"Ήταν μόνο μια μικρή κουκκίδα από σκόνη. Το πρωί σεργια¬νούσε πάνω-κάτω στο φως, στη διάσταση μιας ηλιαχτίδας. Βλέπει έναν κύριο. Πάει και κολλάει στο αυτί του. Εκείνος τρί¬βει το αυτί του με το δάχτυλό του και τον αντίχειρα. Εκείνη κα¬ταφεύγει στο άσπρο του κολάρο. Πάει μαζί του στο γραφείο, παίρνει μέρος στη σύσκεψη που έχει ο κύριος με εξέχουσες προ-σωπικότητες. Κανείς δεν διακρίνει τη σκονίτσα που κάθεται εκεί και ακούει για τα μελλοντικά κυβερνητικά σχέδια. Ο κύριος γυρίζει σπίτι του. Βλέπει η γυναίκα του το κολάρο του άντρα της και βάζει τις φωνές: «Πω, πω, πω… Πώς έκανες έτσι το πουκάμισό σου; Μια σκό¬νη στο λαιμό σου». Δίνει μια ανάποδη και η σκονίτσα πέφτει στο χαλί. «Ας κάτσω», είπε, «να δω λίγη τηλεόραση». Μα δεν έβλεπε καλά και κολλάει στο γυαλί. Άρχισε να κινεί¬ται πάνω στην οθόνη. Η εικόνα αποκτούσε μια κουκκίδα, άλ¬λοτε θάμπωνε ή έπεφταν νιφάδες χιονιού. Ώσπου οι άνθρω¬ποι βαρέθηκαν, νύσταξαν, έσβησαν την τηλεόραση και πήγαν για ύπνο. «Το σπίτι θέλει ένα γερό καθάρισμα», είπε το πρωί η νοικοκυρά. Άνοιξε τα παράθυρα, έβαλε την ηλεκτρική σκούπα, πλάκω¬σε το ξεσκόνισμα και το σφουγγάρισμα. Η σκονίτσα έφυγε από το ανοιχτό παράθυρο. Πετούσε ψηλά στο ηλιόλουστο πρωινό, κοιτούσε τα σπίτια, τους ανθρώπους, τα αυτοκίνητα που στρι¬μώχνονταν στους δρόμους, τα πάρκα. Άφησε τον άνεμο να την ταξιδεύει. Το φως να τη συντροφεύει." Η αφήγηση των ιστοριών που περιέχονται στο βιβλίο αυτό γι¬νόταν, ακουγόταν και παρουσιαζόταν από τον «Μπαλού» (Λάκη Κουρετζή) ξαφ¬νικά, σε ανύποπτους χρόνους. Άλλοτε κάτω από τα δέντρα του δάσους της Βαρυμπόμπης, ή τις νύχτες στο μικρό θεατράκι της κατασκήνωσης, ή κάτω από τα υπόστεγα του κτηρίου, όταν ο καιρός ήταν βροχερός και οι νύχτες ψυχρές και δεν επέτρεπαν νυχτερινούς παρά μόνο πνευματικούς και συναισθηματικούς περιπάτους. Αυτές οι ιστορίες αποτελούνται από αληθινά περιστατικά που συνέβησαν σε αυ¬τήν την κοινωνία που την αποτελούσαν παιδιά 6 έως 16 ετών και ενήλικες που, ενώ μεγάλωναν, παρέμεναν παιδιά.