Ευάγγελος Π. Παπανούτσος (Επιμέλεια)

Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γεννήθηκε το 1900 στον Πειραιά. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Βερολίνου, Τυβίγγης και Παρισίων. Διετέλεσε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, του γερμανικού Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Και "τιμής ένεκεν" διδάκτωρ του Δικαίου, του σκωτικού Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέου. Η συμβολή του στη λειτουργία και στην ανακαίνιση της Ελληνικής Παιδείας είναι πασίγνωστη. Υπηρέτησε την εκπαίδευση από το 1920, και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, έως ότου (μετά την απελευθέρωση της χώρας) διορίστηκε γενικός διευθυντής και αργότερα (1950 και 1963) γενικός γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας. Δίδαξε επί 20 χρόνια φιλοσοφία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στον μορφωτικό σύλλογο "Αθήναιον". Διετέλεσε αντιπρόεδρος του "Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου" και βουλευτής επικρατείας στην πρώτη Δημοκρατική Βουλή. Με τη διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του Περιοδικού "Παιδεία" (1946-1961) και 100 τόμοι Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1954-1958). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκάδες βιβλία, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη γερμανική, την αγγλική και τη γαλλική. Πέθανε το 1982.

Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου (Μεταφραστής)

Ο Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου, Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών υπηρέτησε στη Σχολή αυτή επί 40 έτη (1962-2002), περνώντας από όλες τις βαθμίδες του επιστημονικού προσωπικού. Μετά το διδακτορικό του δίπλωμα (1967) μετεκπαιδεύτηκε για δύο χρόνια στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως (Ecole Pratique des Hautes Etudes, Section Siences Sociales). Οι μελέτες του και τα δημοσιεύματα του στρέφονται στην ιστορική και πολιτισμική διάσταση της παιδείας / εκπαίδευσης καθώς και στη θεωρία και ανάπτυξη του σχολικού προγράμματος. Είναι ιδρυτής του Μουσείου της Παιδείας.

Ευάγγελος Πανέτσος (Μεταφραστής)

Ισοκράτης (Συγγραφέας)

Ο Ισοκράτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 436 π.Χ. έλαβε επιμελημένη παιδεία και άσκησε καταρχάς το επάγγελμα του λογογράφου και αργότερα του ρητοροδιδάσκαλου σε δική του σχολή. Η ανάμειξή του στα κοινά ήταν έμμεση, και με τους λόγους του προσπάθησε να παρέμβει στην πολιτική της Αθήνας, εκφράζοντας πανελλήνιες ιδέες. Δημιούργησε επίσης φιλικές σχέσεις με βασιλείς και ηγεμόνες της εποχής, μεταξύ των οποίων και με τον Φίλιππο. Πέθανε το 338 π.Χ., λίγο μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, απέχοντας εκούσια από τη λήψη τροφής.