Η Μαρία Χορς, εισβάλλοντας στο χώρο του αρχαίου δράματος στα τέλη της δεκαετίας του `50, πλάι στον Αλέξη Μινωτή, έφερε νέα πνοή στον τομέα της χορογραφίας. Απομακρύνθηκε από την αντίληψη περί γεωμετρικών σχημάτων, που προϋπήρξε και προχώρησε σε μια αίσθηση «ελεύθερης κίνησης» που εναλλασσόταν με κάποια αδρά συνθετικά χορογραφικά σχήματα. Επί δεκαετίες δέσποσε στην Επίδαυρο και σφράγισε τη δημιουργική της παρουσία, με πολλές παραστάσεις. (. . .) Η Μαρία είναι ένας έξοχος άνθρωπος, μια σπάνια δασκάλα (και της υποκριτικής μέσω κινησιολογίας), μια εμπνευσμένη, με όραμα χορογράφος. Ένας ακάματος πρωτεργάτης του θεάτρου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]