχωρήσεις σε αυτήν, με οποιοδήποτε ψυχικό κόστος αλήθειας.
Κοιτάζοντας τις ενδόμυχες σκέψεις γραμμένες, διαπιστώνεις σε τι κατεύθυνση σε καθοδηγούν, αποτυπώνοντας όλες εκείνες τις λεπτομέρειες, που τελικά κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Μαθαίνεις πως να πιάνεις το νήμα από την άκρη με διαφορετική
προσέγγιση, προσέχοντας μην το μπλέξεις ξανά.
