Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604352296
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Πεζογραφία , Εθνολογία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Λιγότερο γνωστός από την υπόλοιπη βολταιρική φιλοσοφική παραγωγή, ο "Αδαής Φιλόσοφος" συνιστά κατ΄ ουσίαν την επιτομή της φιλοσοφικής σκέψης του Bολταίρου και της κοσμοθεωρίας του για τον άνθρωπο.
Mια ειρωνεία διατρέχει τούτο το έργο. Mε τον τρόπο αυτό αποφεύγει τη δυσκαμψία των φιλοσοφικών εννοιών, προτάσσοντας μιαν άλλη εκφραστική οδό, περισσότερο εύκαμπτη· αναφέρεται συχνά στο πρόσωπο του Σωκράτη, επειδή κανένας άλλος όσο ο Έλληνας φιλόσοφος δεν κατόρθωσε να συνδυάσει την ειρωνεία με τη φιλοσοφία· υπήρξε θύμα όχι μόνο της αναζήτησης της αλήθειας, αλλά και -ταυτόχρονα- της έλλειψης ανοχής από τον περίγυρό του.
O απαισιόδοξος σκεπτικισμός, που αρχικά αναδύεται από τον "Αδαή Φιλόσοφο", μετατρέπεται στο τέλος του έργου, σε αισιόδοξη πρόβλεψη για το μέλλον της ανθρωπότητας. Θεωρώντας τον Διαφωτισμό ως τη νίκη του ορθολογισμού, ο Bολταίρος χαιρετίζει την καινούργια αυτή εποχή που ανοίγει για την ανθρωπότητα, και στην οποία κυριαρχεί η λογική. Επικαλείται την αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και την άρνηση της τυραννίας. Ως στρατευμένος διανοούμενος, για μία ακόμη φορά, ο Bολταίρος διατυπώνει την ευχή του για συμφιλίωση και ενότητα των φιλοσόφων προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους από τις προκαταλήψεις και τον φανατισμό, που παραμονεύουν πάντοτε.
(από την εισαγωγή της Ρωξάνης Δ. Αργυροπούλου)
Francois Marie Voltaire (1694-1778). Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Arouet, αλλά έγινε γνωστός με το όνομα Βολταίρος επειδή δημοσίευσε το 1719 με αυτό το το ψευδώνυμο τον "Οιδίποδα", την πρώτη από τις συνολικά 27 τραγωδίες του. Αυτό ακριβώς το ψευδώνυμο έγινε σύμβολο του διαφωτισμού, της λογικής, της ανεκτικότητας και της ελευθερίας της σκέψης. Η ζωή του Βολταίρου είχε απρόβλεπτες μεταπτώσεις. Λόγω μιας σάτιρας που δημοσίευσε, βρέθηκε το 1717 για 11 μήνες φυλακισμένος στη Βαστίλη. Το 1719 έγινε αυλικός λογοτέχνης, αλλά το 1726 αναγκάστηκε να δραπετεύσει στην Αγγλία. Μετά την επιστροφή του απειλήθηκε πάλι με φυλάκιση, οπότε κατέφυγε το 1734 στην επαρχία της Λωραίνης (Lothringen). Από το 1750 ήταν εγκαταστημένος στην Αυλή του αυτοκράτορα Φρειδερίκου της Πρωσίας στο Πότσνταμ. Μετά από διαφωνίες με τον βασιλιά, έζησε από το 1755 στη Γενεύη και επέστρεψε στο Παρίσι μόλις το έτος που πέθανε. Αν και ήταν επιδέξιος συγγραφέας θεατρικών έργων, ιστορικών μελετών και έγραψε επίσης αξιόλογα ποιήματα καθώς και πνευματώδεις κριτικές, η φήμη του στηρίζεται κυρίως στις φιλοσοφικές εργασίες που δημοσίευσε. Ταυτόχρονα ήταν δε και φιλόσοφος με την παραδοσιακή έννοια, γιατί διατύπωσε ένα αυτόνομο φιλοσοφικό σύστημα. Οι στόχοι για τους οποίους αγωνιζόταν ο Βολταίρος, ήταν αυτοί των φιλελεύθερων αστών, οι οποίοι υπερασπίζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και την ισότητα των ανθρώπων ενώπιον του νόμου, ενάντια στην αυθαιρεσία του φεουδαρχικού απολυταρχισμού. Δεν ήταν άθεος, όπως συχνά υποστηρίζεται, αφού ο ίδιος έγραφε ότι "τίποτα δεν δημιουργείται από το τίποτα" και ότι "υπάρχει ένας θεός και αυτός πρέπει να είναι δίκαιος". Ταυτόχρονα υποστήριζε όμως ότι "είναι αδύνατο ο πάνσοφος θεός να έχει κάνει νόμους για να τους παραβιάζει", καταφερόμενος έτσι κατά της θαυματολογίας του Χριστιανισμού, κατά της δεισιδαιμονίας και της θρησκοληψίας, πράγμα που τον έφερνε σε αντιπαλότητα με το ιερατείο που αξιοποιεί για ιδιοτελείς σκοπούς μέχρι των ημερών μας αυτές ακριβώς τις παρεκκλίσεις. Ο Βολταίρος διέβλεψε πολύ πριν από τον Μαρξ ότι η θρησκεία αξιοποιείται για τη δημιουργία "αντεστραμμένης συνείδησης" του κόσμου, με αποτέλεσμα να θεωρεί τον αγώνα και την κριτική κατά του ιερατείου και της θρησκευτικής πρακτικής σαν προϋπόθεση κάθε κοινωνικής κριτικής. Ο Βολταίρος πίστευε, αντίθετα με τον Μακιαβέλι και τον Λοκ, ότι "η ανθρώπινη φύση είναι καλή" και ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί, αλλά τους διαστρέφουν οι ανάγκες της ζωής. Ο μεγάλος φιλόσοφος θεωρείται από τους πνευματικούς πατέρες της γαλλικής επαναστάσεως.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (Σορβόνη) και είναι διδάκτωρ του Παν/μίου Θεσσαλονίκης. Ομότιμη διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ). Ασχολείται με θέματα ιστορίας των ιδεών και της φιλοσοφίας, ιδιαίτερα με τη μελέτη και την έκδοση ανέκδοτων πηγών της νεοελληνικής σκέψης.
