Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603220459
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Και επειδή εξακολουθώ να εννοώ κάθε Τέχνη ως καταλυτική επικοινωνία, που δρα σε κάθε επικοινωνιακό σύστημα, είτε πρόκειται για γλώσσα με λέξεις, με ήχους, με κίνηση ή με μορφές σε διάφορα υλικά, διερωτώμαι συχνά: Μήπως αυτό το «ήθος» υπεισέρχεται και στις διεργασίες και στις δομές της Τέχνης; Όταν από τις «οπτικές απάτες» εύκολα περνάμε στις «ηθικολογικές απάτες», θολώνοντας έτσι περισσότερο την επικοινωνία, καθώς η ασυνέπεια και η αυθαιρεσία στην τέχνη σερβίρονται σαν «ελευθερία έκφρασης». Κρίσιμα ερωτήματα που εμφανίζονται κάθε φορά που προσπαθώ να δουλέψω για κάποιο γλυπτό έργο ή να γράψω κάποιο κείμενο σαν αυτό.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
O γλύπτης Θεόδωρος Παπαδημητρίου (1931-2018), ευρύτερα γνωστός ως "Θόδωρος", γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Τελειώνοντας το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα, όπου το 1951 πέτυχε στις εξετάσεις της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών εκεί με καθηγητή τον Μιχάλη Τόμπρο, έφυγε με υποτροφία του ΙΚΥ στο Παρίσι όπου φοίτησε στην Εcole des Beaux-Arts με καθηγητή γλυπτικής τον Μαρσέλ Ζιμόντ. Στο Παρίσι ανέπτυξε μια συστηματική καλλιτεχνική έρευνα για τα ζητήματα της γλυπτικής στον δημόσιο χώρο, δημιουργώντας τις πρώτες ανεικονικές συνθέσεις του με μέταλλο. Το 1961 πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση στο Musee d΄ Art Moderne. Το 1965 συμμετείχε στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στο Παρίσι κερδίζοντας το βραβείο Ροντέν. Η γλυπτική έκφρασή του παίρνει μορφές παρεμβατικές και επικοινωνιακές, όπως η μεγάλη έκθεση-εκδήλωσή του στο Εργαστήριο Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε. Από το 1971 έως το 1976 κεντρικό σημείο αναφοράς τού έργου του γίνονται οι "Χειρισμοί", με τους οποίους η γλυπτική ως μέσο επικοινωνίας διαλέγεται και δομείται/αποδομείται στη σχέση της με τα άλλα ΜΜΕ. Το 1972 διδάσκει γλυπτική στο California State University. Από το 1977 έως το 1983 συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο, την Κίνα, τη Βουδαπέστη, κ.ά. Το 1980 επιστρέφει στην Ελλάδα και εκλέγεται καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, όπου διδάσκει γλυπτική έως τη συνταξιοδότησή του, το 2007. Το 1983 η Εθνική Πινακοθήκη διοργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του, με έργα της περιόδου 1953-1983. Ακολούθησαν εκθέσεις, εκδηλώσεις και εγκαταστάσεις στην Τουρκία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα και ολοκληρώθηκαν ενότητες του έργου του που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες, όπως οι "Ισορροπίες" και οι "Καρυάτιδες". Στις 22 Μαΐου 2013 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας. Στα έργα που φιλοτέχνησε περιλαμβάνεται το έργο "Ωρολόγιον του μετρό", που δεσπόζει στον κεντρικό σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα, καθώς και το γλυπτό του βραβείου Διδώ Σωτηρίου το οποίο απονέμει η Εταιρεία Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 8 Ιουνίου 2018, σε ηλικία 87 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
