Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600109740
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
«Στο παρόν αφιέρωμα συγκεντρώθηκαν κείμενα που με την παράθεση δεδομένων και προσωπικών μαρτυριών - βιωμάτων (ιστοριών ζωής) συνθέτουν, όπως οι ψηφίδες ενός μωσαϊκού, έστω και ατελώς την εικόνα των νέων τάσεων, των «νησίδων εκσυγχρονισμού» που άρχισαν να διαμορφώνονται στην κοινωνικο-επιστημονική ελληνική πραγματικότητα από τα μέσα της δεκαετίας του `50 και ιδίως από το 1960 μέχρι το 1967. Σ` αυτήν ακριβώς την περίοδο πρωτοπορίας ορισμένων κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα άρχισε να συσσωρεύεται το πολιτισμικό κεφάλαιο του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών, που αποτελεί βασική κληρονομιά του σημερινού Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών - πολύτιμο τμήμα της ιστορίας και της παράδοσης του ίδιου, αλλά και όλων των ελλήνων και ελληνίδων κοινωνικών επιστημόνων. Μέσα από το τωρινό οδοιπορικό πίσω στο χρόνο, μέσα από τις μελέτες μας, τις διηγήσεις και τις αναμνήσεις μας, αυτήν ακριβώς την κληρονομιά επιχειρήσαμε να αναδείξουμε: για να τη γνωρίσουν οι νεότεροι, για να τη θυμόμαστε και να την αξιοποιούμε».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Χρήστος Ροζάκης είναι καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου από το 2001. Έχει διατελέσει, για μικρό χρονικό διάστημα, Υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του 1996.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μιχάλης Μ. Ψαλιδόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από 29/6/2015, Αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κατά το παρελθόν δίδαξε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Διατέλεσε υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) και του ιδρύματος Fulbright και επισκέπτης ερευνητής στα Πανεπιστήμια Duke, Princeton και στο King΄s College του Λονδίνου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Οικονομικής Σκέψης του 19ου και του 20ου αιώνα, καθώς και στη σχέση μεταξύ οικονομικής σκέψης και οικονομικής πολιτικής. Έχει γράψει βιβλία, μελέτες και άρθρα σε θέματα οικονομικής ιστορίας και ιστορίας οικονομικών θεωριών με έμφαση στη σχέση μεταξύ οικονομικής σκέψης και οικονομικής πολιτικής. Το έργο του "Διεθνής σύγκρουση και οικονομική σκέψη: Διεθνές εμπόριο και εθνικό συμφέρον 17ος-20ός αιώνας", τιμήθηκε το 2006, με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Pierre Bourdieu (1930-2002): Σπούδασε φιλοσοφία στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι. Το 1964 γίνεται Διευθυντής Ερευνών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, όπου το 1968 ιδρύει το Centre de Sociologie Europeenne. Την ίδια χρονιά γίνεται διευθυντής της σειράς Le Sens Commun των εκδόσεων Minuit, ενώ το 1975 ιδρύει και διευθύνει το περιοδικό Actes de la recherche en sciences sociales. Από το 1981 κατείχε την έδρα της Kοινωνιολογίας στο College de France. Το 1989 ιδρύει και διευθύνει την ευρωπαϊκή επιθεώρηση βιβλίου "Liber", το 1997 τη σειρά "Liber" στις εκδόσεις Seuil και το 1996 τον εκδοτικό οίκο Raisons dʼAgir. Τα σαράντα και πλέον χρόνια διεθνούς επιστημονικής παρουσίας παρήγαγαν ένα τεράστιο επιστημονικό έργο εμπειρικής και θεωρητικής έρευνας το οποίο, μεταφραζόμενο στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ενέπνευσε ένα σημαντικό αριθμό ερευνών σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους. Ο πιο πολυμεταφρασμένος επιστήμονας του τέλους του εικοστού αιώνα, στοχαστής με παγκόσμια αναγνώριση και έργο που σημαδεύει τη συζήτηση των ιδεών στον αιώνα μας, ο Bourdieu είναι ταυτόχρονα και ο μαχητικός διανοούμενος που στρατεύεται στις πιο σημαντικές υποθέσεις του καιρού μας. Τα βιβλία του, όπως -μεταξύ πολλών άλλων- "Les heritiers" (Minuit 1964), "Lʼ amour de lʼart" (Minuit 1966), "Le metier de sociologue" (Mouton-Bordas 1968), "La reproduction" (σε συνεργασία με τον J.-C. Passeron, Minuit 1970), "La distinction" (Minuit 1979), "Le sens pratique" (Minuit 1980), "Ce que parler veut dire" (Fayard 1982), "Homo academicus" (Minuit 1984), "Lʼontologie politique de Martin Heidegger" (Minuit 1988), "La noblesse dʼEtat" (Minuit 1989), "Les regles de lʼart" (Seuil 1992), "La misere du monde" (Seuil 1993), "Raisons pratiques" (Seuil 1994), "Meditations pascaliennes" (Seuil 1997), "La domination masculine" (Seuil 1998), "Les structures sociales de lʼeconomie" (Seuil 2000), αποτελούν θεμελιώδη έργα και σημεία αναφοράς στην ιστορία της κοινωνιολογικής σκέψης.
Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα παρακάτω έργα του: "Μικρόκοσμοι: τρεις μελέτες πεδίου" (Δελφίνι 1992), "Οι κληρονόμοι: οι φοιτητές και η κουλτούρα τους" (σε συνεργασία με τον J.-C. Passeron, Καρδαμίτσα 1993), "Κείμενα κοινωνιολογίας" (1η έκδ. Δελφίνι 1994, 2η έκδ. Στάχυ 1999), "Η ανδρική κυριαρχία" (1η έκδ. Δελφίνι 1996, 2η έκδ. Στάχυ 1999, 3η έκδ., σε νέα μτφρ., Πατάκη 2007), "Για την τηλεόραση" (Πατάκη 1998), "Αντεπίθεση πυρών I" (Πατάκη 1998), "Για ένα Πανεπιστήμιο σε κατάσταση κινδύνου" (σε συνεργασία με τους C. Charle, B. Lacroix κ.ά., Πατάκη 1999), "Γλώσσα και συμβολική εξουσία" (Καρδαμίτσα 1999), "Νόστιμον ήμαρ" (Καρδαμίτσα 1999), "Πρακτικοί λόγοι" (Πλέθρον 2000), "Για ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα. Αντεπίθεση πυρών ΙΙ" (Πατάκη 2001), "Μάθημα πάνω στο μάθημα: κοινωνιολογία και αυτο-κοινωνιοανάλυση" (Καρδαμίτσα 2001), "Η διάκριση" (Πατάκη 2002), "Για την εκπαίδευση του μέλλοντος" (Νήσος 2004, "Για την επιστήμη και τις κοινωνικές χρήσεις της" (Πολύτροπον 2005), "Οι κανόνες της τέχνης" (Πατάκη 2006), "Η αίσθηση της πρακτικής" (Αλεξάνδρεια 2006), "Επιστήμη της επιστήμης και αναστοχασμός" (Πατάκη 2007), "Σχεδίασμα για μια αυτοανάλυση" (Πατάκη 2007).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Φιλοσοφίας του Δικαίου και Κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια Heidelberg, Μονάχου, Παρισιού και Yale. To 1974 ανακηρύσσεται Διδάκτορας Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρισίων. Από το 1961 έως το 1998 ασκεί δικηγορία στην Αθήνα. Απασχολήθηκε ως ερευνητής στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών Αθηνών (1963-1967) και στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (1968). Κατά τα έτη 1968-1985 υπήρξε καθηγητής κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Παρισίων και από το 1985 και έκτοτε είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα από το 1981 έως το 1989 άσκησε καθήκοντα επιστημονικού Διευθυντή στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. Το 1993 ορίζεται Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΕΚΚΕ, θέση που διατηρεί έως το 1995. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Κοινωνιολόγων, Μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, επισκέπτης Καθηγητής στα Πανεπιστήμια Παρισίων, Princeton, Nέας Υόρκης, της Πόλεως του Μεξικού, καθώς και στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη Κορυφής του Ο.Η.Ε. για την Κοινωνική Ανάπτυξη (1994-1996) και μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού. Είναι σήμερα Πρόεδρος του Δ.Σ. του εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος του Δ.Σ. της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και μέλος του ερευνητικού συμβουλίου του Ολυμπιακού Μουσείου της Λωζάννης. Έχει στο ενεργητικό του πολλές δημοσιεύσεις και βιβλία, μεταξύ των οποίων : "Τhe Greek Tragedy", 1968, "Eξάρτηση και αναπαραγωγή. Ο κοινωνικός ρόλος των εκπαιδευτικών μηχανισμών στην Ελλάδα", 1976, "Κράτος και κοινωνική ανάπτυξη. Η συγκρότηση του δημόσιου χώρου στην Ελλάδα", 1980, "Κράτος, εργασία, κοινωνία στη μεταπολεμική Ελλάδα", 1985, "Είδωλα Πολιτισμού. Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα στη σύγχρονη Πολιτεία", 1991, "Ταξίδι στο Λόγο και στην Ιστορία", 1996, "Περιπέτειες Σημασιών. Η εξουσία ως "λαός" και ως "έθνος", 1999, "Πόλεμος, μνήμη και τέχνη", 2000, "Η Πολιτική σήμερα. Ο Νίκος Πουλαντζάς και η επικαιρότητα του έργου του", 2001, "Ανα-γνώσεις", 2002. Aπό το 2000 είναι τακτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Μιλά αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και έχει γνώσεις ιταλικών και ισπανικών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ευθύμιος Παπαταξιάρχης σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο London School of Economics, απ΄ όπου πήρε το διδακτορικό του το 1988. Από το 1987 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Κούλα Κασιμάτη σπούδασε οικονομικά, βιομηχανική οργάνωση, κοινωνιολογία και στατιστική στην Ελλάδα, την Ολλανδία και την Αγγλία. Είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διετέλεσε η πρώτη διευθύντρια του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Χαλανδρίου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Τίτος Πατρίκιος (1928). Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τίτου Πατρίκιου βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Τίτος Πατρίκιος", στο "Η ελληνική ποίηση · η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα: Σοκόλης, 1982, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Δώρα Μέντη, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.· φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ιωάννα Λαμπίρη - Δημάκη (1932-2004) τελείωσε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία στο London School of Economics (1962). Από το 1962 μέχρι το 1967 εργάστηκε πρώτα ως ερευνήτρια στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και μετά ως διευθύντρια ερευνών στο Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών. Το 1975 εξελέγη υφηγήτρια κοινωνιολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1991 καθηγήτρια στην ίδια σχολή. Οι δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναφέρονται κυρίως σε πορίσματα ερευνών της για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, σε μεθοδολογικά ζητήματα κοινωνικών επιστημών και στην εξέλιξη της κοινωνιολογίας στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με παρουσιάσεις νέων βιβλίων στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Αποφοίτησε της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδίκευση στη Στατιστική. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος (1977-81). Εμπειρογνώμων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και Regional Adviser στην Economic Commission for Africa σε θέματα ερευνών. Επίσης, κατά διαστήματα External Consultant του OECD και της EUROSTAT.
Είναι στατιστικός σύμβουλος σε θέματα σχεδιασμού και οργάνωσης οικονομιιcών και κοινωνικών ερευνών..
Επίσης, Fellow of the Royal Statistical Society και μέλος του Διεθνούς Στατιστικού Ινστιτούτου και του Ελληνικού Στατιστικού Ινστιτούτου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Μαρία Ηλιού είναι Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Nηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο μετακλήθηκε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου δίδασκε από το 1980.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα, παιδαγωγικά και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Διδάκτωρ κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Paris 5 (1975). Εργάστηκε ως εντεταλμένη ερευνών στα τμήματα Οικονομίας της Εκπαίδευσης και Κοινωνιολογίας της Ανάπτυξης του Ινστιτούτου Μελέτης Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης (IEDES) του Πανεπιστημίου Paris Ι (1960- 1964 και 1967-1975) και ως υπεύθυνη Ομάδας ΄Ερευνας σε θέματα Κοινωνιολογίας της Παιδείας στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (1965-1967 και 1976-1979). Εμπειρογνώμων της Ουνέσκο για εκπαιδευτικά και κοινωνικά θέματα, έχει πραγματοποιήσει πολλές αποστολές σε χώρες της Αφρικής. Μέλος της Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (1984-1990), επισκέπτης Καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (1986-87), είχε αναλάβει κατά το διάστημα 1989-1990 καθήκοντα Αντιπροέδρου και αναπληρωτή Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. ΄Εχει διατελέσει μέλος των διευθυντικών οργάνων του IEDES, της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ινστιτούτων για την Ανάπτυξη (EADI), της Διεθνούς Εταιρείας Γαλλόφωνων Κοινωνιολόγων (AISLF), του Διεθνούς Ταμείου για την προώθηση του Πολιτισμού (FIPC), του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (Πρόεδρος κατά το 1982-83).
Είναι μέλος της μικτής Επιτροπής εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και της Ουνέσκο για την Εφαρμογή της Σύστασης για την κατάσταση των εκπαιδευτικών (CEART), Ειδική σύμβουλος του Διεθνούς Ταμείου για την προώθηση του Πολιτισμού της Ουνέσκο, μέλος του Γραφείου της Γαλλόφωνης Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης στην Ευρώπη (CESE), ιδρυτικό μέλος και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης (ΕΛΕΣΕ).
΄Εχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα σε διάφορα ελληνικά και ξένα περιοδικά. Έχει συμμετοχή σε συλλογικές εκδόσεις.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης (1944-2004) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, απ΄ όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Φρανκφούρτης και του Gottingen του οποίου υπήρξε υφηγητής (Habilitation) και μόνιμος καθηγητής. Διετέλεσε καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1981-1987) και, εν συνεχεία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1988-2004). Συμμετείχε στη σύνταξη του περιοδικού "Αξιολογικά". "Έφυγε" από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα, στις 13 Δεκεμβρίου 2004, κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ιωάννα Λαμπίρη - Δημάκη (1932-2004) τελείωσε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία στο London School of Economics (1962). Από το 1962 μέχρι το 1967 εργάστηκε πρώτα ως ερευνήτρια στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και μετά ως διευθύντρια ερευνών στο Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών. Το 1975 εξελέγη υφηγήτρια κοινωνιολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1991 καθηγήτρια στην ίδια σχολή. Οι δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναφέρονται κυρίως σε πορίσματα ερευνών της για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, σε μεθοδολογικά ζητήματα κοινωνικών επιστημών και στην εξέλιξη της κοινωνιολογίας στην Ελλάδα. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με παρουσιάσεις νέων βιβλίων στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.
