Όλοι οι αναλυτές παρουσιάζουν την Κίνα σαν μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη. Σαν μια οικονομία με φοβερά επιτεύγματα που αναπτύσσεται ραγδαία. Σαν το μοναδικό παράδειγμα "κουμμουνιστικού καθεστώτος" που μπόρεσε με επιτυχία να προσαρμοστεί στις συνθήκες του "σοσιαλισμού της αγοράς" και μάλιστα κάτω από την ηγεσία του ίδιου του Κουμμουνιστικού Κόμματος.

Όμως, πόσο μπορεί να θεωρηθεί "σοσιαλιστικό επίτευγμα" η βάρβαρη σφαγή χιλιάδων εργατών και φοιτητών στην πλατεία Τιενανμέν τον Ιούνη του 1989; Το ερώτημα μπορεί να τεθεί ακόμα συνολικότερα: υπήρξε ποτέ στην Κίνα πραγματικός σοσιαλισμός;

Το βιβλίο του Τσάρλι Χορ επιχειρεί μια μαρξιστική ανάλυση της Κίνας μέσα στον 20 αιώνα. Στο κέντρο αυτής της ανάλυσης βρίσκεται η εκτίμηση ότι η κατάληψη της εξουσίας από το στρατό του Μάο το 1949 δεν ήταν μια σοσιαλιστική, αλλά μια εθνικιστική επανάσταση και ότι το καθεστώς μπήκε σε βαθιά κρίση από την οποία ούτε η στροφή στην αγορά, ούτε ο Ντενγκ Ξιάο Πινγκ και οι "εκσυγχρονιστές" διάδοχοι του Μάο είχαν να προσφέρουν καμία διέξοδο, παρά μόνο περισσότερη εκμετάλλευση και καταστολή για τους εργάτες, τους αγρότες και τη νεολαία.