Καθόλη την πορεία της Ιστορίας, ο άνθρωπος διδάσκεται να αποδέχεται ως δεδομένα, πεποιθήσεις και απόψεις της εκάστοτε χρονικής περιόδου μέσα στην οποία ζει, που ενδέχεται να του στερούν την ελεύθερη –και κριτική– σκέψη που θα μπορούσε να διαθέτει: Δεδομένα όπως ο διαχωρισμός –στα πλαίσια του «διαίρει και βασίλευε»– μεταξύ του «εμείς» και «αυτοί», και πεποιθήσεις όπως ότι η ύπαρξη ενός ηγέτη είναι διαχρονικά απαραίτητη, σε κάθε σημείο της Ιστορίας. Το σύγγραμμα αυτό επιδιώκει να αποτελέσει ένα κάλεσμα προς την κατεύθυνση τού να αναρωτηθούμε αν όσα δεχόμαστε ως δεδομένα είναι όντως δεδομένα, καθώς και αν –ο καθένας από εμάς ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί– θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε να (τα) αλλάξουμε, συμβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στο να ζήσουμε σε έναν πιο ελεύθερο κόσμο. Εξετάζεται μια εναλλακτική σκοπιά, σύμφωνα την οποία θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε και να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον, το οποίο, παρόλο ότι αυτή τη στιγμή φαντάζει ίσως απόλυτα ουτοπικό, θα παρείχε σαφώς ένα καλύτερο επίπεδο ζωής για όλους, χωρίς εξαιρέσεις, απαλλαγμένο από τον συνεχή ανταγωνισμό και τις παθογένειες όλων των παρόντων συστημάτων εξουσίας. Ένα περιβάλλον όπου η μέριμνα για το κοινό καλό θα είναι αυτονόητη και αυτόματη, χωρίς να θεωρείται αναγκαία η ύπαρξη κάποιου μηχανισμού, κάποιου «βούρδουλα» δηλαδή, ο οποίος θα επιβάλλει την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Δεν είναι αργά για αλλαγή.