Όλοι πάντα είτε είναι διανοούμενοι είτε καλλιτέχνες καθιστούν την αχρειότητα νόημα της ζωής τους. 

Μια τραγουδίστρια της όπερας, η οποία επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ για πολλοστή φορά, εξαντλημένη από την πειθαρχεία που έχει επιβάλει στον εαυτό της και την επαναλαμβανόμενη έκθεση στο κοινό, αποφασίζει να ματαιώσει τις εμφανίσεις της και να αποσυρθεί στην εξοχή μαζί με τον τυφλό και αλκοολικό πατέρα της. Εκείνος όμως, έχει εναποθέσει όλη του τη ζωή στην καριέρα της. Στη συντροφιά τους βρίσκεται και ένας γιατρός, δόκτωρ Ιατροδικαστικής, ο οποίος είναι παθιασμένος με την ανθρώπινη ανατομία, αλλά αδιάφορος για την ανθρώπινη ύπαρξη...
Στο επίμετρό του, ο σκηνοθέτης Γιάννος Περλέγκας γράφει: «Στο σαγηνευτικό αυτό αριστούργημα, με τον αινιγματικά πολυσήμαντο τίτλο Ο Αδαής και ο Παράφρων, η ιατροδικαστική αναλαμβάνει να κατατεμαχίσει και να αποσυνθέσει την πλέον υπέροχη και φωτεινή απ’ όλες τις όπερες του Μότσαρτ, τον Μαγικό Αυλό. Παράλληλα, ανατέμνει με την ακρίβεια νυστεριού τη σχέση γονιού-παιδιού, όπως και τη σχέση καλλιτέχνη-σκηνής-κοινού, αποδίδοντας εκατέρωθεν τις ευθύνες...».
Ο μεταφραστής Γιώργος Δεπάστας σημειώνει για τον Μπέρνχαρντ: "Ο Μπέρνχαρντ μπορεί να θεωρηθεί η φυσική εξελικτική συνέχιση μιας αυστριακής συγγραφικής παράδοσης που ανιχνεύεται στον Άρθουρ Σνίτσλερ, στον Γιόζεφ Ροτ, στον Έντεν φον Χόρβατ, στον Ρόμπερτ Μούζιλ, στον Βέρνερ Σβαμπ και στη βραβευμένη με Νόμπελ Ελφρίντε Γέλινεκ: κορυφαίων χαρισματικών συγγραφέων που επίσης αντιμετώπισαν την εχθρότητα και την απόρριψη των συγχρόνων τους...".
Το έργο ανέβηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τον Φεβρουάριο του 2016 και συνεχίζεται στο θέατρο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.