Γραμμένο στον απόηχο της πανδημίας, το βιβλίο ποίησης Μαύρο χαϊκού εστιάζει στην ευθραυστότητα κάθε σιγουριάς και την προδοσία της συνήθειας, τα τυφλά σημεία της θεωρίας και τον πανικό της λογικής, τις οφθαλμαπάτες του αυτονόητου και τις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες να ξεγελάμε τον εαυτό μας.
Διερευνά εκ νέου και με εμμονή την πραγματικότητα μέσα και έξω από εμάς, αναζητώντας ποιητική δυναμική στην στεγνή πληροφορία και μεταφορική αξία στο εγκυκλοπαιδικό γεγονός, αντλώντας από την τραγωδία των ειδήσεων και τις εκλάμψεις της καθημερινότητας.
Ο χρόνος σε όλες τις μορφές του γεωλογικός, ιστορικός, βιολογικός– ως πείραμα, τροφή και δοκιμασία, η ομορφιά της νοητικής απογύμνωσης και το σωματικό αποτύπωμα της μνήμης είναι ανάμεσα στα θέματα που το βιβλίο πραγματεύεται.
