Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608657267
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Μονογραφία που εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Luchino Visconti από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 23 έως 29 Μαρτίου 2001 στον κινηματογράφο Ολύμπιον Renault - Παύλος Ζάννας και στην Αθήνα από 30 Μαρτίου έως 5 Απριλίου 2001στον κινηματογράφο Απόλλων Renault για να τιμηθούν τα 25 χρόνια από το θάνατο του Ιταλού δημιουργού. Ο τόμος περιλαμβάνει προσωπικά κείμενα και συνεντεύξεις του Visconti, μελέτες για το έργο του, φωτογραφικό υλικό, φιλμογραφία με σχόλια, ζενερίκ και συνόψεις.
Αναλυτικά περιέχονται τα κείμενα:
- Luchino Visconti, "Εγώ, ο Luchino Visconti" (κείμενα και συνεντεύξεις του Visconti)
- Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, Νέλλη Δρακοπούλου, "Συνάντηση στην Αθήνα"
- Adriano Apra, Jean - Andre Fieschi, Maurizio Ponzi και Andre Techine, "Μια ταινία κλειστή και στεγνή"
- Gianni Rondolino, "Σκιαγραφώντας τον Luchino Visconti"
- Gilles Deleuze, "Η αποσύνθεση του κρυστάλλου"
- Youssef Ishaghpour, "Ο Luchino Visconti και ο ακάθαρτος κινηματογράφος"
- Γιώργος Μπράμος, "Τα νεορεαλιστικά ίχνη στον Luchino Visconti"
- Paul Louis Thirard, "Ο κομμουνιστής Visconti"
- Pascal Bonitzer, "Visconti, κομμουνισμός και ομοφυλοφιλία"
- Michelangelo Antonioni, "Έλα να με φιλήσεις, Michele"
- Suso Cecchi D` Amico, "Περισσότερο σκηνοθέτης παρά auteur"
- Burt Lancaster, "Bring the book"
- Michelangelo Antonioni, ""Ossessione": Η δύναμη της ένταξης"
- Leonardo Quaresima, ""Ossessione": Το θέατρο των σχέσεων"
- Adelio Ferrero, ""Ossessione": Μια ανάγνωση της ιταλικής κοινωνίας"
- Gianni Rondolino, ""Μέρες δόξας": Αιχμηρό βλέμμα"
- Andre Bazin, ""Η γη τρέμει": Ένα επικίνδυνο στοίχημα"
- Νίκος Κολοβός, ""Η γη τρέμει": Opus magnum"
- Luciano De Giusti, ""Σημειώσεις πάνω σε μια είδηση εφημερίδας": Τραγωδία των φτωχών ανθρώπων"
- Jacques Joly, ""Bellissima": Το παιχνίδι της αθωότητας"
- Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, ""Bellissima": Ρεαλισμός και μελόδραμα"
- F. M. De Sanctis, ""Bellissima": Μια ταινία με πολλαπλά νοήματα"
- Alessandro Bencivenni, ""Anna Magnani": Η αυθεντικότητα μιας ντίβας"
- Morando Morandini, ""Senso": Η μαρμαρυγή της θρηνωδίας"
- Yves Alix, ""Senso": Η όπερα εκτός σκηνής"
- P. Gobetti, ""Λευκές νύχτες": Μετά το 20ό Συνέδριο"
- Veronica Pravadelli, ""Λευκές νύχτες": Το φως της ουτοπίας"
- Δημήτρης Μπάμπας, ""Ο Ρόκο και τ` αδέλφια του": Αμνοί και ερίφια: Τελετουργικές θυσίες στην πόλη"
- Jean - Claude Guiguet, ""Ο Ρόκο και τ` αδέλφια του": Η διαλεκτική της γλυκύτητας και της βίας"
- Guido Fink, ""Η δουλειά": Ένα σωρό συγγραφείς"
- Τάσος Γουδέλης, ""Ο γατοπόδαρος": Ο διχασμός και το μεταίχμιο"
- Paolo Bertetto, ""Ο γατοπόδαρος": Ομοίωμα και απεικόνιση: Στρατηγικές σκηνοθεσίας"
- Jean Collet, ""Μακρινά αστέρια της Άρκτου": Οι απουσίες της Σάντρα"
- Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, ""Μακρινά αστέρια της Άρκτου": Πεισιθάνατη μεγαλοπρέπεια"
- Lino Micciche, ""Μακρινά αστέρια της Άρκτου": Ποιητικής της παρακμής και του θανάτου"
- Sylvie Pierre, ""Η μάγισσα στην πυρά": Ένας παλιός, νεκρός κόσμος"
- Pio Baldelli, ""Ο ξένος": Απ` το βάθος του μέλλοντος"
- Leonardo De Franceschi, ""Ο ξένος": Η περίπτωσή μου"
- Gianni Rondolino, ""Οι καταραμένοι": Η ευγλωττία του ύφους"
- Piere Paolo Pasolini, ""Οι καταραμένοι": Αυτό το φανάρι της μοτοσικλέτας"
- Bertelemy Amengual, ""Θάνατος στη Βενετία": Σπαραχτική ομορφιά"
- Augusto Sainati, ""Θάνατος στη Βενετία": Το ζουμ και η ομορφιά"
- Olivier Assayas, ""Το λυκόφως των Θεών": Αυτοπροσωπογραφία του σκηνοθέτη ως ηγεμόνα της παλιάς εποχής"
- Alessandro Bencivenni, ""Το λυκόφως των Θεών": Εγκώμιο ενός μύθου"
- Θωμάς Λιναράς, ""Η γοητεία της αμαρτίας": Το κατειλημμένο σπίτι"
- Jean - Francois Buire, ""Η γοητεία της αμαρτίας": Πειραματισμοί"
- Νίκος Λυγγούρης, ""Ο αθώος": Η ευφυΐα των λουλουδιών"
- Youssef Ishaghpour, ""Ο αθώος": Η ιστορικότητα της αφήγησης στον Αθώο του Visconti"
Ο Γιώργος Μπράμος (1952-2019) γεννήθηκε στην Τρίπολη. Σπούδασε Νομικά και Κινηματογράφο στην Αθήνα και την Ιταλία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά. Υπηρέτησε στην ΕΡΤ ως διευθυντής ενημέρωσης, ενώ επί σειρά ετών ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος στο Mega. Συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών "Ήταν ένας ήσυχος θάνατος" της Φρίντας Λιάππα, "Καλή πατρίδα, σύντροφε" του Λευτέρη Ξανθόπουλου, "Κλοιός" του Κώστα Κουτσομύτη, "Ξένια" του Πατρίς Βιβανκός, "Terra Incognita" του Γιάννη Τυπάλδου, κ.ά. Έγραψε δοκίμια για τον κινηματογράφο και εξέδωσε τις συλλογές διηγημάτων "Βρεγμένο ρούχο" (1993), "Άσπρα γένια" (2006) και "Ανάμεσα στους τοίχους" (2017), καθώς και τα μυθιστορήματα "Ότσι τσιόρνιγια (Μαύρα μάτια)" (1999) και "Το ψέμα του λύκου" (2013). Έφυγε από τη ζωή μετά από ξαφνική αδιαθεσία, στις 14 Αυγούστου 2019, σε ηλικία 67 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο γάλλος φιλόσοφος Gilles Deleuze γεννήθηκε το 1925 στο Παρίσι. Δίδαξε φιλοσοφία σε λύκεια (Amiens, Ορλεάνη, Παρίσι) και στα πανεπιστήμια της Σορβόννης (1957-1960), της Λυών (1964-1969) και της Βενσέν (1969-1987). Κατά το διάστημα 1960-1964 διετέλεσε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS).
Κυριότερα έργα του: "Difference et repetition" (1968)· "Ο Σπινόζα και το πρόβλημα της έκφρασης" (1969)· "Logique du sens" (1969)· "Ο Αντι-Οιδίπους" (1972, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Mille Plateaux" (1980, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· "Le pli-Leibniz et le baroque" (1988)·"Qu΄est-ce que la philosophie?" (1992, σε συνεργασία με τον Felix Guattari).
Το 1992 επιδεινώνεται σοβαρά η πνευμονική πάθηση από την οποία έπασχε ήδη από το 1968. Στις 4 Νοεμβρίου του 1995 ο Deleuze αυτοκτονεί.
Ένα γαλλικό περιοδικό έδωσε τον εξής σύντομο χαρακτηρισμό του Deleuze, που φαίνεται να υιοθέτησε και ο ίδιος: "Ταξίδεψε λίγο, δεν προσχώρησε ποτέ στο κομμουνιστικό κόμμα, δεν υπήρξε ποτέ φαινομενολόγος ούτε χαϊντεγκεριανός, δεν παραιτήθηκε από τον Μαρξ, ούτε απαρνήθηκε τον Μάη του ΄68".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Τεχεράνη, και ζει στο Παρίσι από το 1958, όταν ήρθε να σπουδάσει κινηματογράφο, στην αρχή εικονοληψία στη σχολή Λουί Λιμιέρ, και στη συνέχεια σκηνοθεσία και μοντάζ στο Ινστιτούτο Ανώτερων Κινηματογραφικών Σπουδών (IDHEC). Στη συνέχεια μελετά φιλοσοφία. Μετά από ένα πρώτο βιβλίο για τον Λουκίνο Βισκόντι το 1966, γράφει συστηματικά για τον κινηματογράφο και την εικόνα γενικά και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά. Κύρια έργα του για τον κινηματογράφο είναι:
-Από τη μια εικόνα στην άλλη: η νέα νεωτερικότητα του κινηματογράφου, 1982
-Λουκίνο Βισκόντι: η εικόνα και το νόημα, 1984
-Σύγχρονος κινηματογράφος: από αυτή την πλευρά του καθρέφτη, 1986
-Μορφές ασυνέχειας: το στιλ του Γιασουτζίρο Όζου, 1994
-Όπερα και θέατρο στο σημερινό κινηματογράφο, 1995
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Michelangelo Antonioni γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1912 στη Φερράρα και πέθανε στις 30 Ιουλίου του 2007.
Tο 1939 ξεκίνησε τις κινηματογραφικές του σπουδές στο Centro Sperimentale Di Cinematografia, όπου συνάντησε πολλά από τα λαμπρά ονόματα του ιταλικού σινεμά.
Το σκηνοθετικό του στυλ φθάνει σε κορύφωση με την τριλογία του "Η περιπέτεια" 1960, "Η νύκτα" 1961 και "Η έκλειψη", 1962, με πρωταγωνίστρια τη μούσα και επί δέκα χρόνια σύντροφό του Monica Vitti. Θα ακολουθήσει λίγο αργότερα το "Blow up" 1966, το "Ζαμπρίσκι Πόιντ" 1970 και το "Επάγγελμα ρεπόρτερ" 1970.
Στα 60 χρόνια καριέρας, σκηνοθέτησε 20 ταινίες, γνωρίζοντας τη διεθνή αναγνώριση που επικυρώθηκε με διεθνή βραβεία όπως ο Χρυσός Λέοντας του Φεστιβάλ της Βενετίας το 1964 για την "Κόκκινη έρημο", ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών το 1967 για το "Blow up", Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες για την "Ταυτότητα μιας γυναίκας" το 1982, Όσκαρ στο Χόλιγουντ για το σύνολο της κινηματογραφικής του καριέρας το 1995 και Χρυσός Λέων για την καριέρα του στη Βενετία το 1997. Οι ταινίες του διακρίνονται για την αισθητική τους προσέγγιση, δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Λουκίνο Βισκόντι γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 2 Νοεμβρίου 1906 και πέθανε στις 17 Μαρτίου 1976. Ιταλός σεναριογράφος και νεο-ρεαλιστής θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και ανοικτά ομοφυλόφιλος. Ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογραφικό χώρο στο Παρίσι την δεκαετία του 1930, ως βοηθός σκηνοθέτη δίπλα στον καταξιωμένο Ζαν Ρενουάρ για τις ταινίες "Υπόκοσμος" και "Διασκέδαση στην εξοχή".
Το 1943 μετέφερε στην οθόνη το αστυνομικό μυθιστόρημα του αμερικανού Τζαίημς Κέην "Ο ταχυδρόμος κτυπάει πάντα δύο φορές" με τίτλο "Ossessione" (που χαιρετίστηκε ως η πρώτη νεο-ρεαλιστική ταινία) και το 1948 γύρισε το "Η γη τρέμει" ("La terra trema") με σκηνικό ένα σικελικό χωριό και ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς. Το 1960 γύρισε με θέμα την μεταπολεμική Ιταλία το "Ο Ρόκο και τα αδέλφια του" ("Rocco e I suoi fratelli") με τον Αλαίν Ντελόν και την Κατίνα Παξινού και σκηνοθέτησε επίσης πολλές μεγάλες ιστορικές ταινίες, όπως τα "Οι κατατρεγμένοι" (με θέμα το πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο του Φασισμού), "Το λυκόφως των θεών" ("La caduta degli Dei", με θέμα το τέλος των αυτοκρατοριών, 1969) και "Θάνατος στην Βενετία" ("Morte a Venezia", μεταφορά του γνωστού έργου του Τόμας Μαν, 1971), "Η γοητεία της αμαρτίας" κ.ά.
Γύρισε το τελευταίο του κινηματογραφικό έργο ("L΄ Innocente") το 1976, την ίδια χρονιά που έφυγε μετά από έμφραγμα από την ζωή την οποία είχε τόσο πολύ αγαπήσει. Πάντοτε πιστός τον νέο-ρεαλισμό ο Βισκόντι ενδιαφερόταν να παρουσιάσει την πλήρη και αληθινή διάσταση της ανθρώπινης ζωής με όλον τον πόνο αλλά και το μεγαλείο της, ακόμα και όταν τα σενάρια δεν αναφέρονταν σε εποχές φτώχειας ή πολέμου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ανδρέας Στάικος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά κείμενα: Δαίδαλος (1971), Κλυταιμνήστρα (1974), Καρακορούμ (1989), 1843 (1990), Το μικρό δακτυλάκι της Ολυμπιάδος (1992), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Το μήλον της Μήλου (1996), Η αυλαία πέφτει (1999). Έργα του έχουν ανέβει στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι. Έχει ασχοληθεί συστηματικά με τη μετάφραση έργων συγγραφέων του γαλλικού 18ου και 19ου αι., όπως οι Λακλό, Μαριβώ, Μυσσέ, Μολιέρος, Λαμπίς.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
