Μία συλλογή στο μεταίχμιο της ζωής και της λήθης. Μία σύζευξη της μοναξιάς και του πόνου. Μία μέθη της στιγμής, ενός κλάσματος του δευτερολέπτου καθώς ασελγεί ο νους στη φαντασία και την έμπνευση. Θα συναντήσεις όνειρα και χαμένες ελπίδες. Το τρένο και η αποβάθρα γίνονται η αφετηρία και ο προορισμός συνάμα. Ο διάβας των αιώνων συμβολίζει τις πεταλούδες της άνοιξης που η ομορφιά τους χάνεται καθώς το αδυσώπητο καλοκαίρι χαριεντίζεται με τη θέρμη της ασφάλτου. Δεν υπάρχει ελπίδα. Μονάχα αναλαμπές ζωής πριν το μεγάλο άλμα του θανάτου. «Όλοι σταυρωμένοι κάτω από το θόλο των στεναγμών».