Η Ντόρα, δεκαοχτάχρονη θυγατέρα μιας αστικής οικογένειας, και γύρω της, ο πατέρας της, η ερωμένη του, ο σύζυγος της τελευταίας, που πολιορκεί ερωτικά την Ντόρα. Πάνω σε αυτόν τον βασικό καμβά των προσώπων εκτυλίσσεται το ιστορικό μιας υστερικής συμπτωματολογίας όπου ο Φρόυντ θα παρακολουθήσει την αδιόρατη διαπίδυση της επιθυμίας, αφήνοντας πίσω τις θεωρίες θεραπείας μέσω υπνωτισμού και εφαρμόζοντας όσα είχε ήδη αναπτύξει για την ερμηνεία των ονείρων. Μέσα από λόγια, στάσεις, μορφασμούς, χρονικούς προσδιορισμούς, αντιστοιχίες λέξεων και φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες το φροϋδικό δαιμόνιο θα ανιχνεύσει τα κίνητρα που είναι, βέβαια, σεξουαλικής φύσεως, και κατάγονται πάντα από τα παιδικά βιώματα. Επιπλέον, η Ντόρα θα δώσει ευκαιρία στον συγγραφέα να τονίσει την ψυχαναλυτική έννοια της μεταβίβασης από τον ασθενή στον θεραπευτή ως μια μορφή καθοριστικής διανθρώπινης συνάντησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Ό,τι αποκαλούμε σεξουαλικές διαστροφές, τις παραβάσεις της σεξουαλικής λειτουργίας κατά σωματική περιοχή και σεξουαλικό αντικείμενο, πρέπει να συνηθίσουμε να το συζητάμε χωρίς παραφορά. Οι φανατικοί πάνω στο θέμα θα έπρεπε να συνέλθουν λίγο αν έβλεπαν την ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ φυλών και εποχών όσον αφορά στα όρια της λεγόμενης φυσιολογικής σεξουαλικής ζωής. Δεν πρέπει, μάλιστα, να ξεχνάμε ότι η πλέον αποτρόπαιη αυτών των διαστροφών, ο σαρκικός έρωτας μεταξύ ανδρών, σε έναν λαό σαφώς ανώτερο μας πολιτισμικά όπως οι Έλληνες, όχι μόνο ήταν ανεκτή αλλά και συνδεόταν με σημαντικές κοινωνικές λειτουργίες. Λίγο-πολύ, λίγο εδώ, λίγο εκεί, ο καθένας μας ξεπερνά τα στενά όρια της ομαλότητας στην προσωπική του σεξουαλική ζωή". (Sigmund Freud)
Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό στη Σαλπερτιέρ (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του. Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συναντά την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πληθαίνει καθημερινά και βρίσκει οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών. Το 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας απ΄ τους ναζιστές, καταφεύγει στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Υποφέρει από καρκίνο του λάρυγγα. Ενώ εργάζεται πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον "Χίτλερ και το Ναζισμό", μια προσβολή τον ρίχνει καταγής και εκπνέει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Μελέτες για την υστερία", 1895, "Η ερμηνεία των ονείρων", 1900, "Μελέτη για τα όνειρα", 1901,"Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής", 1901, "Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", 1903, "Τοτέμ και ταμπού", 1913, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", 1916, "Το εγώ και το εκείνο", 1923, "Νεύρωση και ψύχωση", 1924, "Αναστολές, συμπτώματα και άγχος", 1926, "Η αρρώστια του πολιτισμού", 1930, "Η γυναικεία σεξουαλικότητα", 1931, "Σχόλιο για τον αντισημιτισμό", 1938, "Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός", 1939.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
