Το τελευταίο βιβλίο της Σοφίας Χατζηκοκολάκη, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2017.
Περιλαμβάνει σε β΄ έκδοση δύο ποιητικές συλλογές, Τα ενδογενή, τα Μικρά Τραγούδια και ένα Νανούρισμα καθώς και το πρόσφατο Πλανήτης Ιθάκη σε πρώτη δημοσίευση, ποιητική σύνθεση που αναφέρεται στις χρονιές της κρίσης με την τρομοκρατία, τη φτώχεια, τη μετανάστευση, την προσφυγιά, τα πυρηνικά και την άνιση κατανομή πλούτου, την αλόγιστη χρήση του περιβάλλοντος και των αγαθών της Γης. Αφήνει λίγο φως αχνό στο βάθος.
Τα ποιήματα των δύο συλλογών σε β΄ έκδοση είναι διαχρονικά και με καβαφική, συνοπτική, εννοείται εδώ, μορφή. Άλλοτε ρήμα, άλλοτε ελεύθερος στίχος, άλλοτε και τα δυο μαζί, ρίμα κι ελεύθερη έκφραση, έχουν εικόνες και μουσικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία. Μιλούν για τη φιλία, τον έρωτα, την αβεβαιότητα. Κάποιοι δεκαπεντασύλλαβοι, αλλά και στίχοι σε επτά, οκτώ συλλαβές γεννιούνται από την πένα της ποιήτριας και δημιουργούν στιγμές ανάτασης για τον αναγνώστη, που επικοινωνεί μαζί της διαβάζοντας αυτό το προσεγμένο και καλαίσθητο βιβλίο, γεμάτο μηνύματα σε πυκνό ποιητικό λόγο.