( . . ) Ο Κοινωνικός Αποκλεισμός αποτελεί στην ουσία του δείγμα μιας ηθικής κρίσης στην κοινωνία, καθώς είναι ένα πρόβλημα διασχεσιακό, αναφέρεται δηλαδή στο νόημα που αποδίδουν οι άνθρωποι στις σχέσεις τους, την αλληλεπίδρασή τους στον κοινωνικό χώρο και την ηθική ευθύνη τους προς το σύνολο της κοινωνίας. (. . .) Σε κάθε περίπτωση η εκπαίδευση δεν είναι η μόνη απάντηση στον Κοινωνικό Αποκλεισμό με την έννοια της θεραπείας του προβλήματος. Οι διαδικασίες αναστολής του αποκλεισμού απαιτούν την πολιτική βούληση, την εγρήγορση ολόκληρης της κοινωνίας, την ενημέρωση των πολιτών και κυρίως την προσπάθεια των ίδιων των αποκλεισμένων να διεκδικήσουν τον έλεγχο και τη βελτίωση της ζωής τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]