Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Παναγιώτης Κ. Κανελλόπουλος (1902-1986). Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα, γιος του φαρμακοποιού Κανέλλου Κανελλόπουλου και της Αμαλίας Γούναρη. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Αναστάσιο και μια μικρότερη αδερφή τη Μαρία. Φοίτησε στο αʼ Γυμνάσιο Πατρών και σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών (1919-1920), τη νομική σχολή του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (1920-1923, οπότε αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου) και τη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου (1923). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και απολύθηκε ένα χρόνο αργότερα με το βαθμό του τυφεκιοφόρου. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών (το 1925 μετά από δημοσίευση της πρώτης κοινωνιολογικής του πραγματείας στο Αρχείο των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Δ.Καλλιτσουνάκη και με πρόταση του τελευταίου, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και του Αριστοτέλη Σιδέρη), γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Αλεξάνδρου Ζαΐμη (1926), υφηγητής (1929) και καθηγητής (1933) Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1929 πήρε μέρος (από κοινού με τους Κων/νο Τσάτσο και Μ.Τσαμαδό) στην ίδρυση και σύνταξη του περιοδικού Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών. Το 1935 παντρεύτηκε τη Θεανώ Πουλικάκου. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σειρά άρθρων υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας στην εφημερίδα Ακρόπολις, απομακρύνθηκε από το πανεπιστήμιο μετά από άρνησή του να ορκιστεί πίστη στο βασιλιά και ίδρυσε το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, με το οποίο εισηγήθηκε την υπερνίκηση του εθνικού διχασμού και πήρε μέρος στις εκλογές του 1926 χωρίς επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κύθνο, τη Θάσο και την Κάρυστο, ως το 1940. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου κατατάχτηκε εθελοντικά και υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή (Πόγραδετς - Κορυτσά). Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής διώχτηκε για αντιστασιακή δράση και κατέφυγε στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος και υπουργός εθνικής άμυνας της εξόριστης κυβέρνησης Τσουδερού, θέση από την οποία αγωνίστηκε υπέρ του ελληνικού αγώνα. Πήρε μέρος στο διεθνές συνέδριο του Λίβανο (1944) και υπήρξε υπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ανέλαβε γενναίες πρωτοβουλίες για την αποσόβηση των σφαγών. Ως το 1967 συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα καταλαμβάνοντας υπουργικά και βουλευτικά αξιώματα σε πολλές κυβερνήσεις, ενώ διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας από την 1η ως τις 22 Νοεμβρίου του 1945. Αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. την περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 1950 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1959, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υπέγραψε ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης τη συμφωνία ένταξης της χώρας στην Ε.Ο.Κ. τον Ιούλιο του 1961. Υπήρξε επίσης αρχηγός του κόμματος της Ε.Ρ.Ε. και λίγο πριν την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου σχημάτισε κυβέρνηση με στόχο τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εναντιώθηκε στο καθεστώς των συνταγματαρχών . Στην πολιτική επέστρεψε ως ανεξάρτητος βουλευτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας το 1977 και το 1981 και με το κύρος του επιβλήθηκε ως υπερκομματικά αξιοσέβαστο πρόσωπο. Στο χώρο των γραμμάτων είναι γνωστός κυρίως για το πολύτομο ιστορικό έργο του Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφία και το κοινωνιολογικό και επιστημονικό δοκίμιο. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (1957 για το Γεννήθηκα στο 1402) και το Μετάλλιο Γκαίτε (1982) και το 1979 εκλέχτηκε ξένος εταίρος της Βουλγαρικής Ακαδημίας των Επιστημών. Εξέδωσε και δημοσίευσε μελέτες στο εξωτερικό (κυρίως στη Γερμανία) και έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα από καρδιακή ανακοπή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1918 με δημοσίευση ποιήματός του στο Νουμά. Το 1920 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Ρυθμοί στα κύματα. Ως το 1955 εξέδωσε τρεις ακόμη συλλογές. Εκτός από την ποίηση ασχολήθηκε με την πεζογραφία (εξέδωσε στο Μό
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Διονύσιος Αλικανιώτης γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλείας. Έλαβε με άριστα το πτυχίο Νομικής και και το πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. DEA δημοσίου δικαίου Πανεπιστημίου Paris II με άριστα.
Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω.
Το 1994 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη μελέτη του "Η Νομοθετική Εξουσία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά το Σύνταγμα της 3ης Ιουνίου 1927".
Αριστοβάθμιος διδάκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου με τη μελέτη "Το Συντακτικό έργο των Γ΄ και Δ΄ Εθνικών Συνελεύσεων - Συγκριτική Έρευνα".
Έγραψε:
- Δημήτριος Γούναρης - Μικρή συμβολή στην κατανόηση ενός Προδρόμου της Εποχής μας (1983).
- Κείμενα του Π. Κανελλοπούλου από τον αγώνα του εναντίον της Δικτατορίας - επιμέλεια- (1987).
- Η νομικοπολιτική θέση του Προέδρου της Β΄ Δημοκρατίας (1991).
- Η παράδοση της εξουσίας της Επαναστάσεως του 1922 την 2.1.1924. Ο Ν. Πλαστήρας και η αβασίλευτη δημοκρατία. (1993).
- Η Νομοθετική Εξουσία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά το Σύνταγμα της 3ης Ιουνίου 1927. (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών -1996).
- Ιωάννης Συκουτρής - Ο φιλόλογος και ο στοχαστής (1997).
- Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Αλέξανδρος Σβώλος και Παναγιώτης Κανελλόπουλος - Εκλεκτικές Συγγένειες (2000).
- Η πολιτική διάσταση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου (2001).
-Το Συντακτικό έργο των Γ΄ και Δ΄ Εθνικών Συνελεύσεων και της Βουλής του 1926 - Συγκριτική Έρευνα (Διδακτορική διατριβή).
- Ο Ιωάννης Καποδίστριας και το Άργος (2004).
- Ιωάννης Συκουτρής. Η ζωή του (1901-1937). (2008).
- Η πολιτική και κοινωνική ιδεολογία του Δημητρίου Γούναρη (2009).
- Octave Merlier "Skiathos ile grecque" Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, επίμετρο (2013).
Ασχολείται κυρίως με την Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Οι μελέτες του Δημοσίου Δικαίου έχουν επίσης προεκτάσεις στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος της εποχής εκείνης και στην ιστορία του πνεύματος.
