Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται σε 2-5 εργάσιμες
ISBN:
9789603977810
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Θελκτική και λυγερόκορμη, η Μαρία Πενταγιώτισσα ήταν πραγματικός πειρασμός ανάμεσα στους λεβέντες του βουνού. Έβλεπε τους άντρες να σιγοψιθυρίζουν κουβέντες μυστικές μεταξύ τους, να την κοιτούν με βλέμματα θολά που πρόδιδαν τον πόθο τους. Καρδιές ταγμένες στα νιάτα της και την αγέρωχη όψη της, ήταν έτοιμες να δώσουν και το αίμα τους ακόμα για εκείνη. Η δική της καρδιά, όμως, σε ποιον ανήκε;. . . Η θρυλική καπετάνισσα συλλογιζόταν κάθε τόσο πόσο άτυχη είχε σταθεί στον έρωτα. Και να που τώρα, στα δύσβατα μονοπάτια και στις επικίνδυνες βουνοκορφές της Ρούμελης, η τύχη έφερε μπροστά της τον περιβόητο αρχιλήσταρχο Πανουργιά, τον άντρα που έμελλε να ξυπνήσει μέσα της αισθήματα και πάθη θαμμένα εδώ και καιρό. Ωστόσο, δεν άντεχε να τη διαφεντεύει κανένας άντρας, ώσπου οι ξιφολόγχες του νόμου σκίζουν τα ρούχα της, καταρρακώνουν την περηφάνια της και η ανυπόταχτη λησταρχίνα συλλαμβάνεται. Η ζωή της Μαρίας Πενταγιώτισσας ζωντανεύει στο δραματικό αφήγημα του Δημήτρη Γιαννουκάκη, που ολοκληρώνεται σε τέσσερις τόμους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Γιαννουκάκης, θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος και σατιρικός ποιητής, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1899. Σπούδασε Νομικά και από το 1930 εργάστηκε ως δημοσιογράφος, γράφοντας για τις περισσότερες εφημερίδες και τα περιοδικά που κυκλοφορούσαν τον καιρό εκείνο. Έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο -συνολικά 235 έργα, κυρίως κωμωδίες και μονόπρακτα. Πέθανε στην Αθήνα το 1974 και θα μείνει γνωστός όχι μόνο για τις κωμωδίες του, αλλά και για τα θεμέλια που έθεσε στη διαμόρφωση μιας θεατρικής τεχνικής και γλώσσας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μεταξύ των ετών 1923-1929, με δασκάλους τον Ιακωβίδη, τον Λύτρα και άλλους ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της περιόδου εκείνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, σχεδόν για δέκα χρόνια. Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα το αναπαραστατικό του έργο δεν πρόδιδε τον αφαιρετικό ζωγράφο στον οποίο θα εξελισσόταν στη συνέχεια (ιδιαίτερα μετά το 1949). Στη δεκαετία του ΄50 ο Αλέκος Κοντόπουλος -μια ιδιότυπη, σχεδόν αρχαϊκή μορφή του ελληνικού μοντερνισμού- στρέφεται στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και πρωτοστατεί στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα.