Αποφασίζοντας την αναδημοσίευση μελετών μιας εικοσαετίας, γνώριζα τον πιθανό κίνδυνο: ό,τι στον καιρό του ήταν πιθανόν πρωτότυπο, ίσως ηχεί σήμερα ως κοινός τόπος - σωστότερα, θα έπρεπε να ηχεί έτσι! Ωστόσο μια ιδιόμορφη κατάσταση, που κρατάει παραπάνω από σαράντα χρόνια στους κύκλους των ομοτέχνων μου, οδήγησε σε δύο φαινόμενα που κυριαρχούν ως τώρα: να καταδικάζονται οι «αντιφρονούντες» σε λήθη δια της σιωπής (damnatio memoriae) και ν` απουσιάζει ο ουσιαστικός διάλογος. Αυτή η αγκύλωση αναπόφευκτα αντικαθρεπτίζεται και στις σελίδες αυτού του βιβλίου, αλλά ως προς το που θα πρέπει ν` αναζητηθούν οι ευθύνες η μόνη απάντηση είναι: τα κείμενα κείνται εις μαρτύριον! (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]