Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607998392
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η αγωνία του ανθρώπου και η ελπίδα του για την κατάκτηση του "ελιξηρίου της ζωής" εμφανίζεται από τα πρώτα κιόλας χρόνια του πολιτισμού. Η ανθρωπότητα αγωνιωδώς αναζήτησε να βρει απαντήσεις τόσο στο φαινόμενο της γήρανσης όσο και του θανάτου, αναπτύσσοντας ποικίλες φιλοσοφικές και θρησκευτικές θεωρίες, ενώ πλήθη επιστημόνων και αλχημιστών ασχολήθηκαν διακαώς με αυτό.
Η θεαματική αύξηση του προσδόκιμου επιβιώσεως τα τελευταία πενήντα χρόνια, ακόμα και σε χώρες του τρίτου κόσμου -ομιλούμε πια για "τέταρτη" ηλικία- προβληματίζει τη σύγχρονη κοινωνία. Οι γιατροί και οι βιολόγοι αναζητούν εξηγήσεις για το φαινόμενο της μακροζωίας, ενώ κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι, νομικοί κ.ά. εξετάζουν τις επιπτώσεις του φαινομένου αυτού στο κοινωνικό σύνολο και στο ευ ζην, στην ευζωία.
Οι διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Δημήτριος Κυριακίδης, Αντώνης Κονταράτος, Ιωάννης Κυριόπουλος, Αθανάσιος Γιαννόπουλος και οι ερευνητές Ευστάθιος Γκόνος και Μιχάλης Παπαχαραλάμπους προσπαθούν, ο καθένας μέσα από τη δική του επιστημονική θεώρηση, να διαφωτίσουν "Το φαινόμενο της μακροζωίας και ευζωίας".
Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται τα κείμενα των ομιλιών τους από τον ομώνυμο κύκλο "Μακροζωία & Ευζωία" που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2007 στο πλαίσιο των μορφωτικών εκδηλώσεων του ΕΙΕ.
Ο Δημήτριος Κυριακίδης γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας. Πήρε πτυχίο χημείας το 1972 και διδακτορικό δίπλωμα βιοχημείας το 1975. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Yale, ΗΠΑ, (1975-1979) ως Post-doctoral Research Associate. Έγινε καθηγητής βιοχημείας (1989) στο τμήμα Χημείας του Α.Π.Θ. Χρημάτισε διευθυντής Εργαστηρίου Βιοχημείας του τμήματος Χημείας του Α.Π.Θ. και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας.
Από το 2005 είναι πρόεδρος του Δ.Σ. και διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συγγραφέας 400 δημοσιευμάτων μεταξύ των οποίων 11 βιβλίων, οι ερευνητικές του δραστηριότητες εστιάζονται στη ρύθμιση της δράσης μεταβολικών ενζύμων σε επίπεδο πρωτεϊνών και γονιδίων, στην τεχνολογία ενζύμων και στη μεταβολική μηχανική.
Ο καθηγητής Αντώνης Νικ. Κονταράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.), στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Υπηρέτησε, αρχικά, στον Δημόκριτο και στη Δ.Ε.Η. Αργότερα εργάσθηκε για την κυβέρνηση και τη βιομηχανία των Η.Π.Α. αρχικά ως ερευνητής και αργότερα ως ανώτατο στέλεχος της διοικητικής ιεραρχίας.
Είχε ουσιαστική συμμετοχή σε επτά από τα σημαντικότερα προγράμματα των Η.Π.Α.: 1) Στο εθνικό πρόγραμμα μαγνητορευστοδυναμικών εφαρμογών, 2) Στο εθνικό διαστημικό πρόγραμμα, 3) Στο εθνικό πρόγραμμα υποβρύχιας εξερεύνησης, 4) Στο εθνικό πρόγραμμα οδικής ασφάλειας, 5) Στο εθνικό αντικαρκινικό πρόγραμμα, 6) Στο εθνικό ενεργειακό πρόγραμμα, 7) Στο εθνικό πρόγραμμα καταπολέμησης του ΑIDS.
Για τις προσφορές του αυτές τιμήθηκε με τρία βραβεία από την κυβέρνηση και βιομηχανία των Η.Π.Α.
Το 1976 εξελέγη τακτικός καθηγητής στον τομέα Διοίκησης της Πολυτεχνικής Σχολής του πανεπιστημίου Πατρών. Από τη θέση αυτή απεχώρησε με εθελουσία έξοδο το 1984. Μεταξύ 1979 και 1982 διετέλεσε, παράλληλα, και διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Μεταξύ 1985 και 1990 διετέλεσε αντιπρόεδρος επιχειρησιακής στρατηγικής της εταιρείας Biotech Research Laboratories στις Η.Π.Α. και παράλληλα καθηγητής στη Μεταπτυχιακή Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου George Washington. Το Μάρτιο του 1991 διορίσθηκε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του θεραπευτηρίου "Ευαγγελισμός" και τον Οκτώβριο του 1992 επιλέχθηκε πρώτος Γενικός Διευθυντής στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, όπου και υπηρέτησε μέχρι και το Φεβρουάριο του 1997. Το Μάρτιο του ίδιου χρόνου ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Golden Filter S.A., Ανώνυμης Εταιρείας Έρευνας και Εκμετάλλευσης Ευρεσιτεχνιών. Τέλος τον Απρίλη του 1999 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Νοσηλευτικού Ιδρύματος "Ερρίκος Ντυνάν" του Ε.Ε.Σ., αλλά παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους στα μέσα του 2000. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκαέξι βιβλία, καθώς και πάνω από σαράντα τεχνικές εργασίες και σχεδιασμούς ερευνητικών προγραμμάτων.
