Ο ηγεμόνας
zoom in

Το πολύκροτο έργο τού, παρεξηγημένου μεν, κλασσικού δε, Μακιαβέλλι, σε συναρπαστική μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη, με μελέτες και σημειώματα για τον Καζαντζάκη, την Ιταλία και τον Μακιαβέλλι, από τον Πανεπιστημιακό Καθηγητή Γεράσιμο Γ. Ζώρα, τον Εκδότη Δρα Πάτροκλο Σταύρου και τον Ιταλό υποψήφιο Διδάκτορα Marco Riccobon.

 

Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ τού ΝΙΚΟΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ σε μετάφραση ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Στη «Συμβολή στη Χρονογραφία τού Βίου» τού Νίκου Καζαντζάκη, ο συντάκτης της και φίλος τού οικουμενικού μας συγγραφέα Παντελής Πρεβελάκης αναφέρει, μεταξύ άλλων, για το έτος 1944: «Καταγράφοντας σε κάποιο σημειωματάριο τα προϊόντα τού σκληρού μόχθου του κατά τον Πόλεμο και την Κατοχή, ο Κ. σημειώνει: «Έγραψα: “Αγγλία”, “Γιαγκ-Τσε”, τρεις “Προμηθείς” [θέλει να πει την τριλογία], “Ζορμπά”, “Ταξιδεύοντας – Ρωσία”, “Καποδίστρια”, “Κωνσταντίνο Παλαιολόγο”, [και τις μεταφράσεις] “Ιλιάδα”, “Οδύσσεια”, ξανά Dante, “St. François” [του Jœrgensen], Μακιαβέλλι [τον “Πρίγκιπα”]».

Η μετάφραση του Ηγεμόνα τού Νικολό Μακιαβέλλι στα ελληνικά από τον Νίκο Καζαντζάκη τυπώθηκε το 1961 από τις Εκδόσεις Γαλαξία τής Καθημερινής, από τις οποίες εξεδόθη ξανά το 1968. Τον Δεκέμβριο του 2006 πραγματοποιήθηκε νέα έκδοσή της, από τις Εκδόσεις Καζαντζάκη, με ηλεκτρονική στοιχειοθεσία, εικόνες, και διαφωτιστικές μελέτες και σημειώματα για τον Καζαντζάκη, την Ιταλία και τον Μακιαβέλλι, από τον Καθηγητή τού Πανεπιστημίου Αθηνών Γεράσιμο Γ. Ζώρα, τον Εκδότη των έργων τού Καζαντζάκη και επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών Πάτροκλο Σταύρου και τον Ιταλό υποψήφιο Διδάκτορα της Ιταλικής Λογοτεχνίας στη Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών Μάρκο Ρικομπόν.

Η έκδοσή μας αυτή είχε και επετειακό χαρακτήρα, εν όψει τού 2007, έτους κατά το οποίο συμπληρώνονταν 480 χρόνια από τον θάνατο του Νικολό Μακιαβέλλι, αλλά και «Έτους Καζαντζάκη», αφού συμπληρώνονταν 50 χρόνια από τον θάνατό του. Τη μνήμη τους προσπαθήσαμε να λαμπρύνουμε ακόμη περισσότερο, φωτίζοντας μια λιγότερο γνωστή πτυχή τού έργου τού Καζαντζάκη, με αυτή την έκδοσή μας, η οποία συνέπεσε και με τη συμπλήρωση 500 χρόνων από την οργάνωση από τον Μακιαβέλλι τού πρώτου εθνικού στρατού τής Ιταλίας, στη γενέτειρά του Φλωρεντία.

Ο Μακιαβέλλι, μέγας εκπρόσωπος της Αναγέννησης, «δαιμονοποιήθηκε» και Ο Ηγεμόνας τουαπαγορεύθηκε από το Βατικανό, που τον ανέγραψε στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων (Index). Αλλά και ο Νίκος Καζαντζάκης, μεταφραστής τού Ηγεμόνα τέσσερεις και πλέον αιώνες μετά τη συγγραφή του, δέχθηκε κοσμικά και εκκλησιαστικά πυρά, και το έργο του Ο Τελευταίος Πειρασμός απαγορεύθηκε, επίσης, από το Βατικανό και ανεγράφη στον Index. Τελικά, το 1966 το Βατικανό κατάργησε τον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων, από τον οποίον νωρίτερα είχε αφαιρεθεί Ο Ηγεμόνας. Και, παρ’ όλη την παρερμηνεία και την πολεμική που κατά καιρούς δέχθηκαν οι δύο πνευματικοί δημιουργοί, αμφότεροι λογίζονται κλασσικοί, ο καθένας στο πεδίο του, και μέσα από τη νέα αυτή έκδοση ξανανταμώνουν τώρα, στην αυγή τού 21ου αιώνα.

Niccolo Machiavelli

Niccolo Machiavelli (Συγγραφέας)

Ο Νικολό Μακιαβέλι (3 Μαΐου 1469 - 21 Ιουνίου 1527) ήταν Ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός, ιστορικός, ανθρωπιστής και συγγραφέας της περιόδου της Αναγέννησης.


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νίκος Καζαντζάκης

Νίκος Καζαντζάκης (Μεταφραστής)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957). Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, πρωτότοκος γιος του εμποροκτηματία Μιχάλη Καζαντζάκη. Είχε δυο αδερφούς και μια αδερφή που πέθανε σε νηπιακή ηλικία. Τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια ως το 1902, οπότε τέλειωσε το Γυμνάσιο, τα πέρασε στο Ηράκλειο με ενδιάμεσα σύντομα διαστήματα παραμονής στον Πειραιά (το 1889 - έναρξη της Κρητικής Επανάστασης- για έξι μήνες) και τη Νάξο (1897-1899 - ο Καζαντζάκης φοίτησε στην εκεί Γαλλική Εμπορική Σχολή). Το 1902 έφυγε για την Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή, από όπου αποφοίτησε το 1906 με άριστα. Το 1906 σημειώθηκαν και οι πρώτες δημοσιεύσεις κειμένων του στο περιοδικό "Πινακοθήκη" με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβανή, με το οποίο εξέδωσε και το πρώτο βιβλίο του "Όφις και κρίνο", αφιερωμένο στη Γαλάτεια Αλεξίου. Τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Μασονική Στοά Αθηνών και έφυγε για σπουδές νομικής στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε και μαθήματα φιλοσοφίας με τον Ανρί Μπεργκσόν. Από το 1907 ως το 1909 έγραψε τα πρώτα θεατρικά του έργα (ανάμεσά τους τα "Ξημερώνει" [έπαινος στον Παντελίδειο Δραματικό Αγώνα] , "Φασγά", "Ο πρωτομάστορας" [ βραβείο στο Λασσάνειο Δραματικό Αγώνα] ,το μυθιστόρημα "Σπασμένες ψυχές", καθώς επίσης μελετήματα και δοκίμια, όλα δημοσιευμένα σε περιοδικά της εποχής ("Νουμάς", "Παναθήναια"). Το 1909 εξέδωσε στο Ηράκλειο την εναίσιμη επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο "Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας". Το 1910 εγκαταστάθηκε με τη Γαλάτεια στην Αθήνα την οποία παντρεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο Ηράκλειο και πήρε μέρος στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Ως το 1915 ασχολήθηκε με τη μετάφραση έργων των Μπεργκσόν, Πλάτωνα, Νίτσε, Μπύχνερ, Ντάρβιν και άλλων, στρατεύτηκε εθελοντικά στους βαλκανικούς πολέμους και υπηρέτησε στο γραφείο του Βενιζέλου, έγραψε πέντε αναγνωστικά για το δημοτικό σχολείο με τη Γαλάτεια Αλεξίου (η οποία και τα υπέγραφε) και γνώρισε τον Άγγελο Σικελιανό με τον οποίο ταξίδεψαν στο Άγιο Όρος. Το καλοκαίρι του 1907 προσπάθησε χωρίς επιτυχία να αξιοποιήσει ένα λιγνιτωρυχείο στη Μάνη μαζί με το μεταλλωρύχο Γιώργη Ζορμπά και το φθινόπωρο ταξίδεψε στην Ελβετία, όπου είχε ερωτικό δεσμό με την Ελένη Λαμπρίδου. Το 1919 ανέλαβε δράση υπέρ του επαναπατρισμού των Ελλήνων του Καυκάσου από τη θέση του γενικού διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως και συναντήθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι. Τα τρία επόμενα χρόνια ταξίδεψε ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα. Πήρε μέρος στο Συνέδριο των Αναμορφωτών της Παιδείας στο Βερολίνο και στο Συνέδριο Σεξουαλικής Παιδαγωγικής στη Δρέσδη, μελέτησε έργα του Φρόυντ, γνωρίστηκε με το Λεό Σεστώβ και έγραψε την Ασκητική. Το 1924, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ταξίδεψε στην Ιταλία και γνωρίστηκε στην Αθήνα με την Ελένη Σαμίου. Από τον Οκτώβριο του 1925 ως το Φεβρουάριο του 1926 έμεινε στη Ρωσία ως απεσταλμένος της εφημερίδας "Ελεύθερος Λόγος". Ακολούθησαν δυο ακόμη ταξίδια του στη Ρωσία, ένα στα τέλη του 1927 μετά από πρόσκληση της Σοβιετικής Κυβέρνησης και ένα από τον Απρίλη του 1928 ως τον Απρίλη του 1929, ενώ με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα επισκέφτηκε επίσης την Ιταλία και την Ισπανία (1926, 1932-1933, 1936-1937, 1950), την Αίγυπτο και το Σινά (1927). Το 1926 πήρε διαζύγιο από τη Γαλάτεια και ταξίδεψε με την Ελένη στην Παλαιστίνη και την Κύπρο. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε στο περιοδικό "Αναγέννηση" το πρώτο δείγμα από την "Οδύσσεια", που ολοκλήρωσε σε πρώτη γραφή το 1927 στην Αίγινα και εξέδωσε μόλις το Δεκέμβρη του 1938, μετά από εφτά συνολικά γραφές. Το 1928 διώχτηκε δικαστικά με αφορμή τη διοργάνωση συγκέντρωσης για τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τον ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι στο αθηναϊκό θέατρο Αλάμπρα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού ταξιδιού του στη Ρωσία συνέχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Τον ίδιο χρόνο έγινε γνωστός στη Γαλλία μέσα από ένα άρθρο του Ιστράτι στο περιοδικό "Monde" . Η σχέση του Καζαντζάκη με τον Ιστράτι διακόπηκε το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου στη Σοβιετική Ένωση. 

 


Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
168
Διαστάσεις:
14x21
Βάρος:
0.264 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση