Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
9789609929011
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Γεννήθηκε το 1967 στην Αγιάσο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πήρε τον τίτλο του διδάκτορα Νεοελληνικής Φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με θέμα Διδακτορικής Διατριβής "Το αφηγηματικό έργο του Αργύρη Εφταλιώτη". Από το 1992 υπηρετεί ως φιλόλογος σε διάφορα σχολεία της Λέσβου. Την περίοδο 2006-2009 διετέλεσε Υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων της Δ/νσης Β/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Λέσβου. Μέλος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λέσβου από το 1992, επιμελήθηκε 5 εκδόσεις του Συνδέσμου, το Σεμινάριο 37 της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων καθώς και άλλους 9 τόμους Λεσβιακού ενδιαφέροντος. Από το 1995 επιμελείται τις σελίδες βιβλίου της εφημερίδας "Αιολικά Νέα" (μέχρι το 2001) και του "Εμπρός" (από το 2002 μέχρι σήμερα). Με ανακοινώσεις του έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες. Κείμενα και μελέτες του, φιλολογικού ενδιαφέροντος, δημοσιεύονται σε συλλογικούς τόμους και σε διάφορα περιοδικά. Βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες "Καθημερινή" και "Αυγή" και στα περιοδικά "Αντί", "Θαλλώ", "Περίπλους", "Δρομολόγιο", "Θέματα Λογοτεχνίας", "Νέα Παιδεία", "Εκπαιδευτικά", "Φιλολογική" και σε πολλές συντοπίτικες εκδόσεις.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θόδωρος Γραμματάς γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1951. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία και τη Θεατρολογία στο Παρίσι στα Πανεπιστήμια Paris III, Paris X και την Ecole Pratique des Hautes Etudes. Έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Paris X το 1979 με θέμα διατριβής "La notion de liberte chez Nikos Kazantzakis". Από το 1994 είναι καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο γνωστικό αντικείμενο Νεοελληνικό Θέατρο και Πολιτισμός. Τομέας των ερευνητικών και διδακτικών ενδιαφερόντων του το νεοελληνικό θέατρο, η συγκριτική θεατρολογία, η κοινωνιολογία και η σημειολογία του θεάτρου, το θέατρο για παιδιά και νέους, το θέατρο στην εκπαίδευση. Είναι μέλος του International Biographical Centre του Κέιμπριτζ και του American Biographical Institute, και έχει τιμηθεί με το βραβείο του Νίκου Καζαντζάκη (1991).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γεράσιμος Γ. Ζώρας γεννήθηκε στην Αθήνα (1959), όπου και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή, λαμβάνοντας πτυχίο Φιλολογίας (1981) και διδακτορικό δίπλωμα (1991). Επίσης έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1981-1983) και αργότερα διενήργησε μεταδιδακτορική έρευνα σε βιβλιοθήκες της Αιώνιας Πόλης (1992). Είναι καθηγητής στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει ιταλική και συγκριτική λογοτεχνία, από το 1995. Πολλές επιστημονικές εταιρίες τον έχουνε εκλέξει μέλος τους, όπως ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, η Αρχαιολογική Εταιρία, η Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών, η Φιλεκπαιδευτική Εταιρία, ο Μουσικός και Δραματικός Σύλλογος Ωδείων Αθηνών, το P.E.N. Club, η Societe Europeenne de Culture της Βενετίας, η Accademia Letteraria Arcadia της Ρώμης. Είναι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιδρύματος Κωστής Παλαμάς, ενώ μετέχει της επιτροπής Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι μέλος συντακτικών επιτροπών επιστημονικών περιοδικών που εκδίδονται στην Ελλάδα και την Ιταλία (Παρνασσός, Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής, Lenguistica e Letteratura, Sincronie, Studi danteschi). Έχουν δημοσιευθεί περισσότερα από εκατό άρθρα του σε έγκριτα περιοδικά, ενώ έχουν κυκλοφορήσει δέκα βιβλία του από ελληνικούς και ιταλικούς εκδοτικούς οίκους. Το 2002, ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Carlo Azeglio Ciampi του απένειμε το παράσημο του Cavaliere του Τάγματος Ευποιίας της Ιταλικής Δημοκρατίας. Το 2009, εκλέχτηκε πρόεδρος του Συλλόγου του Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ (1833-1907). Ο Δημήτριος Βερναρδάκης του Νικολάου, αδερφός των λογίων Γρηγορίου και Αθανασίου Βερναρδάκη γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα της Λέσβου και καταγόταν από την Κρήτη. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του κοντά στο Γρηγόριο Γεννάδιο και το 1849 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φοιτητής ακόμα εργαζόταν παράλληλα ως δημοσιογράφος και οικοδιδάσκαλος. Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε ήδη από το 1851 με στίχους του και εμπλοκή του στη διαμάχη γύρω από το γλωσσικό ζήτημα. Το 1856 κατόπιν βράβευσής του στον Ράλλειο ποιητικό διαγωνισμό με το επικολυρικό δράμα Εικασία έφυγε με υποτροφία για περαιτέρω σπουδές στη Γερμανία, όπου σπούδασε στο Μόναχο και το Βερολίνο και το 1860 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Παράλληλα στη Γερμανία παρακολούθησε μαθήματα χημείας, βοτανικής και μετεωρολογίας. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1861 και διορίστηκε έκτακτος καθηγητής Γενικής Ιστορίας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τακτικός στην ίδια έδρα το 1865. Το 1869 ταραχές που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη στάση του στο γλωσσικό ζήτημα και τη διαμάχη του με τον Κόντο, τον οδήγησαν πίσω στη γενέτειρά του, ως το 1882, οπότε επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο κατόπιν παράκλησης του Χαριλάου Τρικούπη και ανέλαβε παράλληλα τη θέση του έφορου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. ΄Ενα χρόνο αργότερα αναγκάστηκε για τους ίδιους λόγους να ξαναφύγει για τη Μυτιλήνη, αυτή τη φορά ως το τέλος της ζωής του. Εκεί πέθανε το Γενάρη του 1907. Το έργο του Βερναρδάκη υπήρξε πολύπλευρο. Για τη στάση που τήρησε στο γλωσσικό ζήτημα ενδεικτικό είναι το έργο του Περί ψευδαττικισμού. Έγραψε επίσης θεολογικές, ιστορικές, μουσικές, φιλολογικές, κριτικές και άλλες μελέτες, καθώς επίσης στίχους και λογοτεχνικές μεταφράσεις. Η λογοτεχνική παραγωγή του ωστόσο υπήρξε κυρίως θεατρική. Πρώτο έργο του υπήρξε η Μαρία Δοξαπατρή, την οποία ολοκλήρωσε το 1857 στη Γερμανία, υπέβαλε σε ποιητικό διαγωνισμό της Αθήνας χωρίς επιτυχία και εξέδωσε στο Μόναχο το 1858 κερδίζοντας επαινετικές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο έγραψε επίσης την τραγωδία Κυψελίδαι και το 1865 τη Μερόπη, που μεταφράστηκε στα ιταλικά και τα σερβικά, καθιστώντας το συγγραφέα γνωστό στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ιταλία και Γαλλία. Η Μερόπη και η Μαρία Δοξαπατρή ανέβηκαν για πρώτη φορά με επιτυχία τη θεατρική περίοδο 1865-66, ενώ το 1876 ανέβηκε η Ευφροσύνη, έργο που γράφτηκε κατόπιν παραγγελίας της ηθοποιού Pezzana. Το 1893 η αθηναϊκή θεατρική κίνηση σημαδεύεται από το θρίαμβο της Φαύστας, η οποία παραστάθηκε ταυτόχρονα από τους θιάσους Μένανδρος με την Αικατερίνη Βερώνη και Δημητρίου Κοτοπούλη με την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου στα θέατρα Ομονοίας και Ολύμπια αντίστοιχα. Η τραγωδία Φαύστα του Βερναρδάκη θεωρείται από τους μελετητές του νεοελληνικού θεάτρου ως το κύκνειο άσμα του κλασικισμού στην Ελλάδα και υπήρξε η τελευταία θεατρική επιτυχία σε καθαρεύουσα γλώσσα. Το 1895 ανέβηκε η Αντιόπη, ενώ το 1905 ανέβηκε στο Βασιλικό Θέατρο το τελευταίο έργο του με τίτλο Νικηφόρος Φωκάς, γραμμένο το 1903. Ειδικότερα ο Βερναρδάκης ξεκίνησε από έργα ρομαντικής τεχνοτροπίας και έντονα επηρεασμένα από το Σαίξπηρ, ενώ σταδιακά πέρασε στο είδος της έμμετρης νεοκλασικιστικής τραγωδίας με πρώτο σταθμό τη Μερόπη και αποκρυστάλλωση των απόψεών του στη Φαύστα (1893). Η γλώσσα των έργων του είναι αρχαϊζουσα, παρά την - όχι πάντα συνεπή - θεωρητική του τοποθέτηση υπέρ της δημοτικής. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Δημητρίου Βερναρδάκη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Βερναρδάκης Δημήτριος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 3. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Σπάθης Δημήτρης, «Βερναρδάκης Δημήτριος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε το 1967 στην Αγιάσο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πήρε τον τίτλο του διδάκτορα Νεοελληνικής Φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με θέμα Διδακτορικής Διατριβής "Το αφηγηματικό έργο του Αργύρη Εφταλιώτη". Από το 1992 υπηρετεί ως φιλόλογος σε διάφορα σχολεία της Λέσβου. Την περίοδο 2006-2009 διετέλεσε Υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων και Καλλιτεχνικών Αγώνων της Δ/νσης Β/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Λέσβου. Μέλος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λέσβου από το 1992, επιμελήθηκε 5 εκδόσεις του Συνδέσμου, το Σεμινάριο 37 της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων καθώς και άλλους 9 τόμους Λεσβιακού ενδιαφέροντος. Από το 1995 επιμελείται τις σελίδες βιβλίου της εφημερίδας "Αιολικά Νέα" (μέχρι το 2001) και του "Εμπρός" (από το 2002 μέχρι σήμερα). Με ανακοινώσεις του έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες. Κείμενα και μελέτες του, φιλολογικού ενδιαφέροντος, δημοσιεύονται σε συλλογικούς τόμους και σε διάφορα περιοδικά. Βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες "Καθημερινή" και "Αυγή" και στα περιοδικά "Αντί", "Θαλλώ", "Περίπλους", "Δρομολόγιο", "Θέματα Λογοτεχνίας", "Νέα Παιδεία", "Εκπαιδευτικά", "Φιλολογική" και σε πολλές συντοπίτικες εκδόσεις.
