Με τούτη τη θαυμάσια συλλογή διηγημάτων ο μεγάλος Ισραηλινός συγγραφέας επιστρέφει σε τόπο και χρόνο οικείο, εκεί όπου γεννήθηκε το έργο του, στο κιμπούτς, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Οι οκτώ αλληλένδετες ιστορίες του βιβλίου εκτυλίσσονται στο επινοημένο κιμπούτς Ικάτ και σκιαγραφούν με λεπτεπίλεπτη ακρίβεια χαρακτήρες γυναικών και ανδρών, οι οποίοι δεν παύουν να ονειρεύονται αλλά και να βιώνουν επώδυνα προσωπικά δράματα στη σκιά ενός από τα σημαντικότερα συλλογικά οράματα που γνώρισε ο εικοστός αιώνας. Η νεαρή κόρη ενός ηλικιωμένου πατέρα πηγαίνει να ζήσει με τον συνομήλικο φίλο του· μια γυναίκα γράφει ένα συγκινητικό γράμμα προς την ερωτική της αντίζηλο· ένα αγόρι επισκέπτεται τον άρρωστο με άνοια πατέρα του στο νοσοκομείο· ένας μεσήλικας κηπουρός κουβαλάει στους δικούς του ώμους τη δυστυχία του κόσμου και, μεταξύ όλων αυτών, που είναι απρόθυμοι ή απλώς αδυνατούν να πουν τα όσα πραγματικά θέλουν, υπάρχει και κάποιος που προσπαθεί να τους μάθει μια παράξενη γλώσσα. Καθένα από τα διηγήματα αυτά συνιστά ένα αστραφτερό μαργαριτάρι ανθρωπιάς και καλλιτεχνικής ενσυναίσθησης, και όλα μαζί συνθέτουν το εντυπωσιακό πορτρέτο μιας ιδέας και μιας εποχής. "Για μένα, τα χρόνια που έζησα στο κιμπούτς ήταν το καλύτερο πανεπιστήμιο πάνω στην ανθρώπινη φύση. Όσα έμαθα εκεί για τον άνθρωπο, νομίζω ότι δεν θα τα είχα μάθει ούτε αν ζούσα για εκατόν πενήντα χρόνια σε μια μεγαλούπολη. Όταν ζεις σε κιμπούτς, ξέρεις όλα τα μυστικά: ποιος κοιμήθηκε με ποια, ποιος ονειρεύεται τι, ποιος φλερτάρει ποια... Βλέπεις τα γονίδια επί το έργον, τη μια γενιά μετά την άλλη. Ασφαλώς, το τίμημα ήταν πως και οι άλλοι γνώριζαν τα πάντα για μένα. Αλλά αυτό δεν με πείραζε. Ήμουν ευτυχής που μάθαινα τα μυστικά του ανθρώπινου είδους". Απόσπασμα από συνέντευξη του Άμος Οζ στο France Culture το 2013