Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Μαίρη Ρενώ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1905, όπου ο πατέρας της ασκούσε την ιατρική. Σπούδασε στην Οξφόρδη, θέλοντας αρχικά να αφοσιωθεί στη διδασκαλία, αλλά "καθ΄ οδόν" έκρινε πως ήταν καλύτερα να γίνει συγγραφέας και, αφού πάρει το πτυχίο της, να διευρύνει τις γνώσεις της για τη ζωή των ανθρώπων. Έτσι εκπαιδεύτηκε επί τρία χρόνια ως νοσοκόμος κι έγραψε την πρώτη της νουβέλα, που είδε το φως της δημοσιότητας με τον τίτλο "Υπόσχεση αγάπης". Οι επόμενες τρεις νουβέλες της γράφτηκαν όταν υπηρετούσε ως νοσοκόμος κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια απ΄ αυτές, η "Επιστροφή στη νύχτα", απέσπασε το βραβείο M.G.M. Μετά τον πόλεμο η Ρενώ εγκαταστάθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Έκανε πολλά ταξίδια στην αφρικανική ήπειρο, μα εκείνο που τη σημάδεψε ήταν οι περιηγήσεις της στην Ελλάδα, καρπός των οποίων ήταν μια μεγαλοφυής αναπαράσταση γεγονότων και καταστάσεων της Αρχαίας Ελλάδας σε μια σειρά μυθιστορημάτων όπως "Ο βασιλιάς πρέπει να πεθάνει", "Ο ταύρος που βγήκε από τη θάλασσα", "Φωτιά από τον ουρανό" κλπ. Πέθανε το 1983.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να εξυμνεί τόσος κόσμος τη Μαίρη Ρενώ κι εμένα να μη μου αρέσει ούτε ένα της βιβλίο! Στο βιβλίο αυτό έχουμε το μύθο του Θησέα που ξεκινά από την Πελοπόννησο να φτάσει στην Αθήνα για να αναγνωριστεί ως γιος του Αιγέα, γίνεται τοιούτως και μετά εθελοντικά φεύγει στην Κρήτη ως μέρος του φόρου υποτελείας για να ξαλαφρώσει τους συμπατριώτες του (ποτέ υποτελείς ή υπηκόους του) από το απεχθές "έθιμο". Πάρα πολλές λεπτομέρειες, ψαγμένο ως προς τις πηγές, αρκετά καλά δομημένο, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Εγώ όμως έφτασα να πηδώ πολλές σελίδες, ακριβώς όπως και στο Τελευταίο κρασί, να βαριέμαι τη ζωή μου και να το θεωρώ περισσότερο διπλωματική διατριβή για τον Θησέα και τη μινωική Κρήτη παρά μυθιστόρημα. Προς Θεού, ακριβώς λόγω των πολλών θετικών φωνών δεν μπορώ να το απορρίψω αλλά να προβληματιστώ πάνω στη δική μου κρίση. Προσπερνώ το γεγονός ότι το μυθολογικό τέρας Μινώταυρος δεν υπήρξε ποτέ ιστορικώς τεκμηριωμένα αλλά ο Θησέας και οι Αθηναίοι ήταν για τα ταυροκαθάψια, σαν τις σημερινές ταυρομαχίες δηλαδή, αντί να τους τρώει ο Μινώταυρος τους χρησιμοποιούσαν οι Κρήτες ως θύματα των ταύρων τους. Δεν ξέρω, δεν ξέρω... Πάνος Τουρλής
