Όταν συνέβη `αυτό` σε... μένα, πίστευα απλά ότι ήταν ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω. Αμ δε...! Τουναντίον, μια μέρα ξύπνησα σ` έναν καινούργιο τρομακτικό κόσμο, τον `καρκινόκοσμο`, όπου η προσομοίωση με τον φόβο του θανάτου ήταν καθημερινή και άρχισα να ζω σ` ένα παράλληλο σύμπαν, όπου οι άλλοι, οι υγιείς, ήταν ευτυχισμένοι κι εγώ και οι όμοιοί μου κουρέλια... Τότε ήταν που χρειάστηκε να βρω την δύναμη και να πετάξω πολλά άχρηστα πράγματα από πάνω μου και από μέσα μου. Άρχισα να γελάω δυνατά, κόντρα στην δυστυχία των θεραπειών, να μοιράζω δύναμη σε όλους, ακόμη και στους `ευτυχισμένους-υγιείς`, να επιζητώ τα πραγματικά και ουσιώδη, να λέω ό,τι νιώθω και όπως το νιώθω και -τι ειρωνεία- άρχισα επιτέλους να Ζω!! Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν πώς θα το πω στη μαμά, την ανυποψίαστη υπερήλικη μανούλα, που απολάμβανε ήσυχη τα καλοκαιρινά της μπάνια, για να την `βγάλει` καθαρή τον χειμώνα. Τι να της έλεγα; Μαμά έχω καρκίνο, όπως ο μπαμπάς που έσβησε μέσα σε λίγους μήνες;;; Αδύνατον! Αποφάσισα να μην της το πω και άρχισα να κρύβομαι μέσα από ψέματα: Ξαφνικά έπαθα δήθεν αλωπεκία από το άγχος χάνοντας τα μαλλιά μου, έπρεπε δήθεν να φεύγω πολλά ταξίδια στο εξωτερικό με την δουλειά μου, είχα δήθεν συνεχώς ιώσεις και δεν της επέτρεπα να έρθει να με δει για να μην την κολλήσω και τα κατάφερα, της κρύφτηκα! Η χιουμοριστική εκδοχή του φανταστικού διαλόγου με τη μαμά γέννησε και τον τίτλο του βιβλίου: -Μαμά, μόλις άλλαξα ζώδιο! -Και τι έγινες παιδί μου; -Καρκίνος! Γιατί, πιστέψτε με, το χιούμορ είναι ΤΟ φάρμακο!!!! Κανένα αρρωστημένο κύτταρο δεν μπορεί να αντισταθεί στο χιούμορ και στην αισιοδοξία! Αυτό είναι το μήνυμα που προσπάθησα να περάσω μέσα από το ΜΟΛΙΣ ΑΛΛΑΞΑ ΖΩΔΙΟ: Την άλλη οπτική! Άλλη οπτική για όσους περνάνε μέσα από τις αμείλικτες συμπληγάδες της αρρώστιας, άλλη οπτική για τους `ευτυχισμένους-υγιείς` που τους περνά κάπου κάπου απ` το μυαλό πως μπορεί να βρεθούν και αυτοί στην άλλη όχθη ή που ίσως χρειαστεί να συμπαρασταθούν σε αγαπημένο τους πρόσωπο που ασθενεί. Η ζωή μου `χάρισε` έναν καρκίνο για να μπορώ επιτέλους: Να λέω άφοβα `σ` αγαπώ`, να σκύβω βαθιά μέσα στην ψυχή μου και να εκδηλώνω τα θέλω της, να συντρίψω την ματαιοδοξία και τον άσκοπο υλισμό μου, να απολαμβάνω πλέον τα μικρά και καθημερινά με τους αγαπημένους μου, να μη φοβάμαι καθόλου τον θάνατο και ν` ανακαλύψω ότι ανήκω σε έναν πανέμορφο κόσμο Φωτός και Αγάπης! Σήμερα, όταν το σκέφτομαι, νιώθω σαν να έπαιξα σε μία δύσκολη πίστα σ` ένα παιχνίδι θάρρους, που στο τέλος την `έβγαλα` μεν με κόπο αλλά πήρα μπόνους!

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]