Δεν δύναται να αναπυχθή παρ` ημίν αληθής και γνήσιος χριστιανικός βίος, εάν ούτος βάσιν αυτού και θεμέλιον δεν έχη τας αιωνίας εκείνας αληθείας, αίτινες εδόθησαν ημίν εξ Αποκαλύψεως δια Χριστού, του Θεού και Σωτήρος ημών. Τας αληθείας δε ταύτας ή έχομεν παραλαβόντες παρά των ευσεβών ημών προγόνων, ή και αυτοί οικειοποιούμεθα, τας αγίας μελετώντας Γραφάς, εν αις οι άγιοι του Θεού άνδρες ανέγραψαν ά είτε αυτοί εωράκασιν, είτε παρ` αυτοπτών και μαρτύρων ήκουσαν προς την θείαν Αποκάλυψιν σχετιζόμενα. Και του απλοϊκού μεν και αμορφώτου χριστιανού αι θρησκευτικαί πεποιθήσεις, αι εκ πίστεως θερμής και ζώσης πηγάζουσαι, και τα εξ αυτής απορρέοντα αγαθά έργα ικανά προς σωτηρίαν τυγχάνουσιν, αλλ` όμως η τε πίστις και τα έργα πληρέστερον ενισχύονται και τελειότερον χαρακούνται, όταν τυγχάνωσιν απόρροια μελετηράς των αγίων Γραφών ερεύνης. Η έρευνα δ` αύτη, πηγήν έχουσα την εσωτερικήν της ψυχής δίψαν και υπό της άνωθεν χάριτος ενισχυομένη, ου μόνον τον μελετητήν ενδυναμοί, αλλά και προς άλλον φωτισμόν και πειθώ ικανοί, εμπδεουμένων εν τη πίστει, τη εις Χριστόν, δια του από των θείων και ιερών Γραφών φωτός, ούτω δε η γνώσις, πληθυνομένη, το μεν ορθοδοξοτέρους απεργάζεται τους πιστούς, το δ` ευρυτέραν καθιστά την ακτίνα της ηθικής αναπλάσεως του Χριστεπωνύμου πληρώματος.
Ταύτα έχοντες υπ` όψιν, ίνα, το εφ` ημίν, συντελέσωμεν κατά τι εις την ορθήν χρήσιν και κατανόησιν του τε γράμματος και του νοήματος του `πληρώματος του νόμου`, της Καινής, δήλον ότι, Διαθήκης, προέβημεν εις την σύνταξιν του παρόντος `Λεξικού της Καινής Διαθήκης`, φρονούντες, ότι αναπληρούμεν δια της εκδόσεως αυτού σπουδαίον κενόν εν τη παρ` ημίν πενιχρά θεολογική φιλολογία. Η απλή ανάγνωσις του πρωτοτύπου κειμένου των ιερών Ευαγγελίων, ου μην δ` αλλά και η καθ` οιανδήποτε παράφρασιν ή μετάφρασιν αυτού, δεν αρκεί προς κατανόησιν των εν αυτώ εκφραζομένων αληθειών. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]