Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608845879
Κατηγορίες:
Τέχνες | Θέατρο | Κινηματογράφος , Κινηματογράφος , Κοινωνικά Προβλήματα
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Δέκα πρόσωπα μιλούν για τον κινηματογράφο.
Ο David Walsh φτιάχνει το πανόραμα του Χόλλυγουντ του 20ού αιώνα και επιμένει στην εγγενή ανατρεπτικότητα και αλήθεια του μέσου της κινούμενης εικόνας, ενώ ο Ed Rampell φέρνει στο φως τις αριστερές πεποιθήσεις μιας μερίδας του Χόλλυγουντ του 21ου αιώνα. Ο Jeremiah Cullinane και ο Larry Portis εξετάζουν τις ταινίες της χριστιανικής και της σιωνιστικής προπαγάνδας, αντίστοιχα. Ο Slavoj Zizek ανακαλύπτει στην αμφιλεγόμενη μορφή της Λένι Ρίφενσταλ μια αληθινή σκηνοθέτιδα, και ο Douglas Kellner ξαναθυμάται το "Θωρηκτό Ποτέμκιν". Στη μεταπολεμική Δύση, ο John Mage σκιαγραφεί τον αιρετικό στοχαστή Παζολίνι και ο Louis Proyect ξαναπροβάλλει την επαναστατική "Μάχη του Αλγερίου". Ο σκηνοθέτης George Romero εξηγεί την αλληγορία των ζωντανών νεκρών, ενώ ο Paul Foster ψάχνει να βρει την κινεζική ταυτότητα πίσω από τη θεαματική επιφάνεια των ταινιών κουνγκ φου.
Τα δέκα κείμενα αυτής της συλλογής -τα περισσότερα από τα οποία έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Monthly Review- συνθέτουν πρισματικά την όψη και τη φύση του κινηματογράφου. Γι` αυτό αξίζει να τα δείτε ενιαία και όχι ξεχωριστά. Η συλλογική τους δυναμική είναι πολύ ισχυρότερη από την αποσπασματική τους παράθεση.
Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The sublime object of ideology" (1989), "Looking Awry: an introduction to Jacques Lacan through popular culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and out" (1991), "Tarrying with the negative" (1993), "The metastases of enjoyment" (1994), "The plague of fantasies" (1997), "The ticklish subject: The absent centre of political ontology" (1999), "The fragile absolute" (2000), "On belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Κατερίνα Λαμπρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε αγγλική φιλολογία, πολιτισμικές σπουδές και πολιτική επιστήμη στην Ελλάδα, τη Μ. Βρετανία και τη Γαλλία.
Ο Κώστας Μανιουδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και σπούδασε θέατρο, Μουσική, Κινηματογράφο και Διεθνείς Σχέσεις. Υπηρέτησε το χώρο διάδοσης των πολιτιστικών αξιών ποικιλότροπα. Πριν τη δικτατορία υπήρξε οργανωτικό στέλεχος του Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ στη διάρκεια της Επταετίας δημιούργησε το Στούντιο Λήδρα, που παρουσίασε, μεταξύ άλλων, έργα του Γιάννη Μαρκόπουλου με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. Μετά τη δικτατορία συνέχισε τη γόνιμη ενασχόληση με την προώθηση του πολιτισμού, από διάφορες θέσεις. Υπήρξε επί είκοσι πέντε χρόνια καλλιτεχνικός συνεργάτης του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ συμμετείχε, σαν επιτελικό στέλεχος, στην οργάνωση του "Αθήνα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1985" και "Θεσσαλονίκη ΄97, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης". Διετέλεσε, επίσης, καλλιτεχνικός συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Αρχαίου Δράματος του Παντείου Πανεπιστημίου.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της πορείας του έχει συνεργαστεί ως διευθυντής παραγωγής και καλλιτεχνικός συνεργάτης δραστηριοτήτων με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού, την Ομάδα Εδάφους, το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, το Πολύτροπο του Μάνου Χατζιδάκι, το Κέντρο Αρχαίου Ελληνικού Δράματος (Δεσμοί") κ.ά.
