Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789606880384
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η `Κριτική της κριτικής δύναμης` (1790) είναι η τρίτη μεγάλη `Κριτική` του Immanuel Kant. Η `Κριτική του καθαρού Λόγου` (1781) έχει ως κύριο θέμα τη θεωρία της επιστημονικής γνώσης και τον έλεγχο της δογματικής Μεταφυσικής, η `Κριτική του πρακτικού Λόγου` (1788), όπως και η `Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών` (1785), τη θεμελίωση της Ηθικής. Η `Κριτική της κριτικής δύναμης` είναι ένα ιδιόμορφο και σύνθετο έργο. Είναι αφιερωμένο στα βασικά ζητήματα της Αισθητικής (την ομορφιά και την τέχνη) και της φιλοσοφίας της φύσης (ειδικότερα στο πρόβλημα της τελολογίας), ενώ κεντρική θέση σε αυτό κατέχουν θεμελιώδη ερωτήματα της θεωρίας του πολιτισμού, της επιστημολογίας και της Μεταφυσικής. Θα παρακολουθήσομε συνοπτικά τη γένεση του έργου, τη σχέση του με τις άλλες δύο `Κριτικές`, τα κυριότερα θέματα, την επίδραση και τη σημασία του. Αλλά οφείλομε να επισημάνομε εξαρχής ότι πρόκειται για ένα έργο τόσο πλούσιο, σύνθετο και βαθύ, ώστε να μη μπορούν να θιγούν εδώ παρά μόνο οι αδρές γραμμές των ζητημάτων, των ιδεών και των επιχειρημάτων του.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
Ο Immanuel Kant γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1724 στο Καίνιξμπεργκ. Από το 1732 ως το 1740 μαθήτευσε στο κολλέγιο Fridericianum και το 1740 μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Καίνιξμπεργκ. Τυπικά εγγεγραμμένος στη Θεολογική σχολή, αφοσιώνεται κυρίως στη μελέτη της φιλοσοφίας και της φυσικής. Το 1747 δημοσιεύει το πρώτο του έργο: "Σκέψεις πάνω στην πραγματική αξιολόγηση των ζωτικών δυνάμεων". Από το 1747 ως το 1756 ο Kant εξασφαλίζει το βιοπορισμό του παραδίδοντας μαθήματα κατ΄ οίκον, ενώ το 1755 ο Kant αρχίζει να παραδίδει μαθήματα στο πανεπιστήμιο ως άμισθος υφηγητής. Δημοσιεύει ένα άρθρο πάνω στους σεισμούς, με αφορμή το σεισμό της Λισαβόνας, και τη Γενική ιστορία της φύσης και θεωρία του ουρανού, που αποτελεί την πιο σημαντική συμβολή του στο τομέα των φυσικών επιστημών. Από το 1760 ο Kant αρχίζει να παίρνει μέρος στα πιο επίμαχα προβλήματα του Διαφωτισμού. 1759: "Δοκίμιο σχετικά με τον οπτιμισμό", 1762: "Περί της ψευδεπίγραφης λεπτότητας των τεσσάρων συλλογιστικών σχημάτων". 1763: "Το μόνο δυνατό θεμέλιο για την απόδειξη της ύπαρξης του Θεού" και "Δοκίμιο για την εισαγωγή της έννοιας του αρνητικού μεγέθους στη φιλοσοφία", 1764: "Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου" και "Δοκίμιο σχετικά με τις ασθένειες του νου" 1766: "Ερμηνεία των ονείρων ενός οραματιστή μέσω των ονείρων της μεταφυσικής". Το 1770 o Kant αναγορεύεται τακτικός καθηγητής και καταλαμβάνει την έδρα της μεταφυσικής και της λογικής. Με την αναγόρευσή του αυτή θα δημοσιεύσει την περίφημη μελέτη "Περί της μορφής και των αρχών του αισθητού και του νοητού κόσμου". Μετά από 11 χρόνια δημοσιεύεται "Η κριτική του καθαρού λόγου" κείμενο δύσκολο και ο Kant δημοσιεύει το 1783 σε πιο προσιτή μορφή τα "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική" περιλαμβάνοντας τις κύριες ιδέες του "Καθαρού Λόγου". Με τα κείμενα "Τί είναι Διαφωτισμός;" και "Ιδέα μιας καθολικής ιστορίας από κοσμοπολίτικη άποψη" το 1784 ο Kant αρχίζει να παρεμβαίνει άμεσα στη διαμάχη γύρω από τη φιλοσοφία του διαφωτισμού. Την επόμενη χρονιά 1785 εμφανίζεται το πρώτο από τα μεγάλα έργα του, αφιερωμένα στην ηθική: "Θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών". Μέχρι το θάνατό του το 1804 θα δημοσιεύσει μια πλειάδα έργων.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου και καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται στη φιλοσοφία του Καντ και του γερμανικού ιδεαλισμού, την ηθική, τη μεταφυσική και την αισθητική.
