Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604699070
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Μακρύ και δύσβατο το μονοπάτι προς την ελευθερία. Το πέρασμα σκοτεινό, οι παγίδες πολλές, οι προθέσεις δυσδιάκριτες. Το διακύβευμα, πολύτιμο: ζωή, τιμή, αξιοπρέπεια. Σύντροφοι και εχθροί αλληλεπιδρούν στο σκηνικό του πολέμου - οι ρόλοι εναλλάσσονται, οι σχέσεις διαταράσσονται, οι χαρακτήρες αποκαλύπτονται. Και ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε απρόσεκτο βήμα...
Το πόνημα του Γιώργου Χουλιάρα συνιστά ένα φόρο τιμής στους συναγωνιστές του στην Εθνική Αντίσταση και στον Εμφύλιο Πόλεμο και, παράλληλα, διατηρεί το χαρακτήρα ενός "μνημείου πεσόντων" για τους νεκρούς συντρόφους του. Λιτός και ανεπιτήδευτος στην αφήγησή του, ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του, σχολιάζει πρόσωπα και καταστάσεις της περιόδου, διαλύει μύθους.
Επικριτικός απέναντι στα κακώς κείμενα του ΚΚΕ της εποχής, κατακεραυνώνει πρακτικές του παρελθόντος και αποκαθιστά τη μνήμη όσων "έφυγαν" αδίκως στιγματισμένοι.
Το "Ο δρόμος είναι άσωτος" είναι ένα βιβλίο "σκληρό", "ανελέητο" στις περιγραφές και στις κρίσεις του, αλλά ταυτόχρονα έντιμο και αληθινό.
"Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί απόσπασμα της πρωτότυπης έκδοσης "Ο δρόμος είναι άσωτος: ΕΛΑΣ, Δημοκρατικός Στρατός, Πολωνία, 1941-1958" (Εκδόσεις Οιωνός). Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται μόνο τα γεγονότα της περιόδου 1944-1949, από την Απελευθέρωση έως και τη σύμπτυξη των δυνάμεων του ΔΣΕ, και έχουν αφαιρεθεί οι υποσημειώσεις, το ευρετήριο και το σημείωμα του επιμελητή Θανάση Δ. Σφήκα."
Ο Παντελής Βούλγαρης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου του 1940. Το 1960 γράφτηκε στη Σχολή Σταυράκου για να σπουδάσει κινηματογράφο, ενώ από το 1961 μέχρι το1965 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 35 ταινίες της Φίνος Φιλμ. Το 1965 παρουσίασε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, τον "Κλέφτη", και την επόμενη χρονιά την επίσης μικρού μήκους "Τζίμης ο Τίγρης". Το 1971 γύρισε το ντοκιμαντέρ "Ο χορός των τράγων" και την ίδια χρονιά μοντάρισε στο Παρίσι την αντιδικτατορική ταινία "Ce n΄est qu΄ un debut..." Το 1972 ολοκλήρωσε την ταινία μεγάλου μήκους "Το προξενιό της Άννας", που σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία τόσο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όσο και στο εξωτερικό. Την επόμενη χρονιά, μετά από πρόταση του Μάνου Χατζιδάκι, γύρισε τον "Μεγάλο Ερωτικό", μια ποιητική μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου δίσκου. Το 1974 εξορίστηκε από τη χούντα στη Γυάρο. Το 1975 σκηνοθέτησε το πρώτο τηλεοπτικό του ντοκιμαντέρ με τίτλο "Οι ψάλτες", ενώ το 1976 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία "Χάππυ Νταίη". Την ίδια χρονιά γύρισε για την τηλεόραση το ντοκιμαντέρ "Κάρολος Κουν" και την επόμενη μια σειρά έξι επεισοδίων με τίτλο "Κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας", με την Έλλη Λαμπέτη. Το 1978 γύρισε επτά ντοκιμαντέρ για τη σειρά "Εικόνες από τη Βόρεια Ελλάδα". Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την προετοιμασία της ταινίας "Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927" και σκηνοθέτησε για πρώτη φορά στο θέατρο. Το 1980 ολοκληρώθηκε ο "Ελευθέριος Βενιζέλος", που όμως δίχασε κριτικούς και κοινό, με αποτέλεσμα ο Π. Βούλγαρης να αποσυρθεί προσωρινά από τον κινηματογράφο και ν΄ ασχοληθεί αποκλειστικά με την τηλεόραση: πέντε ντοκιμαντέρ για τη σειρά "Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη" και τα σίριαλ "Ο κήπος με τα αγάλματα" και "Οι απόμαχοι". Παράλληλα, συνέχισε να σκηνοθετεί για το θέατρο, ενώ ασχολήθηκε ευκαιριακά και με τη διαφήμιση. Το 1985 επανήλθε στον κινηματογράφο με τα "Πέτρινα χρόνια", που αποτέλεσε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Το 1987 γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Ρίτσο και το 1988 την ταινία "Η φανέλα με το εννιά". Το 1991 παρουσίασε τις "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου", το 1995 την ταινία "Ακροπόλ" και το 1998 το "Όλα είναι δρόμος". Το 2004, μετά από πολλές περιπέτειες, ολοκλήρωσε το φιλόδοξο διεθνές εγχείρημα των "Νυφών", το οποίο προετοίμαζε από το 1999, και το 2009 την τελευταία μέχρι στιγμής ταινία του, για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, "Ψυχή βαθιά".
Ο Θανάσης Δ. Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και διδάσκει Ευρωπαϊκή Ιστορία στο University of Central Lancashire, Bρετανία. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "The British Labour Government and the Greek Civil War, 1945-1949: The Imperialism of Non-Intervention" (Keele: Keele University Press, 1994)· ελληνική έκδοση, "Οι Άγγλοι Εργατικοί και ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελλάδα: Ο Ιμπεριαλισμος της Μη Επέμβασης" (Αθήνα, Φιλίστωρ 1997)· "Η Ελλάδα και ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Ιδεολογία, οικονομία, διπλωματία" (Αθήνα: Στάχυ, 2000)· και σε επιμέλεια με τον Christofer Williams: "Ethnicity and Nationalism in the CIS and the Baltic States" (Aldershot: Ashgate, 1999) και "Ethnicity and Nationalism in Eastern Europe and the Balkans" (Aldershot: Ashgate, 1999).
Ο Γιώργος Χουλιάρας γεννήθηκε στα Καστέλλια της Παρνασσίδας το 1914. Σε νεαρή ηλικία εντάχτηκε στο κομμουνιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαίων (ΟΚΝΕ) και εργάστηκε στην Ηλεκτρική Εταιρεία στη Λαμία. Στα μέσα του Μαΐου 1941, μόλις δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της Κατοχής, μαζί με άλλους κομμουνιστές στην πόλη που αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ στη Φθιώτιδα και ιδρύει την πατριωτική οργάνωση "Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας" (ΜΕΣ), η οποία μετά την ίδρυση του ΕΑΜ τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου αφομοιώνεται σε αυτό και ανασυγκροτείται. Τον Μάιο του 1942 ανατίθεται στον Θανάση Κλάρα και στον Γιώργο Χουλιάρα να δημιουργήσουν δύο αντάρτικες ομάδες, ο πρώτος στις περιοχές της Ευρυτανίας, της Φθιώτιδας και του Δομοκού, και ο δεύτερος στις περιοχές της Παρνασσίδας και της Λοκρίδας. Μετά τη συνάντηση και τη συγχώνευση των δυο ομάδων, παίρνει μέρος στην επιχείρηση για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, και τον χειμώνα του 1942-1943, όταν συγκροτείται το Γενικό Αρχηγείο Ρούμελη ΕΛΑΣ, είναι μέλος της διοίκησης του μαζί με τον Άρη και τον Θάνο. Από τον Οκτώβριο του 1943 ως και τα Δεκεμβριανά στα οποία συμμετέχει, υπηρετεί ως καπετάνιος του 42ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Το Μάρτιο του 1945, μετά τη Βάρκιζα, με εντολή του κόμματος πηγαίνει στην Γιουγκοσλαβία - στο Μοναστήρι, στο Τέτοβο και στο Μπούκλες - όπου μένει ως τον Οκτώβριο του 1946. Τότε παίρνει εντολή να επιστρέψει στην Ελλάδα με την αποστολή 26 Ρουμελιωτών για να συμβάλει στην ανάπτυξη των ανταρτικών ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού στη Ρούμελη. Στον Εμφύλιο Πόλεμο συμμετέχει ως συναρχηγός του Αρχηγείου Όθρυος του ΔΣΕ, το οποίο τον Μάρτιο του 1947 μετονομάστηκε σε Αρχηγείο Γκιώνας, και αργότερα ως υπαρχηγός του Αρχηγείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, με αρχηγό τον Χαρίλαο Φλωράκη (Γιώτη). Μετά την αναδιοργάνωση του ΔΣΕ κατά τα πρότυπα τακτικού στρατού στις του αρχές του 1948, υπηρετεί ως διοικητής του 2ου Τάγματος της 144ης Ταξιαρχίας της ΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ στη Ρούμελη ως το τέλος του Εμφυλίου.
Για τον Γιώργο Χουλιάρα και την ομάδα του, αποκομμένους αντάρτες και καταδιωκόμενους, το τέλος του πολέμου ήλθε τον Δεκέμβριο του 1949, με την κατάληξη της πορείας τους από τη Στερεά Ελλάδα ως την Αλβανία. Μετά το 1950 έζησε μαζί με την οικογένειά του ως πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία, υπομένοντας διωγμούς από την ηγεσία Ζαχαριάδη ως "φραξιονιστής", "αντιηγετικός" και "αντικομματικός". Το 1952 διαγράφηκαν από το κόμμα ο ίδιος και η σύζυγός του Λουκία, αντάρτισσα του ΔΣΕ, όμως μετά την αλλαγή στην ηγεσία του ΚΚΕ το 1956-1957 αποκαταστάθηκε και διετέλεσε ως το 1968 πρόεδρος της Ένωσης των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων στην Πολωνία.
Στην Ελλάδα επέστρεψε με την οικογένειά του το 1977. Έζησε για δύο χρόνια στην Αθήνα, και το 1979 επέστρεψε στη Λαμία, όπου "δίπλωσε τις μέρες του", όπως του άρεσε να γράφει, ως το θάνατό του το 2001 σε ηλικία 87 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
