Δεκαετία του ΄70. Η Ιταλία βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ο αναβρασμός είναι διάχυτος σε όλους τους τομείς. Από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τα πανεπιστήμια. Το κύμα καταστολής έχει σαν αποτέλεσμα τις πρώτες φυλακίσεις αγωνιστών. Η επαφή πολιτικών και ποινικών κρατουμένων σε επίπεδο αγώνων και διεκδικήσεων μετατρέπει τη φυλακή -για πρώτη φορά τόσο μαζικά- σε επαναστατικό εργαστήρι. Οι έγκλειστοι αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με επαναστατικές ιδέες. Οι αγώνες στο εσωτερικό των φυλακών δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την κοινωνία. Η αλληλεγγύη που εκφράζεται από αρκετές οργανώσεις ωθεί τους φυλακισμένους, αφ΄ ενός να πολλαπλασιάσουν τους όρους της σύγκρουσης στο εσωτερικό και αφ΄ ετέρου να δημιουργήσουν και να προωθήσουν τον αγώνα σε πλαίσια και δεδομένα πρωτοφανή. Σε αυτές τις συνθήκες γεννιούνται μέσα στις φυλακές από ποινικούς κρατούμενους οι "ένοπλοι επαναστατικοί πυρήνες".