Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604363759
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ένα μπουκάλι ρούμι που μοιάζει να μην αδειάζει ποτέ, το Πουέρτο Ρίκο στα πρόθυρα της εξέγερσης και της τουριστικής ισοπέδωσης, κυνικοί τυχοδιώκτες που προσποιούνται τους δημοσιογράφους ακροβατώντας ανάμεσα στη φυλάκιση και τη φυγή, γυναίκες που κυνηγούν με λύσσα την επόμενη στιγμή, μαφιόζοι που το σκάνε όπως-όπως από την Κούβα του Κάστρο: ένας σαγηνευτικός συρφετός από ανθρώπους που γυρεύουν την "καλή", κυνηγητά με την αστυνομία και αλλεπάλληλες εκρήξεις πόθου. Η δράση δεν σταματάει στιγμή, ακόμα κι όταν τα πάντα γαληνεύουν, ενώ η παραίτηση μπροστά στο πεπρωμένο φέρνει στο μυαλό ήρωες του Χέμινγουεϊ, που πασχίζουν να βρουν τη
θέση τους μέσα στην παμφάγο δίνη τού ήδη ανεπανόρθωτα τραυματισμένου "αμερικανικού ονείρου".
Γραμμένο το 1959, όταν ο Χάντερ Τόμπσον ήταν 22 ετών και εργαζόταν ως συντάκτης σε εφημερίδα του Σαν Χουάν, το "Μεθυσμένο ημερολόγιο" είναι το πρώτο -εν μέρει αυτοβιογραφικό- μυθιστόρημα του συγγραφέα αλλά δεν εκδόθηκε παρά το 1998.
Στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, ο Τζόνι Ντεπ υποδύεται για δεύτερη φορά, μετά το "Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας", έναν χαρακτήρα πλασμένο από τον αγαπημένο του συγγραφέα.
Ευρύτερα γνωστός από το ρηξικέλευθο οδοιπορικό του "Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας" του ΄72, που γυρίστηκε ταινία από τον Τέρι Γκίλιαμ το ʼ98, με τους Τζόνι Ντεπ και Μπενίσιο Ντελ Τόρο, ο Τόμπσον υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της νέας -ή "γκόνζο", όπως τη χαρακτήριζε- δημοσιογραφίας στα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Η καινοτομία της ήταν ότι ο δημοσιογράφος δεν ήταν απλά παρατηρητής, αλλά συμμετείχε στα γεγονότα και τα κατέγραφε με υποκειμενική ματιά. "Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος γκόνζο", υποστήριζε ο ίδιος, "αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι κάθε άρθρο μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας".
Ο Τόμπσον γεννήθηκε το ΄37 στο Λιούισβιλ του Κεντάκι, εκδιώχθηκε από το Γυμνάσιο και κατατάχθηκε στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, από όπου απολύθηκε το ΄58. Καθώς κάλυπτε τα αθλητικά για την εφημερίδα της βάσης όσο υπηρετούσε, άρχισε να γράφει σε επαρχιακές εφημερίδες. Παράλληλα, διάβαζε τα βιβλία του Τζακ Κέρουακ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. "Η λογοτεχνία βασίζεται στα γεγονότα", συνήθιζε να λέει, "εκτός αν γράφεις παραμύθια για παιδιά". Απέκτησε φήμη όταν άρχισε να γράφει στο περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν για τις υπόγειες καταστάσεις που αργότερα θα οδηγούσαν στο κίνημα της υποκουλτούρας που συντάραξε τις ΗΠΑ. Η συμμορία των Αγγέλων της Κόλασης, τα πειράματα με το LSD, η αποικιοκρατική πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, οι περιοδείες του Νίξον καταγράφηκαν στα βιβλία του ως "μια προβοκατόρικη, ενοχλητική και σκανδαλώδης περιγραφή της σκοτεινής πλευράς της Αμερικής". Πηγαίνοντας πάντα εκεί όπου συνέβαιναν τα γεγονότα, ο Τόμπσον ξυλοκοπήθηκε από τους Αγγέλους της Κόλασης, έζησε άπειρες άγριες νύχτες υπό την επήρεια ουσιών και οδηγήθηκε συχνά στις αίθουσες των δικαστηρίων. "Αν κολυμπάς με καρχαρίες", έλεγε, "κάποιες στιγμές θα νιώθεις και τα δόντια τους". Και συνέχιζε: "Δε μου αρέσει να τάσσομαι υπέρ της βίας, των ναρκωτικών, του αλκοόλ και της παραφροσύνης, αλλά εγώ μόνο από αυτά αντλούσα την έμπνευσή μου".
Εκφραστής μιας ολόκληρης επαναστατημένης γενιάς, ο Τόμπσον ήταν περήφανος για το αντιπολεμικό κίνημα του Βιετνάμ. "Διώξαμε τον Λίντον Τζόνσον και μετά τον Ρίτσαρντ Νίξον", επαίρονταν στις συνεντεύξεις του. "Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι κερδίσαμε τη μάχη, ώσπου ήρθε ο Ρίγκαν. Από την εποχή του ξεκίνησε η αποδόμηση όλων όσων θεωρούσαμε κεκτημένα μέχρι τότε. Και οι Αμερικανοί πολίτες αποδείχτηκαν δειλοί και ανόητοι στηρίζοντας τη μετάλλαξη των ΗΠΑ σε παγκόσμιο χωροφύλακα".
Στις 20 Φεβρουαρίου 2005, ο Τόμπσον αυτοκτόνησε στα εξήντα επτά του χρόνια, στο αγρόκτημά του, στα βουνά του Κολοράντο, κοντά στο Άσπεν, όπου ζούσε απομονωμένος τα τελευταία χρόνια.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
