O Δημήτρης Κρανιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε μαθηματικά, φιλοσοφία και θέατρο στο Παρίσι, μεταξύ 1967-1972. Από το 1974 ως το 1976 έζησε σε μονές του Αγίου Όρους, όπου συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα. Η πρώτη του συλλογή, "Έρως αλλογενής", εκδόθηκε το 1979 από το Τυπογραφείο Κείμενα (β’ έκδ. Οδός Πανός, 2004). Το 1982 συμμετείχε ως ηθοποιός στην ταινία "Ρόζα" του Χριστόφορου Χριστοφή. Στο Παρίσι, ο Χρ. Χριστοφής τον είχε ήδη γνωρίσει με τον Αμερικανό χορευτή και χορογράφο Jerome Andrews (1908-1992), με τον οποίο ο Δ. Κρανιώτης συνεργάστηκε ως χορευτής και μαθητής από το 1980 ως το τέλος της ζωής του (με παραστάσεις στο Παρίσι, στη Dijon, στη Ν. Υόρκη, κ.ά.) και του οποίου συνέχισε τη διδασκαλία και εξέδωσε τα μαθήματα (Jerome Andrews, "La danse profonde: De la carcasse a l’ extase", Carnets du Centre National de la Danse, 2016). Μεταξύ 1992-1994 συνεργάστηκε με το Χοροθέατρο του Βούπερταλ ως δραματουργός/βοηθός της Pina Bausch στις παραγωγές της "Tanzabend 1" (1993) και "Trauerspiel" (1994). Από το 1995 συνεργάζεται μόνιμα με την Αμερικανίδα χορεύτρια και πρ. συνεργάτιδα της Pina Bausch, Christine Kono (1946-), με την οποία έχουν παρουσιάσει σεμινάρια χορού και παραστάσεις στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελλάδα (τελευταία παράσταση: "Aporia", Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, 2014, με τους χορευτές Christine Kono, Stephane Vernier, Liz Waterhouse και Paolo Rudelli). Είναι μέλος του ΔΣ του Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη από το 1981, σύμφωνα με την εν ζωή επιθυμία του Έλληνα ζωγράφου, και μ’ αυτή την ιδιότητα επιμελητής 12 τετραδίων των ημερολογίων του (υπό έκδοση), καθώς και μέλος της Ένωσης και των εκδόσεων Confluences Poetiques στη Γαλλία. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί τα ποιητικά βιβλία του: "Έρως αλλογενής", Κείμενα 1979, β’ έκδ. Οδός Πανός, 2004, "Αλήτις μοίρα", Άγρα, 1985, "Άβυσσος άνοιξις", Ίκαρος, 1989, "Ο Ηνίοχος αγέρωχος/Altier l’Aurige" (δίγλωσσο, μτφρ. στα γαλλικά: Michel Volkovitch), Μίμνερμος, 1993, "Διθύραμβοι της σιωπής", Καστανιώτης, 1994, "Αρχαίος ρυθμός", Οδός Πανός, 2005, "απ’ της ροδιάς το σόι...", Μίμνερμος, 2014 (σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων), "Μετέωρα", Το Ροδακιό, 2016, "Χαιρετισμοί", Το Ροδακιό, 2016, "Pina au rythme des oracles/Pina in the Rhythm of Oracles", Το Ροδακιό, 2017, καθώς και μεταφράσεις κειμένων του Σάμουελ Μπέκετ ("Σκιρτήματα. Πώς να πω", μαζί με την Κυβέλη Μαλαμάτη, Εξάντας 1990) και ποιημάτων του Ζακ Λακαριέρ ("Αφρόδυτοι έρωτες", Μίμνερμος, 2002). Στη Γαλλία έχουν εκδοθεί δύο ποιητικές συλλογές του σε μετάφραση Michel Volkovitch: "Eros etrange etranger", Desmos, 1997 και "L’ evidence fugace", Al Manar, 2012. Ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες ("Anthologie de la poesie grecque contemporaine", Poesie/Gallimard, 2000, "Poesie grecque contemporaine: Des iles et des muses", Autre Temps, 2000, "D’ Estoc et d’intaille. L’epigramme", Les Belles Lettres, 2003, "L’ailleurs qui est ici", Le Temps de Cerises, 2005). Η ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.kraniotis.com.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.
