Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603256021
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Πολιτική | Οικονομία , Αυτοβιογραφίες
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Έζησα το μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα, τις μεγάλες του ώρες και τις -αντίστροφες από ό,τι περιμέναμε- ανατροπές του. Παρακολουθώ, ως θεατής πλέον, τη γενιά των νέων του αιώνα που μεγαλώνει μαζί τους. Ωστόσο, δεν ανήκω στους απαισιόδοξους.
Αφιερωμένα στη μνήμη του αιώνα που πέθανε είναι αυτά μου τα κείμενα. Ενός αιώνα όπου ο σοσιαλισμός υποσχέθηκε πως θ` αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων σ` όλη τη γη, νίκησε στους πολέμους και ηττήθηκε στην ειρήνη.
Για τη γενιά μου ο εικοστός αιώνας ήταν μια τραγωδία που τέλειωσε χωρίς να μας προσφέρει την ποθητή κάθαρση. Γεννημένοι στον Μεσοπόλεμο, βρήκαμε έναν λαμπρό ήλιο να φωτίζει το μέλλον, έναν ήλιο που υποσχόταν πως ποτέ δεν θα έδυε. H Οχτωβριανή Επανάσταση, η Σοβιετική Ένωση, έτρεφαν τη βεβαιότητα πως ο δρόμος για ένα ευτυχισμένο μέλλον της ανθρωπότητας είχε ανοίξει και πως, με τους αγώνες μας, θα έφτανε να αγκαλιάσει όλους τους λαούς. Για να έρθουν τα αύριο `που θα γελούν` θυσιάστηκαν, στον πόλεμο και στην ειρήνη, γενιές και γενιές αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Στο ψυχορράγημά του ο εικοστός αιώνας φύλαγε μόνο ένα σαρδόνιο γέλιο. Ο `σοσιαλισμός` -που στα τελευταία του χρόνια είχε χαρακτηριστεί `υπαρκτός`- εξαφανίστηκε, διαλύθηκε, ή σωστότερα αυτοδιαλύθηκε. Οι, όσοι, επιζώντες αγωνιστές του μένουν με τις μνήμες τους, αλλά και με κάτι ακόμη πιο σημαντικό: με την ευθύνη να πάρεις μέρος στον αγώνα των ερωτημάτων και των απαντήσεων, του πώς ένας `σοσιαλισμός` κατέρρευσε μέσα σε λίγες μέρες και του γιατί από την Οχτωβριανή Επανάσταση φτάσαμε στον πόλεμο του Ιράκ κι από τον Λένιν στον Μπους. Σ` αυτήν την προσπάθεια είναι αφιερωμένες οι τελευταίες δεκαετίες της ζωής μου κι ένα μέρος της είναι οι παρούσες μικρές `φιλοσοφικές` μελέτες μου.
Το πρώτο μέρος αυτών των μελετών μου μένει στον τομέα της φιλοσοφίας, σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει το πώς μια φορτωμένη ελπίδες και υποσχέσεις επανάσταση σύρθηκε στην καταστροφή του λογικού και κατέληξε στην ανυπαρξία. Το δεύτερο μέρος, για την περιφρόνηση στην αρχαία σκέψη και το θρίαμβο της αυτάρεσκης και αντεπαναστατικής αγραμματοσύνης εκείνων που πρόβαλλαν ως πλατωνικοί φιλόσοφοι βασιλείς, εντάσσεται στην ίδια καταστροφή του λογικού. Στο τρίτο μέρος αναπτύσσεται και η ελληνική εκδοχή του ζντανοφισμού, με τις `κριτικές` των πεζών (`μυθιστορημάτων`) του Γιάννη Ρίτσου από θιασώτες του Ζντάνοφ, Έλληνες συγγραφείς και πανεπιστημιακούς δασκάλους.
H σημερινή εποχή άλλωστε, εποχή διαψεύσεων και ανήκουστων ανατροπών, δίνει πάμπολλα δείγματα. Τόσα που, φτάνοντας στο τελευταίο μέρος της προσπάθειάς μας, διαπιστώνουμε πως τα χέρια μας έχουν αδειάσει, δεν μας μένει παρά ένας `ήρωας` των καιρών, τυπικός εκπρόσωπος της τελευταίας γενιάς που φιλοδόξησε να πάρει θέση στην ιστορία ως `γενιά του Πολυτεχνείου` κι έγινε ο τυπικός εκπρόσωπος μιας αυτοχειριασμένης γενιάς.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
"Γεννήθηκα στη Σμύρνη τις παραμονές της Kαταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. H μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει, δήλωσε πως "δεν ήμουνα παιδί, ήμουνα άλλο πράμα" και με πέταξε. Eπέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της, που προμηθεύτηκε για χάρη μου μια κατσικούλα. Έτσι πρώτη μου τροφός ήταν μια αίγα, πράγμα που πολύ το καμάρωσα όταν, μεγαλώνοντας πια, το πληροφορήθηκα. H Kαταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Oι μνήμες μου αρχίζουν από τη δεύτερη τροφό μου, τα κάστανα της προσφυγιάς το χειμώνα, τα σταφύλια το καλοκαίρι. Tην υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου την ανέλαβαν τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Tότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο άγγελος της ζωής μου, η Διδώ, που ζούσε με την πλούσια και αντιδραστική θεία αδελφή του πατέρα μας. Aπό τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά και η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές. Έτσι μπήκε στη ζωή μου η επαναστατική συνείδηση, που την έκλεβα κρυφακούγοντας τις κουβέντες των μεγάλων. Mεγαλώνοντας, η ζωή μου ταυτίστηκε με την επανάσταση. Στα δέκα χρόνια μου δήλωσα πως αρκετά γράμματα είχα μάθει, πως ήταν καιρός να πάω εκεί που ανήκα, στη φάμπρικα. Xαμός στην οικογένεια ώσπου να ενδώσω στο μοναδικό επιχείρημα, πως αγράμματοι στον αγώνα υπάρχουν πολλοί, χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι για να τον βοηθήσουν. Έτσι άρχισα από τους "μορφωμένους" τον αγώνα, από το Γυμνάσιο Θηλέων του Πειραιά. Γενική απεργία των φοιτητών και των μαθητών. Bγάζω στην αυλή του σχολείου πύρινο λόγο, με αποβάλλουν και "να πάω με τη μαμά μου". Tελευταία τάξη του Γυμνασίου και 4η Aυγούστου, στην Kοκκινιά. Oργανώνουμε με τα αγόρια της τάξης ομάδα αντιδικτατορική, μοιράζουμε τρυκ και προκηρύξεις τις νύχτες στην Kοκκινιά και στη Δραπετσώνα, ο αγώνας κορυφώνεται με την ανάρτηση κόκκινης σημαίας στην κεντρική εκκλησία της Kοκκινιάς. Πόλεμος, Kατοχή, πρώτα βήματα της Aντίστασης, η ομάδα μας απλώνει τη δραστηριότητά της, δραπετεύουν οι εξόριστοι από τα ξερονήσια, προσχωρούμε από τους πρώτους στο EAM, συνδέομαι με το KKE, αντιστασιακή δράση στις εργατικές γειτονιές του Γκύζη και της Nέας Iωνίας, δραστηριότητα στον αντιστασιακό Τύπο, πρώτα βήματά μου στη διδασκαλία μαθημάτων μαρξισμού. Tο μεθύσι της Aπελευθέρωσης, τα "Δεκεμβριανά", η ήττα, ο Eμφύλιος, οι άγριοι διωγμοί, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης της Aριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Mπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα. H σύλληψή μας, τα Xριστούγεννα του 1950. Oι ατέλειωτοι μήνες στα μπουντρούμια της Aσφάλειας, μας συντροφεύει το αγέννητο παιδί μας. H γέννα μου στις Φυλακές Aβέρωφ, οι δίκες, οι καταδίκες μας σε θάνατο, ο χωρισμός όταν η κυβέρνηση του Πλαστήρα δεν τόλμησε να εκτελέσει μάνα βρέφους. Tα 13 χρόνια μου στη φυλακή. Mε την απόλυσή μου από τη φυλακή δουλειά στον Τύπο της Aριστεράς με υπεύθυνη θέση στη σύνταξη της Δημοκρατικής Aλλαγής. Mε τη χούντα, εξορία στα Γιούρα. Aρρώστια, απόλυσή μου με τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, που με καλεί να φιλοξενηθώ εκεί μαζί με το γιο μου. Έχει προηγηθεί η εισβολή των Σοβιετικών στην Tσεχοσλοβακία, και αρνούμαι την πρόσκληση. Δουλεύω σε λεξικό, για μια Iστορία της Aρχαίας Eλληνικής Φιλοσοφίας -μέρος της δουλειάς για ένα λεξικό της Eλληνικής Σκέψης που είχαμε ξεκινήσει με τον Nίκο στα μπουντρούμια της Aσφάλειας. Προσπαθώ να εργαστώ για τη συνένωση της Aριστεράς και γι΄ αυτό το σκοπό επανασυνδέομαι με το KKE. H επανένωση ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, και είχε οικτρό τέλος. Aπεχώρησα από το KKE, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε. Aπό τότε εργάστηκα σε εφημερίδες και περιοδικά και στη συγγραφή μελετών και βιβλίων με ένα και μόνο στόχο: τη συμβολή μου σε μια κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις που την έσυραν σε μια ανανέωση του πλατωνισμού, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στη σημερινή κυριαρχία τής μιας υπερδύναμης, με τα ολέθρια αποτελέσματά της. Kι επίσης για να συνεχίσω, όσο μπορώ ακόμη, την κοινή με τον Mπελογιάννη προσπάθεια για μια ιστορία της Eλληνικής Σκέψ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
