Με βλέμμα σαρκαστικό αλλά και τρυφερό, ο Ζαν-Πολ Ντιμπουά διατρέχει τη σύγχρονη ιστορία, από τη μεταπολεμική Ευρώπη μέχρι τις μέρες μας. Έχοντας ως μεγάλα του προτερήματα τη γεμάτη ένταση και ζωντάνια γραφή του, με ιδιαίτερα οξύ και διαβρωτικό χιούμορ, σκιαγραφεί ολοκληρωμένους και αναγνωρίσιμους χαρακτήρες πετυχαίνοντας να δώσει ένα μυθιστόρημα μεγάλης πνοής που, όπως σωστά επισημάνθηκε, αναμετράται με τους αμερικανούς μετρ του είδους, Φίλιπ Ροθ και Τζον Απντάικ. Μέσα από μια πλούσια και παραστατική οικογενειακή σάγκα, ο Ντιμπουά επιδίδεται σε μια ανελέητη κοινωνική, πολιτική και ηθική αποδόμηση του σύγχρονου ανθρώπου. Οι περιπέτειες του χαρισματικού και συνάμα αμήχανου ήρωά του κλιμακώνονται σταδιακά, οδηγώντας αυτή τη "γαλλική κωμωδία" σε μια κατάληξη αντάξια μιας αρχαίας τραγωδίας.
Όλα αρχίζουν μια Κυριακή το Σεπτέμβρη του 1958, τη μέρα που ο Πολ Μπλικ, γιος μιας διορθώτριας κειμένων κι ενός αντιπροσώπου αυτοκινήτων Σίμκα, θρηνεί το θάνατο του μεγάλου του αδελφού, του Βενσάν. Εκείνο το βράδυ θα σημαδέψει βαθιά μια οικογένεια που ζούσε ανέμελη μέχρι τότε. H πρώτη ενέργεια του μικρού Πολ μόλις πληροφορήθηκε το θάνατο του Bενσάν ήταν να εισβάλει βιαστικά στο δωμάτιο του αδελφού του και να οικειοποιηθεί το αγαπημένο παιχνίδι του, μια απαστράπτουσα μεταλλική άμαξα που χρόνια λαχταρούσε. Πράξη τρομερή και ασύνειδη, που περιγράφεται με ακρίβεια και χωρίς συναισθηματικoύς χρωματισμούς, πενήντα χρόνια αργότερα, από τον μοναχικό πια ήρωα, που βρίσκεται σε "ηλικία αμήχανη, μετέωρη ανάμεσα σε δύο διαφορετικές προοπτικές της ύπαρξης, δύο ασύμβατους κόσμους". Στους ίδιους τόνους θα κινηθεί ολόκληρο το μυθιστόρημα. Ένα σπαρταριστό και νευρώδες πήγαινε-έλα ανάμεσα στις ανατροπές της καθημερινότητας και τα καπρίτσια της Ιστορίας: από τα θυελλώδη οικογενειακά δείπνα της εποχής του πολέμου της Αλγερίας στον αξέχαστο Μάη του ΄68, από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα της εφηβείας στο θάνατο του Φράνκο, κι από τη Σελήνη, τη νύχτα που για πρώτη φορά την πάτησε ανθρώπινο πόδι, στα καλοσχηματισμένα οπίσθια της Λορ, της Άννας ή της Μαρί. Εναλλάσσοντας διαρκώς το γέλιο με το δάκρυ, το θάνατο με τη ζωή, το καθημερινό και το ευτελές με το μοναδικό και το εξαιρετικό, ο Ζαν-Πολ Ντιμπουά μας δίνει μια απέριττη οικογενειακή σάγκα, ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα, ξεδιπλώνοντας μπροστά στα μάτια μας μισό αιώνα από την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία.
Κώστας Κατσουλάρης (Μεταφραστής)
Ο Κώστας Κατσουλάρης γεννήθηκε στην Άρτα το 1968. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα, κινηματογράφο στο Παρίσι και λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία πεζογραφίας κι έχει συμμετάσχει με διηγήματά του σε συλλογικές εκδόσεις. Διήγημά του έχει συμπεριληφθεί στη γερμανική ανθολογία "Αθήνα, μια λογοτεχνική πρόσκληση", η νουβέλα του "Ο άντρας που αγαπούσε τη γυναίκα μου" έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, ενώ η νουβέλα του "Νεκρός σκύλος τα μεσάνυχτα" έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ισπανικά και στα εβραϊκά. Το θεατρικό του έργο "Όταν ο λύκος είναι εδώ" ανέβηκε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε φεστιβάλ στην Τουρκία. Η συλλογή διηγημάτων του "Νυχτερινό ρεύμα" (2015), τιμήθηκε με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Αναγνώστης" καθώς και με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών. Τελευταίο βιβλίο του το μυθιστόρημα "Στο στήθος μέσα χάλκινη καρδιά" (Μεταίχμιο, 2018). Έχει συνεργαστεί, ως βιβλιοκριτικός, με τις εφημερίδες "Το Βήμα"/"Βιβλία" και "Ελεύθερος Τύπος" (ως υπεύθυνος του ενθέτου 1455), καθώς και με το περιοδικό "Διαβάζω". Τον Ιούνιο του 2009 ίδρυσε τη μηνιαία εφημερίδα-free press για το βιβλίο, "Book Press", η έκδοση της οποίας συνεχίζεται από το φθινόπωρο του 2010 στο διαδίκτυο [www.bookpress.gr]. Μεταξύ 2010-2013 εργάστηκε ως συντονιστής του προγράμματος ΕΣΠΑ "Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας των μαθητών" στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και διετέλεσε γραμματέας του ΔΣ της τη διετία 2009-2011.
