Rainer Maria Rilke (Συγγραφέας)

Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.

Lotte Pritzel (Εικονογράφος)

Η Γερμανίδα κουκλοποιός, εικονογράφος και ενδυματολόγος Λόττε Πρίτσελ (Charlotte Pritzel) γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1887 στην πόλη Μπρέσλαου της τότε Γερμανίας (το σημερινό Βρότσλαβ στη νοτιοδυτική Πολωνία). Ελάχιστα είναι γνωστά για την οικογένεια της, ενώ μάλλον πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Βερολίνο. Σε ηλικία 18 ετών μεταβαίνει στο Μόναχο, όπου, παρ΄ ότι αυτοδίδακτη, γίνεται διάσημο μέλος των μποέμ κύκλων στη συνοικία του Σβάμπινγκ- συχνάζει στο Cafe Stefanie και στο καλλιτεχνικό στέκι Simplicissimus, όπου συναναστρέφεται καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής. Από το 1908, οι κούκλες της παρουσιάζονται σε Μόναχο, Βερολίνο και Αμβούργο, γνωρίζοντας αξιοσημείωτη επιτυχία. Είναι κατασκευασμένες από κερί και διαθέτουν μια απαράμιλλη ροκοκό φινέτσα. Το 1921, παντρεύεται τον γιατρό Γκέραρντ Πάγκελ, γεννιέται ή κόρη τους, Ίρμελιν, και η οικογένεια μετακομίζει στο Βερολίνο. Δέχεται, ως ενδυματολόγος, αναθέσεις από θέατρα του Βερολίνου και του Μονάχου, ενώ συνεργάζεται με το Βιεννέζικο Θέατρο Μαριονέτας. Η βουβή κινηματογραφική ταινία "Die Pritzelpuppe" (1923) τεκμηριώνει την επιτυχία της, ή οποία απλώνεται πλέον ως τις ΗΠΑ. Μέχρι τη δεκαετία του ΄30 το εκτεταμένο της έργο περιλαμβάνει επιπλέον πολυάριθμα σκίτσα, σχέδια και λιθογραφίες, καθώς και σχέδια κοστουμιών. Όμως, η κατάχρηση ναρκωτικών κλονίζει την υγεία της. Ακόμα και η δημιουργικότητα της εξασθενεί. Η εποχή της μεγάλης επιτυχίας έχει πια παρέλθει. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1952 ή Λόττε Πρίτσελ πεθαίνει στο νοσοκομείο του Λαζάρου στο Βερολίνο λίγο μετά τα 65α γενέθλια της.

Κώστας Κουτσουρέλης (Μεταφραστής)

Ο Κώστας Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε νοµικά και μεταφραστική στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Δημοσίευσε ποίηση, έργα για τη σκηνή, δοκίμια και μελέτες. Στις μεταφράσεις του περιλαμβάνονται έργα των Σαίξπηρ, Νοβάλις, Ρίλκε, Κάφκα, Γκόττφρηντ Μπεν, Οκτάβιο Πας κ.ά. Τα κριτικά του κείμενα περιστρέφονται γύρω από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία και σκέψη. Έγραψε το λιμπρέτο της όπερας δωματίου Ο Μιχαήλ Άγγελος στη Ρώμη που ανέβηκε το 2013 στο Μουσείο Μπενάκη σε μουσική σύνθεση Φίλιππου Τσαλαχούρη. Το 2015 παρουσίασε τον δραματικό μονόλογο Γράμμα στον Οδυσσέα Ελύτη στο Μέγαρο Μουσικής. To 2010 εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στη Βεστφαλία της Γερμανίας, στις εκδηλώσεις «Ρουρ-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης». Δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ίδρυμα Σινόπουλου και λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ, το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Ινστιτούτο Γκαίτε.

Διακρίσεις: Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών (2013), Βραβείο Άρη Αλεξάνδρου (2012), Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τη Γερμανική Γλώσσα (2012).

Διευθύνει την επιθεώρηση λόγου και ιδεών Νέο Πλανόδιον. Έχει γράψει ποιήματα, δοκίμια και δράματα. Από τις εκδόσεις Κίχλη κυκλοφορούν η ποιητική του σύνθεση Νύχτα (2017) και οι μεταφράσεις: Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Η Δευτέρα Παρουσία (2012) και Γιαν Βάγκνερ, Το σπουργίτι του Γκέρικε και άλλα ποιήματα (2018), καθώς και το διπλό βιβλίο Η κόρη μου / Ουίλλιαμ Μπ. Γέητς, Προσευχή για την κόρη μου (2020).