(. . .) Τα έργα που παρουσιάζονται θα μπορούσαν να χωρισθούν σε α) έργα με «βυζαντινή» - ή βυζαντινής καταγωγής - τεχνοτροπία με θέματα κοσμικά, β) εικόνες και γ) έργα της υπερρεαλιστικής περιόδου με επιδράσεις από τη βυζαντινή τέχνη. Τα βυζαντινής τεχνοτροπίας έργα εκτείνονται χρονολογικά σε μία τριακονταετία καθώς τα χρονολογημένα εκκινούν από το 1933 τα πρώτα και φτάνουν στα 1963 τα τελευταία. Φαίνεται ότι την τελευταία εικοσαετία της ζωής του δεν εκφράζεται με την τεχνική αυτή, και ίσως σ’ αυτό το σημείο ανταποκρίνεται και η ρήση του ότι εγκατέλειψε την εκκλησιαστική ζωγραφική. Ο Εγγονόπουλος αρχίζει να ζωγραφίζει με την τεχνική της αυγοτέμπερας και τη βυζαντινίζουσα τεχνοτροπία στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’30. (. . . ) Ο Ν. Εγγονόπουλος μαθαίνει τη βυζαντινή τέχνη κοντά στον Φώτη Κόντογλου, για τον οποίο θα γράψει με εξαιρετική θέρμη στα ώριμά του χρόνια: «Είμαι περήφανος που μου έτυχε η μεγάλη τιμή να είμαι μαθητής και φίλος του Κόντογλου. Ξαναλέω πως θα τον θαυμάζω και θα τον αγαπώ πάντα. Η ευγνωμοσύνη που του έχω είναι απέραντη. Και τι δεν ωφελήθηκα κοντά του, και τι δεν αποθησαύρισα. Από τη βυζαντινή τέχνη που μου έμαθε, και που στοιχεία της ενισχύουν πάντα το έργο μου, ίσαμε το παράδειγμα των μεγάλων αρετών που με βοηθούν και με εμπνέουν στη ζωή». (. . .) Η πρώτη εικόνα (1933) που ζωγραφίζει εικονίζει τον Άγιο Νικόλαο (σελ 65) - το οποίου άλλωστε έφερε το όνομα - μέχρι τα γόνατα, σε στάση τριών τετάρτων. Κρατάει ειλητάριο με λειτουργικό κείμενο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η υπογραφή «Δια χειρός Ν.Π. Εγγονοπούλου του Φαναργιώτη» που επικαλείται την Κωνσταντινούπολη ως τόπο καταγωγής του. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]