Έμμετρος λόγος και ζωγραφική βρίσκουν κοινό έδαφος σε μια συγκινητική ποιητική συλλογή
Και τώρα ακόμη ακίνητος είναι και συλλογάται φουρτούνες κι άγριες θάλασσες που πέρασαν θυμάται και τη φωτιά του φάρου του δεν λέει να ανάψει… Σάμπως κι όλα αν φώτιζαν, θα ’θελε να τ’ αλλάξει…;
Τι γίνεται όταν παντρεύεται η ποίηση τη ζωγραφική; Ποιος έχει τον ρόλο του έρωτα και ποιος του θανάτου; Ο λόγος γεννάει την εικόνα που προορίζεται να χαθεί ή η εικόνα τερματίζεται από τη ματαιότητα των λέξεων; Και τελικά μπορούν ακόμη να φτιάξουν ζωή το ασπρόμαυρο σχέδιο και η ποίηση με ομοιοκαταληξία; Ο συγγραφέας και ποιητής Χάρης Βαρούτης και ο ζωγράφος Γιώργος Ατάρτης συνεργάζονται για δεύτερη φορά, σε ένα έργο που επιχειρεί αυτοαναφορικώς να απαντήσει στα ανωτέρω ερωτήματα μόνο και μόνο γιατί ΑΡΝΕΙΤΑΙ να παραδοθεί σε έναν κόσμο από ανελέητα χρώματα και ταραχοποιές φωνές…
Γιώργος Ατάρτης (Εικονογράφος)
