Κίρα Σίνου (Μεταφραστής)

Η Κίρα Σίνου γεννήθηκε το 1923 στο Ροστόφ της Ρωσίας από πατέρα Έλληνα και μητέρα Ρωσίδα. Ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία εννιά χρονών χωρίς να ξέρει ελληνικά. Τα έμαθε όμως τόσο γρήγορα ώστε τα διηγηματάκια της δημοσιεύονταν τακτικά στη "Διάπλαση των Παίδων". Από το ίδιο περιοδικό πήρε και το πρώτο της λογοτεχνικό βραβείο. Εργάστηκε στη ΔΕΗ, όπου ο τομέας της ήταν οι πρακτικώς ασκούμενοι σπουδαστές και αυτό την οδήγησε στη λογοτεχνία για παιδιά. Έγραψε πάνω από 25 βιβλία με θέματα την παλαιοντολογία, την προϊστορία, την ιστορία και την σύγχρονη ζωή. Ήταν πτυχιούχος ξεναγός και απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής (Αbitur), ήξερε επίσης καλά αγγλικά, γαλλικά και ρώσικα και ασχολήθηκε πολύ με τη μετάφραση, έχοντας στο ενεργητικό της πάνω από 100 βιβλία για μεγάλους και μικρούς. Βραβεύτηκε πολλές φορές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και το 1996 ήταν υποψήφια για το βραβείο Άντερσεν. Εργογραφία: -"Στη χώρα των μαμούθ": εικ. Νίνα Σταματίου, Αθήνα, Κέδρος 1977, -"Το αίνιγμα του πύργου": εικ. Νίνα Σταματίου, Αθήνα, Κέδρος 1979, 1987, -"Το τέλος των τεράτων": εικ. Νϊνα Σταματίου, Αθήνα, Κέδρος 1980, 1987, -"Το μεγάλο πείραμα": εικ. Νίνα Σταματίου, Αθήνα, Κέδρος 1980, 1987, -"Στην πόλη του Αϊ-Δημήτρη": εικ. Ωρίων Αρκομανης, Αθήνα, Κέδρος 1982, 1995, -"Τα διαμάντια της μαϊμούς": εικ. Ωρίων Αρκομάνης, Αθήνα, Κέδρος 1983, -"Το χέρι στο βυθό" (Συνεργασία: Ελένης Χουκ- Αποστολοπούλου), Αθήνα, Καστανιώτης, 1987, -"Μια χαραμάδα φως", Αθήνα, Κέδρος 1986, -"Το πάρτι της Μιράντας": εικ. Σοφία Μενδράκου, Αθήνα, Καστανιώτης, 1987, -"Το συμβόλαιο του πύργου": εικ. Φιλομήλα Βακάλη-Συρογιαννοπούλου, Αθήνα, Κέδρος 1988, -"Ο αιχμάλωτος του πύργου": εικ. Φιλομήλα Βακάλη - Συρογιαννοπούλου, Αθήνα, Κέδρος 1990, -"Ο τελευταίος βασιλιάς της Ατλαντίδας": εικ. Σόνια Μητραλιά, Αθήνα, 1990, -"Η μηχανή στο υπόγειο": κ. Σόνια Μητραλιά, Αθήνα, Κέδρος 1991, -"Κάτω από τον ήλιο της Μακεδονίας": εικ. Σόνια Μητραλιά, Αθήνα, Κέδρος 1992, -"Περσεφόνη, η πάπια που πήγε σχολείο", Αθήνα, Πατάκης, 1991, -"Το ασημένιο μενταγιόν": εικ. Βίκτωρ Σκούταρης, Αθήνα, Κέδρος 1994, -"Η Λι Σι και οι έξι πειρατές", Αθήνα, Κέδρος 1995, -"Γράμμα από το παρελθόν", Αθήνα, Κέδρος 1995, -"Η νύχτα των καλικατζάρων": εικ. Σόνια Μητραλιά, Αθήνα, Κέδρος 1997, -"Στο σκοτάδι της σπηλιάς", Αθήνα, Κέδρος 1998, -"Οι ιερές γάτες": εικ. Σταύρος Παλαντσάς, Αθήνα, Κέδρος 2000, -"Ο σκύλος του Μετρό": εικ. Ρένα Δημητροπούλου, Αθήνα, Κέδρος 2000, -"Ριμπετσάλ, αυτός που μετρούσε τα ραπάνια": εικ. Έρση Σπαθοπούλου, Αθήνα, Πατάκης, 2000 Μεταφράσεις: -Έντε Μικαέλ: "Τζιμ Κνοπφ και ο μηχανοδηγός Λουκάς", Αθήνα, Κέδρος 1984, -Έντε Μικαέλ: "Τζιμ Κνοπφ και το άγριο 13", Αθήνα, Κέδρος 1990, -Ιλυϊν Μ.: "Ο ήλιος στο τραπέζι", Αθήνα, Κέδρος 1987, -Μπάουμαν Χάνς: "Φτερά για τον Ίκαρο", Αθήνα, Κέδρος 1986, -Μπούλιτσεφ Κυρ.: "Η Αλίκη και οι πειρατές του διαστήματος", Αθήνα, Κέδρος 1998, -Πιερόφσκαγια Όλγα: "Η Ντιάνα και ο Τομ", Αθήνα, Κέδρος 1986, -Ραούντ Ένο: "Η ιστορία με τους ιπτάμενους δίσκους", Αθήνα, Κέδρος 1982, -Τουντούζ Ζακ: "Εκείνος που ξυπνούσε τα ηφαίστεια", Αθήνα, Κέδρος 1998, -Τουντούζ Ζακ: "Η Ευρώπη στους πάγους", Αθήνα, Κέδρος 1996. Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά το Σεπτέμβριο του 2007.

Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογέφσκι (Συγγραφέας)

Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (ρωσ.: Фёдор Михайлович Достоевский, ΔΦΑ [ˈfʲɵdər mʲɪˈxajləvʲɪt͡ɕ dəstɐˈjefskʲɪj] 30 Οκτωβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881) ήταν Ρώσος μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Στα λογοτεχνικά έργα του διερευνά την ανθρώπινη ψυχολογία κατά την ταραγμένη πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά ατμόσφαιρα της Ρωσίας του 19^ου αιώνα και καταπιάνεται με διάφορα πνευματικά και θρησκευτικά θέματα. Στα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα του περιλαμβάνονται τα Έγκλημα και Τιμωρία (1866), Ο Ηλίθιος (1869), Οι Δαιμονισμένοι (1872) και Αδερφοί Καραμαζώφ (1880). Το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 12 μυθιστορήματα 4 νουβέλες, 16 διηγήματα και διάφορά άλλα γραπτά. Πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας τον θεωρούν ως έναν από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας και πολλά από τα έργα του θεωρούνται αριστουργήματα που άσκησαν μεγάλη επίδραση. [3] Η νουβέλα του Σημειώσεις από το Υπόγειο (1864) θεωρείται ως ένα από τα πρώτα έργα της υπαρξιστικής λογοτεχνίας..

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Φεύγοντας από τη στρατιωτική υπηρεσία τελείωσε την καριέρα του ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα. Έτσι η κοινωνική αφετηρία του Ντοστογιέφσκι βρισκόταν κατά κάποιον τρόπο στο σύνορο της αριστοκρατίας και των Rasnotchinzen, (που κατά λέξη μεταφράζεται άνθρωποι από άλλη τάξη) οι οποίοι είναι άτομα του μη αριστοκρατικού μεσαίου στρώματος, με προσωπικές ικανότητες και επιτεύγματα, τα οποία είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν πρόσβαση στο ανώτερο στρώμα, κυρίως ως καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, δάσκαλοι (ιδίως οικοδιδάσκαλοι), γιατροί, επίσης σε άλλα επαγγέλματα διανοουμένων που ως προϋπόθεση είχαν ένα υψηλότερο πνευματικό επίπεδο.[7] Έτσι, ο πατέρας του ήταν «ευγενής πρώτης γενιάς κι από νομική άποψη ανήκε στα προνομιούχα ανώτερα στρώματα, χωρίς όμως κοινωνικό κύρος.»[8] Ο πατέρας του Ντοστογιέφσκι θα αγοράσει το 1831 ένα μεγάλο αγρόκτημα με τρία χωριά και για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και για να έχει πρόσβαση στην αριστοκρατία. Έτσι ο νεαρός Φιοντόρ «δεν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και στη στέρηση» αλλά μέσα σε συνεχείς οικονομικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας την πραγματική φτώχεια στους ασθενείς του πτωχοκομείου.[9] Ο πατέρας του θα δολοφονηθεί το 1839 επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα[10]. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ΄οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα, ένα από τα οποία γαλλικό. Όταν τέλειωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα. Το 1843 αποχωρώντας οριστικά από αυτό το επάγγελμα έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αυτό δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα μίας μακράς πορείας, η οποία ξεκινούσε από τα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής του: σταθερός ήταν ο προσανατολισμός του στη λογοτεχνία.