Το βιβλίο αποτελείται από αυτοτελή αφηγηματικά κείμενα ιστορικού, μυθολογικού, λαογραφικού και αμπελοοινικού ενδιαφέροντος, εμπνευσμένα από τη μακραίωνη ιστορία της `οινικής πρωτεύουσας` της Πελοποννήσου, της περιοχής της Νεμέας.
Από τα κείμενα αυτά προκύπτει ότι η περιοχή είναι ένα ιστορικό `οινοπέδιο`, ένα πεδίο που παράγει αδιάλειπτα ονομαστό οίνο από την αρχαιότητα και τους βυζαντινούς χρόνους μέχρι σήμερα, αδιάφορο εάν Φράγκοι, Οθωμανοί ή Βενετοί κατείχαν στους μέσους χρόνους τον τόπο.
Στα Ομηρικά έπη βρίσκουμε την περιοχή με το όνομα Αραιθυρέα και τον χαρακτηρισμό ερατεινή (θελκτική)· στους ιστορικούς χρόνους φέρει το όνομα Φλ(ε)ιασία και παράγει τον ονομαστό Φλιάσιον οίνον από την Φλιασίαν άμπελον· στους μέσους χρόνους παίρνει το όνομα Άγιος Γεώργιος, οπότε και η Φλιασία άμπελος μεταβαπτίζεται σε Αγιωργίτικο σταφύλι, όνομα με το οποίο καλλιεργείται και σήμερα στα οινοπέδια της Νεμέας, όπως ονομάζεται επίσημα η περιοχή από το 1923.
Χάρη στο ποιοτικό οινικό δυναμικό της ποικιλίας Αγιωργίτικο, τις εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής και την πολιτισμική κληρονομιά της, το τοπωνύμιο Νεμέα αναγνωρίστηκε το 1971 ως `Ονομασία Προελεύσεως` για ερυθρούς ξηρούς οίνους που παράγονται από τη γηγενή ποικιλία αμπέλου Αγιωργίτικο, προσαρμοσμένη εδώ και αιώνες στα οινοπέδια 17 κοινοτήτων που αποτελούν τη ζώνη παραγωγής οίνων `Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης` ΝΕΜΕΑ.
Στο καταπράσινο από αμπέλια τοπίο της σύγχρονης Νεμέας προβάλλουν οι εννέα κίονες του περίλαμπρου άλλοτε Ναού του Νεμείου Διός της Αρχαίας Νεμέας, προς τιμήν του οποίου τελούνταν τα Νέμεα, ένας από τους τέσσερις Πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες. Αρχαιολογικός χώρος (Ιερό άλσος, Στάδιο, Μουσείο) και σύγχρονα οινοπέδια, οι δύο πυλώνες ιστορικής και οικονομικής στήριξης της περιοχής, στα υπερσύγχρονα οινοποιεία της οποίας παράγεται ένα από τα ευγενέστερα προϊόντα της γεωργικής μας οικονομίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]