... Το μέχρι τώρα ποιητικό περιεχόμενο της Μάρως Παπαθανασίου, πλήρες ερωτικού και συναισθηματικού λυρισμού στις δύο τελευταίες συλλογές, αντικαθίσταται στην παρούσα ποιητική συλλογή από το έντονο ενδιαφέρον της ποιήτριας για τα καθημερινά και τα πανανθρώπινα... Έτσι τα πενήντα περίπου ποιήματα της νέας συλλογής υποδηλώνουν πεντακόσιες και πλέον πληγές της αθεράπευτης κοινωνίας. Κι η Μάρω δεν τις αντέχει. Την πονούν... Κάθε ποίημα έχει αφετηρία του μια πραγματική ιστορία και αποτελεί ένα σκληρό λάκτισμα στο κοινωνικό υπογάστριο, μια δυνατή μαχαιριά... Και καθώς η Μάρω διακρίνεται από ευρύτερη παιδεία και βαθύτατη μόρφωση, καθώς η εσωτερική της καλλιέργεια τής επιτρέπει να κινείται με δεξιοτεχνία και άνεση πάνω στα κοινωνικά φαινόμενα και τα γεγονότα, μπορεί να συλλαμβάνει και να αποδίδει άψογα αθέατες εσωτερικές πτυχές των θεμάτων με τρόπο λιτό και γλαφυρό. Μέσα από την άνετη γλωσσική της έκφραση και τη νοητική της ευελιξία βρίσκει τον τρόπο να ανεβάσει στο έπακρο την συναισθηματική φόρτιση και οι στίχοι της δονούν βαθιά τον αναγνώστη, όπως και στις προηγούμενες ποιητικές της συλλογές... (από τον πρόλογο του Γιάννη Πυργιωτάκη)