Το Μαζί σου για το τίποτα είναι η ιστορία μιας αποτυχημένης συγγραφικής απόπειρας απ` αυτές που είναι γεμάτα τα ημερολόγια των συγγραφέων.

Ταυτόχρονα είναι κι ένα υστερόγραφο σε ένα από τα πιο τρυφερά διηγήματα του Τσέχωφ, προφανώς απελπισμένο και προφανώς αστείο, όπως κι οι ιστορίες του ρώσου συγγραφέα.

Ξεκίνησε τυχαία, συνεχίστηκε αποσπασματικά, ολοκληρώθηκε ξαφνικά, σχεδόν ερήμην μου, στο περιθώριο άλλων γραψιμάτων (όχι πάντα πετυχημένων εννοείται). Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πήρε πολύ να το γράψω, μου πήρε όμως πάρα πολύ να το ζήσω.

Και, παρόλο που αντιπαθώ να μιλάω για το νόημα (ποιο νόημα;) των έργων μου, αν το συγκεκριμένο έργο λέει κάτι, τώρα που το ξαναβλέπω λίγο πιο ψύχραιμα, αυτό είναι ότι, αν θες να δοκιμαστείς στις ορθοπεταλιές της σκηνής, πρέπει πρώτα να μάθεις να ισορροπείς καλά στις δυο ρόδες της ζωής σου.

Τα υπόλοιπα, όταν είναι να συμβούν, συμβαίνουν.

Α.Δ.