[...] Ο ίδιος δεν έγραψε κάτι που να μείνει στην ιστορία και να μας διαφωτίζει για τη ζωή και τις σκέψεις του. Όπως όλα τα μεγάλα πνεύματα γνώριζε ενστικτωδώς ότι δεν είχε ανάγκη τον γραπτό λόγο για να διαιωνιστεί η μνήμη του. Ήξερε καλά ότι χάραζε με τη ζωή του και τις πράξεις του το μονοπάτι της ιστορίας και κατηύθυνε ο ίδιο τον ρου της. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι, κατόπιν διαταγή του, η Βασιλική Αυλή φρόντιζε να κρατείται καθημερινώς ένα επίσημο ημερολόγιο με τις πράξεις του Βασιλιά, αλλά αυτά τα πολύτιμα ντοκουμέντα χάθηκαν όταν ακόμα ο Αλέξανδρος ήταν εν ζωή. Οι στρατηγοί και συνεργάτες του, όπως ο Πτολεμαίος, ο ναύαρχος Νέαρχος, ο μηχανικός Αριστόβουλος από την Κασσανδρεία, καθώς και άλλοι, άφησαν επίσης αναμνήσεις, αλλά και αυτές χάθηκαν. Έτσι, για να παρουσιάσουμε σήμερα την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου πρέπει να προστρέξουμε σε κείμενα που αφορούν αυτόν και γράφτηκαν τρεις και πέντε αιώνες αργότερα από ιστορικούς της ρωμαϊκής περιόδου όπως ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Ιουστίνος, ο Κουΐντος Κούρτιος, ο Πλούταρχος και κυρίως ο Αρριανός, καθώς επίσης και σε πληροφορίες που προέρχονται από τη Νομισματική, την Επιγραφική και την Παπυρολογία. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)