Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται σε 2-5 εργάσιμες
ISBN:
9789603979616
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ρίχτε με στις φυλακές, κόφτε μου το κεφάλι, μα μη με βασανίζετε πια μ` ανακρίσεις. . . Παρατάτε με πια. . . Δεν μπορώ. . . Δεν μπορώ άλλο, σας λέω. . .» Κλεισμένη σ` ένα μπουντρούμι, η Μαρία Πενταγιώτισσα, η αγέρωχη καπετάνισσα των βουνών, λυγίζει. Κουράστηκε, λέει, να την καταδιώκουν οι ενωμοτάρχες, η αστυνομία, οι δικαστές, οι ληστές οι ίδιοι κι εκείνη να κρύβεται στις άγριες ράχες των βουνών. Είναι και οι αμαρτίες της βαριές, οι ενοχές της φορτίο δυσβάσταχτο που δεν αφήνουν στιγμή τη δόλια ψυχή της να ησυχάσει. Έτσι, ακόμα και να σκοτωθεί, να πάρει τη ζωή της δοκιμάζει· για να τελειώσουν όλα· για να βρει τη λύτρωση που τόσο πολύ επιζητεί. Ξέρει πως ο Κουτσάφτης, ο πιστός σύντροφος και παράτολμος «αδελφός» της, έχει πάρει όρκο να την ελευθερώσει προτού τη δικάσουν. Γνωρίζει πως θέλει να την κάνει γυναίκα του, κι όμως. . . η Μαρία Πενταγιώτισσα προτιμά να αφεθεί στα ανελέητα χέρια της δικαιοσύνης, παρά να βρει καταφύγιο στη μιαρή αγκαλιά του Κουτσάφτη και να μετρήσει ακόμα ένα «κρίμα» στη δύσμοιρη ζωή της.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Γιαννουκάκης, θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος και σατιρικός ποιητής, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1899. Σπούδασε Νομικά και από το 1930 εργάστηκε ως δημοσιογράφος, γράφοντας για τις περισσότερες εφημερίδες και τα περιοδικά που κυκλοφορούσαν τον καιρό εκείνο. Έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο -συνολικά 235 έργα, κυρίως κωμωδίες και μονόπρακτα. Πέθανε στην Αθήνα το 1974 και θα μείνει γνωστός όχι μόνο για τις κωμωδίες του, αλλά και για τα θεμέλια που έθεσε στη διαμόρφωση μιας θεατρικής τεχνικής και γλώσσας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μεταξύ των ετών 1923-1929, με δασκάλους τον Ιακωβίδη, τον Λύτρα και άλλους ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της περιόδου εκείνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, σχεδόν για δέκα χρόνια. Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα το αναπαραστατικό του έργο δεν πρόδιδε τον αφαιρετικό ζωγράφο στον οποίο θα εξελισσόταν στη συνέχεια (ιδιαίτερα μετά το 1949). Στη δεκαετία του ΄50 ο Αλέκος Κοντόπουλος -μια ιδιότυπη, σχεδόν αρχαϊκή μορφή του ελληνικού μοντερνισμού- στρέφεται στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και πρωτοστατεί στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα.
