Μεγάλη είναι η συζήτηση γύρω από το τι είναι ένα ρυθμιστικό σχέδιο, γιατί το κάνουμε και τι το κάνουμε μετά, πώς και τι εφαρμόζουμε και πώς και γιατί το αλλάζουμε μετά.

Για τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου μητροπολιτικού σχεδιασμού για την Αθήνα, θεσπίστηκε για πρώτη φορά ο νόμος 1515/1985 (ΦΕΚ Α΄ 18/18.2.1985) με κύριους στόχους, τότε, την προστασία του περιβάλλοντος, δηλαδή, την καταπολέμηση του νέφους, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την εξασφάλιση του δημόσιου χώρου, τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού της πρωτεύουσας, την ανάδειξη της ιστορικής φυσιογνωμίας της Αθήνας. Ο ν. 1515/1985 (ΦΕΚ Α΄ 18/18.2.1985) τροποποιήθηκε με μια σειρά νόμων, όπως οι ν. 2052/1992 (ΦΕΚ Α΄ 94/5.6.1992) και ν. 2730/1999 (ΦΕΚ Α΄ 130/25.6.1999) και ο ν. 3481/2006 (ΦΕΚ Α΄ 162/2.8.2006) για τις τροποποιήσεις στη νομοθεσία για το Εθνικό Κτηματολόγιο, την ανάθεση και εκτέλεση συμβάσεων έργων και μελετών και άλλες διατάξεις. 27 χρόνια μετά, θεσπίστηκε ο ν. 4277/2014 (ΦΕΚ Α΄ 156/1.8.2014) για το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής και άλλες διατάξεις.

Σήμερα περνάμε σε μια άλλη κλίμακα, που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί μπαίνει πάλι στο τραπέζι ένα ρυθμιστικό με πολύ πιο συγκεκριμένες κατευθύνσεις, οι οποίες φτάνουν μια μικρή αστική κλίμακα, μιλάνε για βιώσιμη κινητικότητα και για ανθεκτικότητα, δύο παραμέτρους σχεδιασμού που μπορεί να είναι μερικές φορές πολύ σημαντικές για το τι είναι ο αστικός χώρος στη μητροπολιτική κλίμακα, αλλά και στα κοινά της πόλης. Ζητήματα γύρω από αυτό το νέο ρυθμιστικό αναλύονται στο παρόν, όπως παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν στο πλαίσιο της ημερίδας με θέμα «Μητροπολιτικός Σχεδιασμός–Ο ρόλος των ρυθμιστικών σχεδίων».