Στην ποιητική συλλογή: "Κάρπαθος: δάκρυ κι άρωμα", ο ποιητής εμπνέεται από τις φυσικές ομορφιές και τους ανθρώπους του τόπου του, από βαθιά χαραγμένες μνήμες και βιώματα, από ταξίδια νοερά και οδοιπορικά λυτρωτικά στις στράτες που τον πληγώνουν, από υλικά απομεινάρια του παρελθόντος, που συναντά και τον ακολουθούν, από σπαράγματα πάνω στην πέτρα, που διηγούνται τις ιστορίες ανθρώπων που "μαρτύρησαν" και δικαιώθηκαν, ανθρώπων που ο καθημερινός τους αγώνας μόνο με την Οδύσσεια μπορεί να ξαμωθεί.

 

(Απόσπασμα από την έκδοση)