ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ Βήματα στο πλακόστρωτο· και τίνος να ΄ταν. Το σπίτι σκοτεινό, του φόβου μάτι. Όλοι κυττούσαν χαμηλά· κι ο κρότος πότε άλογο και πότε φίδι. Δεν σήκωσα το σκούρο το πανί- πριν το παράθυρο με πρόφτασ΄ η φωνή της: "Όποιος ιδεί βουβαίνεται· τα δάχτυλά του σπάζουν". Ο ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ "Κάθεσαι στην καρέκλα του", μου είπαν. ΟΠΟΥ ΣΤΑ 1923 Ο ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ ΘΩΜΑΣ ΓΚΑΝΤΑΡΑΣ, Ο ΛΗΣΤΗΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΕΙ Ο φωτογράφος των Τρικάλων Α. Μάνθος έπαιρνε νύχτα τα στενά για το Βαρούσι. Τους γάμους θα σκεφτόταν ως το σπίτι του και τους θανάτους, που εκράτησε για πάντα. Μα πιο πολύ στο βράδι εγυρνούσε του Αυγούστου που πόρτες έκλεισε βαριά, έλυσε τα σκυλιά κλέφτης μην έρθει κ΄ έπεσε για τον δίκαιο τον ύπνο. Δεν άκουσε σκυλί, πόρτα να τρίξει· κι απ΄ τον φεγγίτη της σκεπής τον είδε που γλιστρούσε- άγγελος με τα δόντια στο μαχαίρι.