Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
9789604425983
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Αρχαία Ελληνική Γραμματεία , Βυζαντινή Γραμματεία , Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Περιλαμβάνονται μεταφρασμένα και σχολιασμένα αποσπάσματα έργων της αρχαίας ελληνικής και της βυζαντινής γραμματείας που αναφέρονται στον Έρωτα.
Ο Αριστοτέλης ένας απο τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους, ερευνητές και διανοητές, γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής απ΄ το γιατρό Νικόμαχο και τη Φαιστίδα το 385 π.Χ.
Ακολούθησε το χρησμό του Μαντείου των Δελφών -του Πυθοί θεού χρήσαντος αυτώ φιλοσοφείν Αθήνησι- σπούδασε φιλοσοφία υπό τον Πλάτωνα στην Αθήνα και δίδαξε στην Ακαδημία (367 - 384 π.Χ.).
Το 348 π.Χ., μετά το θάνατο του Πλάτωνα, πήγε μαζί με τον Ξενοκράτη στον Άσσο της Μικράς Ασίας και δίδαξε φιλολσοφία και επιστημονικά μαθήματα σε ευρύ κύρκλο ακροατών.
Το 345 π.Χ. ίσως ύστερα από πρόσκληση του Θεοφράστου, εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη και έμεινε εκεί διδάσκων μέχρι το 342 π.Χ., που ο Φίλιππος του ανέθεσε τη διαπαιδαγώγηση του δεκατριετούς τότε Αλεξάνδρου.
Το 336 π.Χ., μετά το θάνατο του Φιλίππου, επανήλθε στην Αθήνα και το 335 π.Χ., ίδρυσε μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισσού το "Λύκειο" που εκλήθη και "περίπατος" λόγω των πολλών στοών του Μεγάρου.
Το 323 π.Χ., μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απεσύρθη στην Χαλκίδα, την πατρίδα της μητέρας του, όπου και πέθανε από στομαχικό νόησμα το 322 π.Χ.
Τα περισσότερα έργα του Αριστοτέλη έχουν απωλεσθεί. Αυτά που έχουν διασωθεί διακρίνονται σε λογικά, φυσικά, βιολογικά, ψυχολογικά, μεταφυσικά, ηθικά, πολιτικά, τεχνολογικά και προβλήματα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας (427-347 π.Χ.). Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευγενείς. Ο πατέρας του Αρίστωνας έλεγε ότι καταγόταν από τη γενιά του Κόδρου και η μητέρα του Περικτιόνη από το Σόλωνα. Είχε δύο αδερφούς, τον Αδείμαντο και το Γλαύκωνα. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής. Πλάτωνας ονομάστηκε αργότερα για το ευρύ του στέρνο και το πλατύ του μέτωπο. Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα στράφηκε προς τη φιλοσοφία. Ήταν 20 χρόνων, όταν γνώρισε το Σωκράτη και έμεινε κοντά του για οκτώ ολόκληρα χρόνια, μέχρι την ώρα που ο μεγάλος δάσκαλος πέθανε (399 π.Χ.). Ο άδικος θάνατος του Σωκράτη τον έπεισε ότι η αθηναϊκή δημοκρατία είχε μεγάλα ελαττώματα και ανέλαβε το ρόλο του κοινωνικού μεταρρυθμιστή.
Μετά τη θανάτωση του Σωκράτη για λίγο καιρό κατέφυγε στα Μέγαρα, κοντά στο συμμαθητή του Ευκλείδη. Ύστερα γύρισε στην Αθήνα, όπου για 10 χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της σωκρατικής φιλοσοφίας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με το μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους, από τη φιλοσοφική σκέψη των οποίων επηρεάστηκε αποφασιστικά. Μετά πέρασε στη Σικελία. Στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε το βασιλικό γυναικάδελφο Δίωνα, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά. Η φιλία όμως αυτή προκάλεσε τις υποψίες του Διονυσίου για συνωμοσία, γι΄ αυτό έδιωξε τον Πλάτωνα από τη Σικελία. Στην Αίγινα κινδύνεψε να πουληθεί ως δούλος αλλά τον εξαγόρασε ο Κυρηναίος φίλος του Αννίκερης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα άνοιξε τη φιλοσοφική σχολή του, την Ακαδημία. Η προσπάθεια όμως των δύο φίλων να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους το νέο ηγεμόνα Διονύσιο Β΄ απέτυχαν. Για τρίτη φορά ήρθε στην αυλή των Συρακουσών το 361, με σκοπό να συμφιλιώσει το Δίωνα με το Διονύσιο. Αυτή τη φορά κινδύνεψε και η ζωή του. Τον έσωσε η επέμβαση του πυθαγόρειου Αρχύτα. Αλλά ο Δίωνας δε γλίτωσε. Δολοφονήθηκε το 353. Έτσι ο Πλάτωνας έχασε τον άνθρωπο στον οποίο στήριξε τις ελπίδες του για την επιβολή των πολιτικών του ιδεών. Από τότε ο Πλάτωνας και μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή έργων φιλοσοφικών.
Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την "Απολογία", διαλογικά. Και στη συγγραφή ο φιλόσοφος μιμήθηκε τη διδασκαλία του Σωκράτη, ο οποίος δίδασκε διαλογικά. Οι διάλογοί του επιγράφονται με το όνομα κάποιου από τα διαλεγόμενα πρόσωπα, π.χ. "Τίμαιος", "Γοργίας", "Πρωταγόρας" κ.λπ. Τρεις μόνο διάλογοι, το "Συμπόσιο", η "Πολιτεία" και οι "Νόμοι" τιτλοφορούνται από το περιεχόμενό τους. Σ΄ όλους τους διαλόγους τη συζήτηση διευθύνει ο Σωκράτης. Στους παλαιότερους διαλόγους διατηρεί την εικόνα του πραγματικού Σωκράτη, ενώ στους νεότερους κάτω από το πρόσωπο του δάσκαλου κρύβεται ο ίδιος ο μαθητής. Το σύνολο του πλατωνικού έργου διακρίνεται σε τρεις περιόδους με βάση τη χρονολογική σειρά:
α) Περίοδος της νεότητας (400-387 π.Χ.): Σ΄ αυτήν ανήκουν: Απολογία, Κρίτων, Χαρμίδης, Πρωταγόρας, Λάχης, Ευθύφρων, Ιππίας Μείζων, Ιππίας Ελάσσων, Ίων, Λύσις.
β) Περίοδος ωριμότητας (386-367 π.Χ.). Σ΄ αυτήν ανήκουν: Μενέξενος, Κρατύλος, Ευθύδημος, Γοργίας, Μένων, Παρμενίδης, Φαίδων, Φαίδρος, Πολιτεία, Συμπόσιον, Θεαίτητος.
γ) Περίοδος γηρατειών (366-348 π.Χ.). Περιλαμβάνονται: Σοφιστής, Πολιτικός, Φίληβος, Κριτίας, Τίμαιος, Νόμοι, 7η επιστολή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Επίκουρος γεννήθηκε στη Σάμο το 341 π.Χ. και πέθανε στην Αθήνα το 270 π.Χ. Είχε τη δική του φιλοσοφική σχολή, που ονόμαζε "Κήπο", επειδή στεγαζόταν σ΄ ένα αθηναϊκό περιβόλι. Αν και η διδασκαλία του θεωρήθηκε στην εποχή του ιδιαίτερα προκλητική, επηρέασε έντονα τη φιλοσοφική σκέψη της ανθρωπότητας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ιστορικός, βιογράφος και φιλόσοφος (50 μ.Χ. - 127 μ.Χ.). Γεννήθηκε στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας από οικογένεια εύπορη και αριστοκρατική. Σπούδασε φιλοσοφία στην Ακαδημία της Αθήνας και ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια και στη Ρώμη, όπου έμεινε πολύ καιρό, και σχετίστηκε με την αυλή του Τραϊανού, για να γίνει αργότερα δάσκαλος του αυτοκράτορα Αδριανού. Στη Ρώμη του δόθηκε η ευκαιρία να συμβουλευτεί τα αρχεία της πόλης, τα οποία χρησιμοποίησε ως πηγή για τη συγγραφή των "Παράλληλων βίων" του. Ο Τραϊανός του έδωσε πολιτικό αξίωμα στην Ιλλυρία. Αλλά και οι συμπατριώτες του τον τίμησαν με διάφορα αξιώματα, όπως του άρχοντα και του ιερέα του Πύθιου Απόλλωνα, ενώ για μεγάλο διάστημα υπήρξε επιμελητής των Πυθικών αγώνων. Ο Πλούταρχος είχε τέσσερις γιους, από τους οποίους ο ένας, ο Πλούταρχος ο νεότερος, δημοσίευσε τα ανέκδοτα του πατέρα του. Ως άνθρωπος ήταν ήρεμος, ευγενής, λιτός και φιλάνθρωπος. Από τα έργα του σώθηκαν 50 "Βίοι" και τα "Ηθικά", δηλ. 83 πραγματείες με ποικίλο περιεχόμενο, από τις οποίες μερικές θεωρούνται νόθες. Τέτοιος είναι ο πλούτος των γνώσεων στα συγγράμματά του, ώστε από αυτά μαθαίνουμε για την αρχαιότητα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο συγγραφέα. Ο Πλούταρχος κατατάσσεται στους ιστορικούς για τους "Παράλληλους Βίους" του, οι οποίοι είναι 23 ζεύγη, στο καθένα από τα οποία βιογραφεί δύο επιφανείς άνδρες, έναν Έλληνα και ένα Ρωμαίο, τους οποίους στο τέλος παραλληλίζει και συγκρίνει, γι΄ αυτό και οι βίοι ονομάζονται παράλληλοι. Έτσι συγκρίνει μεταξύ τους το Δημοσθένη με τον Κικέρωνα, τον Αλέξανδρο με τον Καίσαρα, το Θεμιστοκλή με τον Κάμιλο, τον Αριστείδη με τον Κάτωνα κ.λπ. Την ιστορική του ύλη ο συγγραφέας την αντλεί από ελληνικές και ρωμαϊκές πηγές, οι περισσότερες από τις οποίες χάθηκαν. Γι΄ αυτό τα συγγράμματα του Πλούταρχου έγιναν πολύτιμα. Σ΄ όλους τους αιώνες και σε πολλούς λαούς οι "Παράλληλοι Βίοι" βρήκαν άπειρους αναγνώστες και θαυμαστές, γιατί ο συγγραφέας όχι μόνο ενθουσιάζει, αλλά και παρορμά τον αναγνώστη να μοιάσει με τους μεγάλους άνδρες που βιογραφεί.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο φιλόσοφος Πλωτίνος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο του Νεοπλατωνισμού. Γεννήθηκε το 204 με 205 μ.Χ. στην Αίγυπτο. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη στην οποία δίδασκαν όχι μόνο οι επαγγελματίες του είδους, αλλά και επιφανείς άνδρες. Ο ίδιος δεν έδινε τόσο σημασία στη σωματική υπόσταση του ανθρώπου όσο στη δύναμη της ψυχής. Η ψυχή, κατά τη βασική θεωρία του των "τριών υποστάσεων", έχει θεϊκή προέλευση και θεϊκή υπόσταση. Η ψυχή δίνει πνοή στην αδιαμόρφωτη ύλη του κόσμου στην οποία συγκαταλέγονται και τα σώματα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος λοιπόν για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα της ψυχής του θα πρέπει να την αφιερώσει στον υπέρτατο σκοπό της ένωσης με το Θείο. Αν όμως λησμονήσει τη φύση της ψυχής του και αυτή αφιερωθεί εξολοκλήρου στην εξυπηρέτηση των υλικών αναγκών και «δεθεί» με την υποδεέστερη αξιολογικά εγκόσμια ύλη, η φυσική τιμωρία της θα είναι ο θάνατος μαζί με το σώμα. Έτσι λοιπόν η ψυχή όχι μόνο δεν ανταμείβεται -για το ότι θυσίασε την αρχική της επουράνια θέση για να ζωογονήσει την κοσμική ύλη- αλλά τιμωρείται εξαιτίας της αλαζονικής στάσης που κράτησε αφού την γοήτευσε η επιφανειακή χάρη της υλικής διάστασης. Ο Πλωτίνος δεν απέφυγε να υιοθετήσει την πλατωνική θεώρηση για την ιδανική πολιτεία. Μια πολιτεία χωρισμένη σε τρεις τάξεις (λαός, φύλακες, άρχοντες, -το ρόλο των τελευταίων θα έπαιζαν οπωσδήποτε και αποκλειστικά οι φιλόσοφοι-), στα πλαίσια της οποίας το καθένα άτομο θα είχε προκαθορισμένη θέση στην κοινωνία και ελάχιστες δυνατότητες ανέλιξης. Ο Πλωτίνος έδωσε μια άλλη διάσταση στη φιλοσοφική σκέψη. Καθόρισε το σκοπό της φιλοσοφίας όχι μόνο σε επίπεδο άσκησης του ανθρωπίνου πνεύματος και της ανθρώπινης λογικής ικανότητας, καθώς τον είχαν καθορίσει προγενέστεροι φιλόσοφοι, αλλά σε παράγοντα που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία της αιωνιότητας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Διογένης ο Λαέρτιος (3ος αιώνας μ.Χ.) ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργου Βίοι φιλοσόφων και της χαμένης συλλογής επιγραμμάτων την οποία την ονόμαζε Πάμμετρο. Ήταν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος μάλλον στην πόλη Λαέρτη της Κιλικίας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αθηναίος γεννήθηκε στη Ναύκρατη της Αιγύπτου, έζησε στην Αλεξάνδρεια και πέθανε στη Ρώμη. Η ζωή του, για την οποία οι πληροφορίες μας είναι ελάχιστες, φαίνεται ότι κύλησε ανάμεσα στο τέλος του 2ου και στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. (περίπου 170-230 μ.Χ.), όπως μπορούμε να εικάσουμε από εσωτερικά τεκμήρια του έργου του. Ο Αθηναίος, γέννημα και θρέμμα της ύστερης σοφιστικής, έμεινε στο χώρο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ως ο συγγραφέας των `Δειπνοσοφιστών`. Το έργο χαρακτηρίστηκε εγχειρίδιο γαστρονομίας (είναι το παλαιότερο βιβλίο που διαθέτουμε με υποδείξεις για παρασκευή φαγητών), αλλά μαζί είναι μια πλούσια πηγή σε υλικό δειπνολογίας και τυπικού συμποσίων και, ακόμα περισσότερο, ένας πανδέκτης εγκυκλοπαιδικών και άλλων γνώσεων που καλύπτουν το σύνολο των ανθρώπινων ενδιαφερόντων. Επί πλέον οι Δειπνοσοφισταί είναι σύνθεση με αλλεπάλληλες καταγραφές παραθεμάτων από εκατοντάδες συγγραφείς ποιητικών και πεζών έργων (800 περίπου) και από υπερτριπλάσιες εκατοντάδες (2500 περίπου) έργων, έτσι που μπορεί να ειπωθεί ότι, αν δεν σωζόταν η σπουδαιότατη τούτη πηγή, η γνώση μας για την ελληνική αρχαιότητα θα ήταν λειψή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Πρόκλος, από τους τελευταίους μεγάλους διανοητές της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας και του αρχαιοελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού εν γένει, γεννήθηκε το 410 ή 412 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 485 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια ρητορική με δασκάλους του Λεωνά και Ωρίωνα και φιλοσοφία με δασκάλους τους Ολυμπιόδωρο και Ήρωνα. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου υπήρξε μαθητής του Πλούταρχου και του Συνέσιου. Εκεί ήρθε σε επαφή με την αθηναϊκή νεοπλατωνική Ακαδημία, η οποία τον κατέκτησε οριστικά και της οποίας έγινε διευθυντής μετά το θάνατο του δασκάλου του Συριανού. Ζώντας σε μια εποχή συγκρητιστικού χάους, θα συνθέσει σε ένα ενιαίο και πολύπλοκο σύστημα ολόκληρη την προγενέστερή του νεοπλατωνική φιλοσοφική παράδοση, επηρεασμένη από στοιχεία πυθαγορικά, αριστοτελικά και στωικά· στο σύστημά του θα συνωθήσει τον ένα θεό, τη μαγεία και διάφορα όντα δαιμονικού χαρακτήρα, και με αυτή τη μορφή θα το παραδώσει στον σχολαστικό Μεσαίωνα. Το έργο του αποτελεί βασική πηγή για κάθε μελετητή της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά και του ίδιου του Πλάτωνα, του οποίου συχνά προτείνει πρωτότυπες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Κύρια έργα του: σχόλια στους διαλόγους "Αλκιβιάδης Α΄ ", "Παρμενίδης", "Κρατύλος", "Πολιτεία" και "Τίμαιος" του Πλάτωνα, τα θεωρητικά "Στοιχείωσις θεολογική", "Εις την Πλάτωνος θεολογίαν" κ.ά., υπομνήματα σε έργα του Ησίοδου, Ομήρου, Ευκλείδη, Πτολεμαίου, κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Λογγίνος είναι το όνομα που αποδόθηκε συμβατικά στον άγνωστο συγγραφέα του έργου Περί ύψους, το οποίο συντέθηκε πιθανότατα τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Το Περί ύψους, από τα κορυφαία αισθητικά-κριτικά συγγράμματα της αρχαιότητας, πραγματεύεται τα σχετικά με το υψηλό και οι μεγαλοπρεπές ύφος του λόγου τόσο στην πεζογραφία όσο και στην ποίηση. Ο συγγραφέας συνδυάζει τις προσωπικές του απόψεις με πλήθος παραδειγμάτων από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Δημοσθένη, τη Σαπφώ και άλλους.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ζήνων ο Κιτιεύς υπήρξε ο ιδρυτής της Στωικής φιλοσοφίας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος γεννήθηκε στα μέσα του 10ου αιώνα στη Γαλάτη της Παφλαγονίας και μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο αποτελούν τους τρεις Θεολόγους της Εκκλησίας. Σε όλη τη μακραίωνη πορεία του Χριστιανισμού, μόνο αυτοί οι τρεις Άγιοι έλαβαν την προσωνυμία "Θεολόγος".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γεώργιος Στ. Καραγιάννης (Μουζάκι Καρδίτσας, 1936) είναι εκπαιδευτικός, πτυχιούχος της Φιλολογίας και διδάκτωρ της Φιλοσοφίας.
Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1954-1959) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι 1974-1976) όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας της Παιδείας (1976) με βαθμό "λίαν καλώς" και της Ιστορίας της Φιλοσοφίας (1985) με βαθμό "άριστα", εισήλθε στη Μέση Εκπαίδευση το έτος 1962 και υπηρέτησε στα Γυμνάσια Πύλης Τρικάλων, Μουζακίου Καρδίτσας, Γυμνάσιο Αρρένων Νέας Σμύρνης, ΣΕΛΕΤΕ, Γυμνάσιο Θηλέων Καλλιθέας, Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών (Πλάκας), Πρότυπο Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης.
Διετέλεσε Γυμνασιάρχης στο Μέτσοβο (1978-1979), Λυκειάρχης στη Νεάπολη Βοΐων Λακωνίας (1979-1980), στην Πωγωνιανή και στην Άρτα (1980-1981) και Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης στην Ηγουμενίτσα (1981-1982).
Το 1983 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΛΜΕ) Λάρισας, της οποίας διετέλεσε Διευθυντής ως το 1992 όπου δίδαξε Φιλοσοφία στους επιμορφούμενους καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης ως το 1992, τελευταίο έτος λειτουργίας των ΣΕΛΜΕ.
Ειδικός Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (1992-1994). Καθηγητής Φιλοσοφίας επίσης στο Π.Ε.Κ. Λάρισας (1992-1998), καθηγητής αʼ βαθμίδας στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας (1987-1992).
Επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (1990-1993) δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1992-1994). Το 1993-1994 παραιτήθηκε πρόωρα από την υπηρεσία (με 31 ½ χρόνια) για λόγους οικογενειακούς.
Έγραψε τα βιβλία: 1) "Προβλήματα φιλοσοφίας", σελ. 58, 2) "Lʼamour pedagogique dans la Grece antique", σελ. 260, 3) "Lecture de Parmenide par les philosophes Grecs", σελ. 290, 4) "Το γνωσιολογικόν πρόβλημα εις την φιλοσοφίαν του Παρμενίδου", σελ. 138, 5) "Φιλοσοφία και οικονομία", σελ. 248, 6) "Ο μαρασμός του μαρξισμού", σελ. 118, 7) "Δοκίμια φιλοσοφίας", σελ. 760, 8) "Περιπέτειες της μεταφυσικής", σελ. 152, 9) "Ειδωλολατρία- εικονολατρία", σελ. 130, 10) "Παρμενίδης ο Ελεάτης", σελ. 556.
Έγραψε επίσης 75 μελέτες, άρθρα, ανακοινώσεις σε συνέδρια φιλοσοφίας, 60 περίπου λήμματα σε εγκυκλοπαιδικά λεξικά, 30 περίπου σύντομες ιστορικές μελέτες, και άλλες τόσες φιλολογικές κλπ.
Είναι μέλος ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών και Πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορικών Ερευνών Θεσσαλίας από το 1992.
Ο Γεώργιος Στ. Καραγιάννης (Μουζάκι Καρδίτσας, 1936) είναι εκπαιδευτικός, πτυχιούχος της Φιλολογίας και διδάκτωρ της Φιλοσοφίας.
Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1954-1959) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι 1974-1976) όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας της Παιδείας (1976) με βαθμό "λίαν καλώς" και της Ιστορίας της Φιλοσοφίας (1985) με βαθμό "άριστα", εισήλθε στη Μέση Εκπαίδευση το έτος 1962 και υπηρέτησε στα Γυμνάσια Πύλης Τρικάλων, Μουζακίου Καρδίτσας, Γυμνάσιο Αρρένων Νέας Σμύρνης, ΣΕΛΕΤΕ, Γυμνάσιο Θηλέων Καλλιθέας, Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών (Πλάκας), Πρότυπο Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης.
Διετέλεσε Γυμνασιάρχης στο Μέτσοβο (1978-1979), Λυκειάρχης στη Νεάπολη Βοΐων Λακωνίας (1979-1980), στην Πωγωνιανή και στην Άρτα (1980-1981) και Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης στην Ηγουμενίτσα (1981-1982).
Το 1983 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΛΜΕ) Λάρισας, της οποίας διετέλεσε Διευθυντής ως το 1992 όπου δίδαξε Φιλοσοφία στους επιμορφούμενους καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης ως το 1992, τελευταίο έτος λειτουργίας των ΣΕΛΜΕ.
Ειδικός Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (1992-1994). Καθηγητής Φιλοσοφίας επίσης στο Π.Ε.Κ. Λάρισας (1992-1998), καθηγητής αʼ βαθμίδας στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας (1987-1992).
Επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (1990-1993) δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1992-1994). Το 1993-1994 παραιτήθηκε πρόωρα από την υπηρεσία (με 31 ½ χρόνια) για λόγους οικογενειακούς.
Έγραψε τα βιβλία: 1) "Προβλήματα φιλοσοφίας", σελ. 58, 2) "Lʼamour pedagogique dans la Grece antique", σελ. 260, 3) "Lecture de Parmenide par les philosophes Grecs", σελ. 290, 4) "Το γνωσιολογικόν πρόβλημα εις την φιλοσοφίαν του Παρμενίδου", σελ. 138, 5) "Φιλοσοφία και οικονομία", σελ. 248, 6) "Ο μαρασμός του μαρξισμού", σελ. 118, 7) "Δοκίμια φιλοσοφίας", σελ. 760, 8) "Περιπέτειες της μεταφυσικής", σελ. 152, 9) "Ειδωλολατρία- εικονολατρία", σελ. 130, 10) "Παρμενίδης ο Ελεάτης", σελ. 556.
Έγραψε επίσης 75 μελέτες, άρθρα, ανακοινώσεις σε συνέδρια φιλοσοφίας, 60 περίπου λήμματα σε εγκυκλοπαιδικά λεξικά, 30 περίπου σύντομες ιστορικές μελέτες, και άλλες τόσες φιλολογικές κλπ.
Είναι μέλος ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών και Πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορικών Ερευνών Θεσσαλίας από το 1992.
