Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604001668
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ, γιος διαμαρτυρόμενου πάστορα, γεννήθηκε το 1729 στο Κόμεντς της Σαξονίας, πρώτος από τα δώδεκα αδέλφια του και η οικογένειά του τον προόριζε για ιερέα. Το 1746 άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Θεολογία και Ιατρική, αλλά για μεγάλη απογοήτευση της οικογένειάς του αφιέρωσε τη ζωή του στη λογοτεχνία. Το 1748 πήγε στο Βερολίνο και γρήγορα άρχισε να κερδίζει τη ζωή του γράφοντας και μεταφράζοντας. Ήταν ο πρώτος γερμανός συγγραφέας που έζησε από την πέννα του - εργάστηκε ως κριτικός στην Berlinische privilegierte Zeitung (Προνομιούχος εφημερίδα του Βερολίνου) και ίδρυσε το πρώτο θεατρικό περιοδικό : Beitrage zur Historie und Aufnahme des Theaters (Άρθρα για την ιστορία και την αποδοχή του θεάτρου).
Γνωστός ως δραματουργός έγινε το 1755 με τη "Σάρα Σάμσον", την πρώτη αξιόλογη γερμανική αστική τραγωδία. Το 1757 άρχισε να εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό Briefe die neuste Literatur betreffend (Επιστολές που αφορούν τη σύγχρονη λογοτεχνία), το πρώτο ανεξάρτητο περιοδικό της γερμανικής γραμματείας. Επειδή οι ελπίδες του να γίνει Βασιλικός Βιβλιοθηκάριος στο Βερολίνο ήταν ελάχιστες, μετακόμισε στο Αμβούργο και συνέβαλε εκεί στην ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Το εγχείρημα απέτυχε, αλλά ο Λέσσινγκ δημοσίευσε τις κριτικές από τις παραστάσεις με τον τίτλο "Hamburgishe Dramaturgie" (1767-1769).
Από το 1770 ως το θάνατό του ο Λέσσινγκ ήταν βιβλιοθηκάριος του Δούκα του Μπράουνσβαϊχ. Το 1776 παντρεύτηκε την Εύα Κένιχ, τη χήρα ενός φίλου του. Ταξίδεψε με τον πρίγκιπα Λεοπόλδο για ένα χρόνο στην Ιταλία. Τον Ιανουάριο του 1778 η γυναίκα του πέθανε στη γέννα του γιου τους, που έζησε μόνο δύο ημέρες. Ο Λέσσινγκ έμεινε μόνος να φροντίζει τα τέσσερα παιδιά της, προσπαθώντας να είναι ένας καλός πατέρας. "Ο Σοφός Νάθαν" που γράφτηκε εκείνη την εποχή, ανέβηκε το Πάσχα του 1778.
Το 1780 δημοσίευσε μια σειρά από φυλλάδια θρησκευτικού περιεχομένου και ήρθε σε σύγκρουση με τις εκκλησιαστικές αρχές. Στην "Ανατροφή του ανθρωπίνου γένους" συνέδεσε την εξέλιξη της θρησκευτικής σκέψης με τρία διαφορετικά στάδια του ανθρώπινου γένους. Τα κείμενά του περνούσαν από λογοκρισία και έπρεπε πάντα να τα υποβάλλει στον Δούκα για έγκριση. Παρ΄ όλα αυτά, του πρότειναν να γίνει μέλος της Ακαδημίας του Μάνχαϊμ και ήταν επίσης σύμβουλος του Θεάτρου του Μάνχαϊμ. Όταν άρχισε να αδυνατίζει η όρασή του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις λογοτεχνικές δραστηριότητές του και την εργασία του ως βιβλιοθηκάριος.Ο Λέσσινγκ πέθανε στο Μπράουνσβαιχ στις 15 Φεβρουαρίου 1781, ύστερα από εγκεφαλικό.
Τα κυριότερα έργα του:
- "Ο νεαρός σοφός" (1747)
- "Σάρα Σάμσον" (1755)
- "Μίννα φον Μπάρχελμ" (1763)
- "Εμίλια Γκαλόττι" (1772)
- "Ο σοφός Νάθαν" (1779)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αριστομένης Προβελέγγιος γεννήθηκε στη Σίφνο και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, καθώς και στα πανεπιστήμια του Μονάχου, της Λειψίας και της Ιένας, όπου αναγορεύτηκε και διδάκτωρ Φιλολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. Διετέλεσε γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1891-1892) και βουλευτής Μήλου από το 1899 ως το 1905. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε αποσυρμένος στη γενέτειρά του. Το 1926 εκλέχτηκε πρόσεδρο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα λογοτεχνικά είδη με τα οποία ασχολήθηκε είναι η ποίηση και το θέατρο. Τα ποιήματά του είναι λυρικά και επικολυρικά. Κατά τη διάρκεια των αθηναϊκών σπουδών του βραβεύτηκε στον ποιητικό διαγωνισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών (1871) με το ποίημα Θησεύς και δημοσίευσε ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και ημερολόγια. Ακολούθησαν δυο ακόμη συλλογές του στην Αθήνα, που συναποτελούν μαζί με τον Θησέα την επικολυρική φάση της ποίησής του. Το 1881 επέστρεψε από τη Γερμανία στην Αθήνα. Από το 1898 ξεκινά τυπικά η δεύτερη φάση της ποίησής του, με πρώτο σταθμό τη συλλογή Παλαιά και νέα, όπου εισήγαγε μια νέα γλωσσική έκφραση, μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, καθώς και μια λυρικότερη θεματολογία. Ως ορόσημο στην αλλαγή των γλωσσικών του πεποιθήσεων θεωρήθηκε η επαφή του με το Νικόλαο Πολίτη και τον Εμμανουήλ Ροΐδη στα 1890 στην επιτροπή του Φιλαδέλφειου διαγωνισμού, όπου ο Προβελέγγιος ήταν επίσης μέλος. Για το θέατρο έγραψε δράματα και τραγωδίες, νεοκλασικιστικής τεχνοτροπίας. Από τα θεατρικά του έργα παραστάθηκαν ο Ρήγας η Φαίδρα η Ιόλη και η Επιστροφή του ασώτου ενώ ο Νικηφόρος Φωκάς βραβεύτηκε το 1915 στον Αβερώφειο διαγωνισμό. Το 1888 μετέφρασε το Faust του Goethe και το 1902 τη μελέτη του Lessing Λαοκόων ή περί των ορίων της ζωγραφικής και της ποίησης, και τα δύο σε γλώσσα καθαρεύουσα. Ο Προβελέγγιος έγραψε στην εκπνοή της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής και στις αρχές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Ο Παλαμάς υποστήριξε πως στο πρόσωπό του αντικατοπτρίστηκε η μετάβαση της ελληνικής λογοτεχνίας από το γερμανικό νεοκλασικισμό στον ελληνικό πραγματισμό. Κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων έγραψε επίσης θουρίους και πατριωτικά ποιήματα. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αριστομένη Προβελέγγιου βλ. Άγρας Τέλλος, «Προβελέγγιος Αριστομένης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια20. Αθήνα, Πυρσός, 1932 (τώρα και στον τόμο Τέλλος Άγρας, Κριτικά Τόμος δεύτερος· Ποιητικά πρόσωπα και κείμενα· Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Στεργιόπουλος, σ.260-264. Αθήνα, Ερμής, 1981), Αργυρίου Αλεξ., "Προβελέγγιος Αριστομένης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Κανακάρης Αντώνης, "Προβελέγγιος Αριστομένης", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Μερακλής Μ.Γ., "Αριστομένης Προβελέγγιος", Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.172-175. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
