Η Άννα Ηλιάδου ως εκπαιδευτικός της γαλλικής γλώσσας και με μελέτη σε ποίηση, πεζογραφία και θέατρο πάνω στη γαλλική λογοτεχνία, από νωρίς μυήθηκε στην τέχνη του λόγου. Άρχισε να συμμετέχει κυρίως, σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ασχολήθηκε ως επί το πλείστον με ιστορικά ποιήματα, των οποίων το περιεχόμενο έβρισκε αρκετά ελκυστικό. Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, την ενδιέφεραν καίρια ζητήμα- τα, όπως η καταστροφή της Σμύρνης, η εισβολή στην Κύπρο, η Κρήτη. Στη συνέχεια, εμπλέκεται με τη μυθολογία, καθώς και σε κοινωνικά, σατιρικά, ερωτικά ποιήματα. Το έθος, «ethos», ήθος, όπως αποκαλούσε ο Αριστοτέλης, μίλαγε εντός της και το επικοινωνούσε δια μέσω των ποιημάτων της. Επιθυμούσε να τους προσδίδει μία ηθική αρετή, μια ηθική ταυτότητα. Προσδοκά ένα καλύτερο μέλλον με τη γραφή της και θέλει να το κάνει πράξη! Η γλώσσα, όπως γνωρίζουμε, αποτελεί το αισθητήριο όργανο συνδυάζοντας τη νόηση και το συναίσθημα, επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και μεγαλώνουμε. Δεν καθορίζει κι αντικατοπτρίζει εν γένει τον τρόπο σκέψης, αλλά είναι δείγμα αυτής. Ο ρόλος της ποίησης αλλάζει τα δεδομένα μιας ειμαρμένης σκέψης κι αντιτίθεται σε κάθε κανόνα γραμματικό, συντακτικό, εν ολίγοις ντετερμινιστικό. Μπαίνει και σπάει τα καλούπια της γλώσσας! Χρησιμοποιεί σύμβολα, μόρια λεκτικά, ιδιωματισμούς, νέα ορολογία. Ο Ποιητής – δημιουργός φτιάχνει έναν ιδεατό κόσμο στον οποίο εκφράζεται στο μέγιστο, δίνει ένταση στα συναισθήματά του παρουσιάζοντας μια νέα οπτική -τη δική του οπτική- είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο.