«Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι βιβλίο ιστορικό ή ταξιδιωτικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα βιβλίο που εικονίζει μορφές πάνω στο τοπίο, ένα βιβλίο για την αναταραχή που προκάλεσαν τα συμβολικά κύματα ανθρώπων που τόσες φορές διέσχισαν τον μεσογειακό χώρο. [...] είναι μια αφήγηση επική αλλά και λυρική μαζί, εντυπωσιοθηρική και αυθαίρετη, αληθινή, εξπρεσιονιστική αντί για νατουραλιστική, της ιστορίας των μεσογειακών πολιτισμών, των λαών τους και των μεμονωμένων ανθρώπων τους, των τοπίων τους.»
Έτσι αρχίζει αυτή η ιδιότυπη και προσωπική ιστορία με την οποία ο κορυφαίος Καταλανός συγγραφέας Μπαλταζάρ Πορσέλ μάς καλεί σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον χρόνο και τον χώρο, υφαίνοντας τον πολύμορφο ιστό που αποτελεί την κοινή ιστορική, καλλιτεχνική και λογοτεχνική μνήμη της Μεσογείου. Μέσα από την αφήγηση του Πορσέλ αντιλαμβανόμαστε την τεράστια κληρονομιά που κουβαλάμε όσοι κατοικούμε γύρω από αυτή τη μήτρα του πολιτισμού, τους μύθους και τα γεγονότα που μας έχουν καθορίσει. Όσο ισχυρή κι αν είναι η επιρροή του ατλαντικού κόσμου, δεν παύουμε ποτέ να είμαστε μεσογειακοί. Η ιστορία της Μεσογείου και των λαών της είναι η προσωπική μας ιστορία.
Όπως αναφέρει στον πρόλογό του ο Γάλλος στοχαστής Εντγκάρ Μορέν, «αυτό το βιβλίο-προσκύνημα είναι μια πρόσκληση στους μη μεσογειακούς να εγγράψουν τη Μεσόγειο στην κληρονομιά της μνήμης και της κουλτούρας τους και μια πρόσκληση στους μεσογειακούς να αποκτήσουν ή να ανακτήσουν την πολλαπλή, επική, τραγική, εκπληκτική κληρονομιά τους, μια πρόσκληση να αποδεχτούν τη μεσογειακή πολυμορφία, όχι για να οδηγηθούν ξανά στη διαίρεση αλλά για να αναζητήσουν την κατανόηση και εντέλει την ένωση».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]